Κυκλοφορίες 21 - 09 - 2011

Όπως και την προηγούμενη βδομάδα σχολιάζω τα #1 της DC εκτός από εδώ στα gkoultoura.tumblr και mixtape.gr. Ας ξεκινήσω λοιπόν.

Τα καλά. 

Με το Batman #1 έχουμε την τρίτη και και καλύτερη προσπάθεια για τα comics με πρωταγωνιστή τον Σκοτεινό Ιππότη.  Ο Greg Capullo απλώς δείχνει πόσο πολύ χαραμιζόταν τα τελευταία χρόνια που έμενε στην εταιρεία του McFarlane. Να την βγάζει τα τελευταία χρόνια με εξώφυλλα στο Spawn και από ένα σημείο και μετά με το Haunt; Όλοι οι φανμπόηδες ήξεραν μέσα τους πως θα ήταν απόλυτα ταιριαστός σαν σχεδιαστής σε κάποιο Batman. Τέλος πάντων, καλή και η ιστορία του Snyder, που μετά τα American Vampire και Detective Comics δείχνει άλλο ένα θετικό δείγμα δουλειάς.

Στο Catwoman #1 το ευρωπαϊκό-γιαπωνέζικο αμάλγαμα του Guillem March στο σχέδιο είναι χάρμα ενώ αρκετά καλή είναι και η ιστορία του Judd Winnick. Πραγματικά εκρηκτική η αρχή, ενδιαφέρουσα η μέση με την Catwoman να πηγαίνει για άλλη δουλειά και άλλη δουλειά να κάνει, αναπάντεχο το τέλος. Έξω τα υπονοούμενα ή τα φιλιά όλο υποσχέσεις στις ταράτσες. Η Catwoman σχεδόν τον βιάζει τον Batman. Βρε την αχόρταγη! Θα λοιδωρηθεί πολύ αυτή η σκηνή, εμένα όμως με άφησε ευχαριστημένο και με χαμόγελο

 Πολύ ενδιαφέρον το Wonder Woman #1 των Azzarello - Chiang. Αρχικά δεν πέφτει τόσο βάρος στην ηρωίδα από την οποία έχει πάρει το όνομά του το comic αλλά σε άλλους άγνωστους προς στιγμήν χαρακτήρες. Μέχρις ότου φυσικά να χρειαστεί πραγματικά η Wοnder Woman η οποία εδώ κόβει κώλους. Στα θετικά είναι και το έντονο μυθολογικό στοιχείο το οποίο όμως είναι πιο σκοτεινό απ’ότι συνήθως. Ναι, θα συνεχίσω να το διαβάζω αν και ποτέ δεν έχω κάτσει να ασχοληθώ με τα comics της.

Το Green Lantern Corps #1 είναι το καλύτερο Green Lantern related comic μέχρι τώρα. Δείχνει με γραφικό, ίσως και πέραν του επιθυμητού, τρόπο την απειλή που αντιμετωπίζουν οι Lanterns, κάνει πλάκα με το πόσοι από δαύτους είχαν καταγωγή μόνο από την Γη και παρουσιάζει τους δυο Lanterns που θα μας απασχολήσουν σε αυτό το τεύχος ή ίσως και αργότερα στην σειρά. Καλό σενάριο από τον Peter J. Tomasi, καλό και λειτουργικό το σχέδιο από τον Fernando Passarin.

Τα μέτρια 

To Red Hood and the Outlaws #1 είχε μια πλάκα. Οι Red Hood και Arsenal, οι δυο πρωταγωνιστές, δεν είναι τόσο καλά παιδιά,  η Starfire που τους συντροφεύει είναι μια πορτοκαλί εξωγήινη που πηδιέται με όποιον βρει χωρίς να θυμάται καν με ποιον ακριβώς στην συνέχεια, σαν Ιρλανδή μετά από οινοποσία και η μασκότ του τεύχους, ο πιτσιρικάς που μάλλον γίνεται διάσημος χάρη στην τελευταία. Αλλά ρε γαμώτο, ο Jason Todd είναι και αυτός κοκκινομάλλης! Τι παράλειψη από τους Lobdell και Rocafort!

Το Birds of Prey #1 φαίνεται σαν να είναι κάτι σαν" Οι Άγγελοι του Τσάρλι στην Gotham City". Κάπως έτσι μου φάνηκε δηλαδή. Το στόρι του είναι σχετικά πάντα καλό ενώ το σχέδιο του Jesus Saiz αξιοπρεπές. Για το Nightwing #1 τι να πω; Κύριε Grayson, σε προτιμούσα με την στολή του Batman. Ποτέ δεν μου κινούσες το ενδιαφέρον σαν Nightwing. Πόσο μάλλον τώρα που πρωταγωνιστείς σε ένα comic το οποίο είναι μέτριο προς κακό. To Supergirl #1 πάντως είναι καλύτερο. Όσο κράταγε όμως γιατί δεν κράταγε καθόλου, ήταν πάρα πολύ μικρό.. Ωραίο πάντως το νέο της κουστούμι.

Τα άσχημα 

Στο Blue Beetle #1 υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αρχή με την προέλευση του γαλάζιου σκαραβαίου αλλά από κει και πέρα το τίποτα. Βαρετό οικογενειακό δράμα, μη ενδιαφέροντες super villains, μέτριο σχέδιο για ένα comic που, σύμφωνα με τον Μανώλη Βαμβούνη, υπάρχει για να εκμεταλλευτεί την νεοαποκτηθείσα δημοφιλία του χαρακτήρα χάρη στα video games και το cartoon "The Brave and the Bold". To κακό Captain Atom #1 έχει να κάνει με τον ήρωα στον οποίο βασίστηκε ο Dr. Manhattan . Μόνο που εδώ τον θυμίζει περισσότερο απ'ότι θα έπρεπε χωρίς πάλι να τον φτάνει σε ενδιαφέρον. Το σχέδιο του ενώ δεν είναι κακό μάλλον δεν είναι καθόλου ταιριαστό.Δεν νομίζω να ξαναδιαβάσω την σειρά.Το DC Universe Presents Deadman #1 είναι βαρετό μέχρι αηδίας.Ο Boston Brand πέθανε, περιφέρεται σαν φάντασμα στον κόσμο των ζωντανών για να ατονήσει για την douche-ness του. Αυτό. Και σε πεθαίνει στην πολυλογία και την βαρεμάρα. Τέλος το Legion of Superheroes #1 πάει πακέτο με το Legion Lost. Δεν καταφέρνει να γίνει τόσο κακό αλλά και πάλι είναι ένα comic που μάλλον δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει.

Τα υπόλοιπα

Πολύ καλό το Hellblazer #283. Εξαιτίας της ανιψιάς του και της όλης ιστορίας με την κατάρα που του ρίξε που είδαμε και στα προηγούμενα τεύχη ο John έχασε το παλτό του. Σιγά τώρα θα μου πείτε, καλύτερα, τόσο καιρό το φορούσε, καιρός για αλλαγές. Έλα όμως που επειδή το φορούσε τόσο καιρό και με αυτό πήγε σε κολάσεις, άλλες διαστάσεις, φαντάζομαι ακόμη και στο Μπλάκπουλ, απέκτησε διάφορες παράξενες ιδιότητες που μόνο προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν στους νέους του ιδιοκτήτες. Το Fables #109 είναι απλώς καλό. Κλασικό τεύχος στο οποίο προχωρούν και από λίγο όλες οι πλοκές.

Απλώς ενδιαφέρον το B.P.R.D. - Hell On Earth: Russia #1. Και όχι τόσο χάρη στην ιστορία ή το σχέδιο όσο στο ότι βλέπουμε ενδιαφέροντες Ρώσους χαρακτήρες μέλη υπηρεσίας αντίστοιχης του BPRD. Από την άλλη το Dark Horse Presents #4 παραμένει πάντα ενδιαφέρον και σε αυτό το τεύχος έχει και Beasts of Burden. Tα The Guild: Clara και Star Wars - Knight Errant: Deluge #2 δεν είναι σπουδαία αλλά αξίζουν μια ματιά.

Το X-Men Schism #4 είναι must read. Για όλους τους λάθος λόγους όμως. Η βλακεία της μονομαχίας μεταξύ Wolverine και Cyclops στο τέλος είναι τόση που το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι πως κάπως θα το μαζέψουν όλο αυτό στο επόμενο τεύχος. Τα Ultimate Hawkeye #2 και Ultimate  X-Men #1 από δω το φέρνουν, από κει το φέρνουν στην παρουσίαση των νέων X-Men της Ultimate σειράς το πάνε. Δεν είναι και τα πιο ενδιαφέροντα comics πάντως.