DHP, Xombi, American Vampire, Batman, απ'όλα έχει ο μπαξές.
Θα ξεκινήσω αυτήν την φορά με το Dark Horse Presents #3. Εντάξει, όποιος δεν το διαβάζει ας αρχίσει. Πολλές ιστορίες, διαφορετικού είδους και ύφους, ειπωμένες από πολύ ταλαντούχους δημιουργούς. Έχει Dave Gibbons, Paul Chadwick με το Concrete, preview του Red Tide του Steranko και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα.
Στο Xombi #6 ο "κακός" των πρώτων 6 τευχών ετοιμάζει τις παγίδες του και περιμένει τους ήρωες. Μην πολυλογώ, δεν ξέρει που έχει πέσει. Παρ'όλες τις δυσκολίες ο Xombi και οι σύντροφοί του, παλιοί και νέοι, τα καταφέρνουν. Τι απομένει λοιπόν; Μια ενδιαφέρουσα κουβέντα με θέμα κατά πόσο μπορεί ο Xombi να κρατηθεί στην παλιά του ζωή τώρα που δεν είναι πια ακριβώς άνθρωπος. Υπέροχο artwork όπως πάντα μα λίγο χλιαρό το κλείσιμο αυτού του storyline.
Tο American Vampire #18 βασικά είναι μια μονομαχία. Skinner Sweet εναντίον Pearl. Όχι πολλά περισσότερα, ένας απλός επίλογος με ένα μικρό cliffhanger, και εδώ που τα λέμε καλύτερα. Να γράφω λιγότερα. Καλό τεύχος στην τελική.
Καλούτσικο το Batman Incorporated #8. Η ιστορία διαδραματίζεται κατά μεγάλο μέρος της στο κυβερνοδιάστημα. Ο Bruce λοιπόν κάνει επίδειξη των δυνατοτήτων του "Internet 3.0" και φυσικά κάτι δεν πάει καλά. Ή μάλλον κάτι δεν πάει καλά επειδή το αφήνει ο Bruce ώστε να πετύχει κάποιον άλλον σκοπό. Παράξενο τεύχος, καλό σε γενικές γραμμές που ξενίζει όμως εξαιτίας του artwork που φαίνεται σαν φτηνό 3d στην προσπάθεια να αποδοθεί το κλίμα του κυβερνοδιαστήματος. Πάντως καλύτερο από το Batman The Dark Knight #5 στο οποίο οι δαίμονες στήνουν χορό και αναρωτιέσαι "μα γιατί". Εντάξει, φέυγει εύκολα πάντως, νεράκι. Το ίδιο γίνεται και στο Batman Arkham City #5, τελευταίο τεύχος της σειράς που σε προετοιμάζει για το video game με όμορφο τρόπο.
Δεν μας τα λένε καλά με το Astonishing X-Men #41. Να, Brood, όπως είδαμε και στο Hulk, μπορεί να υπάρξουν και καλόψυχα αλλά αυτό είναι κάτι ταμπού γι'αυτά. Επίσης δεν πρέπει να εξαφανιστούν γιατί συμβάλλουν στην ισορροπία του σύμπαντος. Ωιμέ. Κλισεδιάρικο τεύχος με καλό artwork και μερικές καλές στιγμές μεταξύ Kittie και Lockhedd αυτό το Astonishing X-Men που αποτελεί άτυπη συνέχεια του "S.W.O.R.D.".
Το Ultimates #1 Vol.5 με μπέρδεψε. Όλοι δέρνονται με όλους, Ευρωπαίοι υπερήρωες παρεξηγιούνται με θεούς της Άσγκαρντ για ένα ποτήρι μπύρα ενώ εμφανίζονται κάπου αλλού ένα παράξενο κτίριο και κάτι τύποι που είναι σαν να βγήκαν από το Future Foundation. Δεν καταλαβαίνεις ακριβώς που το πάνε οι συντελεστές ενώ παρουσιάζουν τον Fury πάλι uncool και άχρηστο. Δεν μου πολυάρεσε αλλά τουλάχιστον μου θύμισε να διαβάσω το FF που είχα καιρό να το πιάσω.
Στο FF μέχρι τώρα έχουν συμβεί πολλά και διάφορα. Δεν θα κάνω πως τα έχω καταλάβει όλα, δεν διάβαζα φανατικά Fantastic Four ποτέ οπότε σίγουρα μου έχουν ξεφύγει πράγματα. Δεν φταίω μόνο εγώ όμως, δεν είναι και πολύ πετυχημένα όλα τα τεύχη, αφήνουν κενά και διάολε, μιλάμε για ένα comic με τους Fantastic Four, όχι για το LoeG. Στο FF #8 συγκεκριμένα γίνεται χαμός. Super villains σύμμαχοι του FF εναντίον πολλών εναλλακτικών Reeds και των συμμάχων του και με τους Inhumans κάπου στην μέση.
To Flashpoint Project Superman #3 διαβάζεται. Τα Flashpoint Hal Jordan #3 ,Flashpoint Kid Flash Lost #3 και Flashpoint Lois Lane And The Resistance #3 όχι. Μακριά. To Kick-Ass 2 #3 είναι άλλο ένα δείγμα πόσο χαμηλά έχει πέσει ο Mark Millar. Επίσης μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου