Κυκλοφορίες 28 - 09 - 2011

Τελευταία βδομάδα για τα #1 της DC. Σου φεύγει ένα βάρος ρε, κάποια από αυτά δεν υπήρχε περίπτωση να τα διαβάσεις ποτέ και βασανίστηκες να το κάνεις. Όπως και τις προηγούμενες βδομάδες η αηδιαστικά σοβαρή άποψή μου φιλοξενείται στα gkoultoura.tumblr και mixtape.gr.

Τα καλά.

Καλύτερο #1 αυτής της βδομάδας το Aquaman #1. Απίστευτο, ε; Πρόκειται για ένα πολύ καλό τεύχος λοιπόν που συστήνει πολύ εύστοχα τον Aquaman, το ποιος είναι, τι θέλει, πως τον αντιμετωπίζει ο κόσμος, κλείνει το μάτι στους αναγνώστες που έχουν μάλλον παρόμοιες απόψεις με κάποιους από του χαρακτήρες που εμφανίζονται και δίνει μια Λαβκραφτικού τύπου απειλή για την συνέχεια. Το πραγματικά καλό σκίτσο του Ivan Reis τα περικλείει όλα αυτά όμορφα.

Αρκετά καλό και το All-Star Western #1. Αποτελεί κάτι σαν συνέχεια του "Jonah Hex" που έβγαινε από το 2005 μέχρι τώρα. Δεν μου το βγάζει κανείς από το μυαλό, πήραν την ιδέα που είχε ο Morrison να χρησιμοποιήσει τον Jonah Hex ως κυνηγό του Bruce Wayne την περίοδο που ο δεύτερος ταξίδευε στον χρόνο και βρισκόταν στην Gotham εκείνης της εποχής και την εφάρμοσαν σε αυτό το νέο comic. Οι συγγραφείς είναι πάνω κάτω οι ίδιοι της προηγούμενης σειράς, ο σχεδιαστής Moritat δίνει έναν ενδιαφέροντα ευρωπαϊκό αέρα ενώ το στόρι θυμίζει Jack the Ripper. Καλό. Θα ήταν καλύτερο αν ο colorist ήξερε τι έκανε.

Αρκετά καλό είναι και το Ι, Vampire #1. Εντελώς Vertigo αυτό το comic. Λες και δεν έπιαναν τον μαγικό αριθμό 52 άρχισαν να κάνουν μεταγραφές στα comics αυτής. Μα το θεώ, η Vertigo έχει I, Zombie! Ένας βρικόλακας που κυνηγά το είδος του και η φιλενάδα του που θέλει να ξεκινήσει επανάσταση κατά του ανθρωπίνου είδους αντιμάχονται. Και πέρα από κάποιες σκόρπιες αναφορές πως υπάρχουν και σουπερήρωες και εξωγήινοι δεν φαίνονται να παίζουν αρχικά κανέναν ιδιαίτερο ρόλο.

Καλό το Flash #1. Με πολύ ωραίο σχέδιο. Ο Manapul δίνει μαθήματα όσον αφορά pacing, στήσιμο σελίδας κα. Το τελικό αποτέλεσμα όμως δίνει σε μερικά σημεία την αίσθηση κακής νερομπογιάς. Φαντάζομαι πως δεν έχει τόσο καλή συνεργασία με τον Buccellato στο χρώμα όπως έχει ο JHWIII με τον Dave Stewart ή όπως είχε ο Tim Sale με τον Hollingsworth. Ακόμη κι έτσι αποτελεί ένα πολύ καλό comic.

Θα μπορούσαν και καλύτερα.

Τις παλιές εποχές, όταν η Image ήταν στις δόξες της, με την Voodoo είχε ασχοληθεί μέχρι και ο Alan Moore. Το αστείο είναι πως τότε δεν πολυέβγαζε τα ρούχα της. Στο Voodoo #1 κάποιος αποφάσισε να την κάνει“στριπτιτζού” και έβαλε αυτόν τον πολύ καλό σχεδιαστή με όνομα Sami Basri να μας δείξει πως μπροστά στην Voodoo, την Starfire της προηγούμενη βδομάδας την λες και άσχημη. Ας υποθέσω πως αυτός είναι ο Ron Marz, συγγραφέας του τεύχους. Κατορθώνει με αυτό το ατυχές setting να υπονομεύσει μια μάλλον ενδιαφέρουσα ιστορία αφού αν για παράδειγμα η Voodoo δούλευε σαν σερβιτόρα σε καφέ δεν θα άλλαζε κάτι ουσιαστικό. Πέρα από το αρχικό "σοκ" το comic λειτουργεί καλά! Και ανάλογα που θα επικεντρωθεί κάποιος θα του αρέσει ή όχι.

Μεγάλη απογοήτευση το Justice League Dark #1. Δεν ξέρω τελικά τι θα έπρεπε να περιμένω, αυτό που συνάντησα όμως δεν με άφησε ευχαριστημένο Και δεν είναι πως δεν εκτιμώ τον Milligan, τον προσκυνάω στο Hellblazer. Ένα τσούρμο χαρακτήρες που πετάγονται από δω κι από κει, μια μάγισσα που κάνει κάτι μαγικά με τα οποία έχει πρόβλημα ακόμα και ο Superman και μια προφητεία. Μου θύμισε δυστυχώς το “Brightest Day: The Return of Swamp Thing”. Βάζουμε και στο μαγικό τσουκάλι κι έναν σκιτσογράφο ο οποίος σχεδιάζει έναν από τους χειρότερους Batman έβερ και τρία μέλη της Justice League σε τόσο μα τόσο αγκυλωμένες πόζες, μαγεία λέμε! Τελικά το Demon Knights #1 ήταν καλύτερο.

Απλώς μέτρια.

Το Teen Titans #1 είναι το χειρότερο comic του Scott Lobdell από τα #1 που έχει γράψει μέχρι τώρα. Μεγάλο όμως μέρος του φταιξίματος πάει στον σχεδιαστή Brett Booth του οποίου οι ανθρώπινοι χαρακτήρες ό,τι φυλής και φύλου είναι έχουν το ίδιο ακριβώς πρόσωπο και παραλίγο και σώμα. Το Superman #1 είναι τόσο παλιομοδίτικο και τόσο φορτωμένο που σε κάνει να μην θες να το τελειώσεις. Και όλο το τεύχος για μια κακογραμμένη σκηνή με την Lois που έχει άλλον για γκόμενο.

Το Blackhawks #1 είναι η προσπάθεια της DC να φτιάξει G.I. Joe. Δεν είναι άσχημη ιδέα αλλά είναι υπερβολικά βιαστική η εκτέλεση. Το Fury Of Firestorm The Nuclear Men #1 είναι σχεδόν κακό. Πατά πάνω στα κλισέ περί geeks και jocks και δυστυχώς μέχρι το τέλος γίνεται σάτιρα του ίδιου του εαυτού. Και ακόμη χειρότερα θυμίζει επικίνδυνα Hawk & Dove.

Μακριά.

Το Batman The Dark Knight #1 αποτελεί αντιγραφή ως προς την πλοκή του Batman #1 αλλά όσο καλό ήταν το δεύτερο τόσο κακό είναι αυτό. Μάπα σενάριο αλλά ακόμη και σχέδιο από τον τουλάχιστον ικανό στο δεύτερο David Finch. Κακό και το Green Lantern New Guardians #1 αλλά όχι τόσο όσο το Batman: TDK #1 και όχι τόσο όσο το Savage Hawkman #1, άλλος ένας "μεγαλειώδης" τίτλος με σενάριο Tony Daniel.

Τα υπόλοιπα.

Πολύ καλό το American Vampire #19. O guest-artist Jordi Bernet κάνει έξοχη δουλειά σε αυτήν την αφήγηση της ιστορίας του Skinner Sweet πριν μεταμορφωθεί σε βρικόλακα. Από τα παιδικά του χρόνια ήταν ένας άφοβος τσόγλανος αλλά ταυτόγχρονα ήταν γενικά ένας καλός και έξυπνος τύπος. Western με βρικόλακες λοιπόν, Ινδιάνοι εναντίον ιππικού και μια καλή ιδέα για να κλέψουν στο All Western.

Πολύ συμπαθητικό το Abe Sapien - The Devil Does Not Jest #1. Έχω διαβάσει πολλά πολύ πιο βαρετά comics που σχετίζονται με το B.P.R.D. Το στοιχειωμένο σπίτι μου θύμισε πάντως "Seed of Destruction". Καλή ανάμνηση. Καλούτσικο αλλά τίποτα παραπάνω και το Angel And Faith #2. Στα ίδια επίπεδα με το πρώτο τεύχος. Τελικά καλύτερο το Buffy Vol.9 #1. Αν είναι δυνατόν!


Πολύ ενδιαφέρον το Ultimate Spider-Man #2. Διασκεδαστική η προσπάθεια του πιτσιρικά Miles Morales και του κολλητού του να βρουν μια άκρη με τις νεοαποκτηθείσες υπερδυνάμεις του πρώτου. Λίγο βαρετό το κομμάτι με την κουβέντα με τον πατέρα του όμως. Λίγο καλύτερο το Ultimates Vol.5 #2 σε σχέση με το πρώτο τεύχος. Τέλεια ανθρώπινα όντα που ζούσαν σε έναν θόλο για μια χιλιετία προσπαθούν να κατακτήσουν την Γη ενώ δεν αφήνουν Ασγκαρντιανό ρουθούνι ανέπαφο. Καλό σκίτσο, μπερδεμένο ακόμα σενάριο.


Το Astonishing X-Men #42 είναι σχετικά καλό ενώ θα φανεί πολύ καλύτερο στους λιγοστούς fans του αδικοχαμένου S.W.O.R.D..Λιγό μελό ήταν όμως, με το μοναχικό καλόκαρδο broodling. To FF #9 ήταν εντελώς ανούσιο εκτός μια σκηνής κοντά το τέλος. Εκεί δηλαδή που ο εναπομείναντας alternate Reed κάνει τον Doom σκύλα του. Αυτό μόνο.

Πολύ μακριά.

Το Kick-Ass 2 #4 απλώς καταφέρνει να είναι το χειρότερο comic της βδομάδας. Ναι, ακόμα και από τα χειρότερα #1 της DC.