Καταραμένε Βαμβούνη, με κάνεις να διαβάζω και να γράφω για περισσότερα απ'όσα θα'θελα. Κάτι μου λέει πως θα μειώνω σιγά σιγά τους αριθμούς όσων παρουσιάζω εδώ αφού για περισσότερα υπάρχουν τα gkoultoura.tumblr ή mixtape.gr.
Ξεκινάω με το Batman #2. Πολύ καλό όπως άλλωστε και το πρώτο τεύχος. Σε αυτό το τεύχος η πόλη της Gotham εμφανίζεται σαν άλλος ένας χαρακτήρας του comic. Ο Batman την ξέρει όσο κανείς άλλος και την εκμεταλλεύεται επίσης όσο κανείς άλλος πράγμα σωτήριο στην μάχη του με έναν αντίπαλο, καθρέφτη του ίδιου όσο και του μύθου του. Απλώς όπου νυχτερίδες έχουμε κουκουβάγιες. Τέλειες και οι σκηνές δράσης, μπόνους η διάσωση αρχαιοελληνικών αγαλμάτων από χάι-τεκ κλεφτρόνια!
Κλέφτρα είναι και η Catwoman αλλά έχει ελευθέρας ίσως και χάρη σε όσα βλέπουμε στην αρχή του Catwoman #2. Εκεί που ο Batman της λέει: πρόσεχε, σε κυνηγούν. Αλλά αυτή, μόνο για πήδημα τον έχει, δεν ακούει τι της λέει, και να, το τέλος του τεύχους τον βγάζει σωστό. Δυστυχώς. Καλό στόρι, καλό σχέδιο, καλές σκηνές δράσης και χαριτωμένες στιγμές που δείχνουν τι chick magnet είναι ο Wayne, κάτι που πρέπει να έχει εντυπωθεί πια στον εγκέφαλο κάθε αναγνώστη της DC.
Καλό είναι και το Wonder Woman #2. Έχουμε την κλασική Ήρα που όταν ο Δίας γέμιζει τον κόσμο μπάσταρδα αντί να του ρίξει καμιά πιατέλα στο κεφάλι κάθεται και κυνηγά αυτά και τις μανάδες τους. Λες και ξέρουν οι περισσότερες ποιος είναι όταν πηδιούνται. Έχει μεταμορφωθεί μέχρι και σε χρυσή βροχή για να κάνει την δουλειά του σε κάποια περίπτωση. Ούτε στο νησί των Αμαζόνων δεν υπάρχει ασφάλεια από το μίσος της όπως βλέπουμε.
Πολύ καλό το Hellblazer #284. Ταιριαστός και ο guest artist Gael Bertrand. To χαμένο παλτό του John δημιουργεί προβλήματα στον ίδιο αλλά και σε όποιο το φορά εκείνη την στιγμή. Τα μαγικά του John έχουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα, οι νέοι ιδιοκτήτες του παλτού έχουν προβλήματα συμπεριφοράς και όχι μόνο. Το Fables #110 είναι απλώς εντάξει. Συνεχίζονται τα storylines χωρίς πολλές εκπλήξεις. Φαντάζομαι μαζεμένα σε TPB θα φαίνονται καλύτερα αυτά τα τεύχη.
Καλά λόγια έχω για το Birds Of Prey #2. Ο Saiz δεν είναι εκπληκτικός, είναι όμως επαρκής, η Katana είναι πραγματικά καλή προσθήκη, η Starling έχει πλάκα. Αν μετριαζόταν η αφήγηση της Dinah και αν η Ivey φόραγε πράσινα θα’ταν καλύτερο. Όχι τόσο καλό το Green Lantern Corps #2 όσο το προηγούμενο τεύχος αλλά γενικά εντάξει. Πλάτιαζε ενώ οι νίντζα με τα πράσινα σπαθιά σχεδόν γίνονταν σάτιρα του εαυτού τους έτσι όπως εξορμούσαν. Το Justice League #2 διαβάζεται εύκολα και δείχνει εντυπωσιακό ενώ είναι ξεδιάντροπη αντιγραφή όσων έκανε ο Miller στο All Star Batman. Δεν με χάλασε.
Μέτριο για μια ακόμα φορά το Nightwing #2. Και κείνο το λίαρ τζετ χρειαζόταν; Εντάξει σχετικά το Red Hood And The Outlaws #2 αλλά επαναλαμβάνει κομμάτια του προηγούμενου τεύχους ενώ το artwork δεν είναι πάντα καλό. Πλάκα είχε το Supergirl #2 αλλά είναι για μια ακόμα φορά πολύ μικρό. Σε συνδασμό με το #1 θα έκαναν ένα πολύ καλό πρώτο τεύχος.
Όχι άσχημο το B.P.R.D - Hell On Earth: Russia #2 αλλά ακολουθεί τα χνάρια της παράδοσης που θέλει τα περισσότερα B.P.R.D να είναι σχετικά αδιάφορα. Σχετικά εντάξει το Star Wars - Knight Errant: Deluge #3. Αν είχε και κάποιον πιο ικανό σχεδιαστή θα "έλεγε" πραγματικά. Καλή και η ανατροπούλα όσον αφορά το Devil Squadron.
Μέτριο το Fear Itself #7. Μέχρι πότε θα ξελασπώνει ο Immonen την Marvel; Και γιατί έπρεπε να πεθάνει ο Thor, τώρα δηλαδή που γυρίζονται ταινίες γι'αυτόν; Επίσης μέτριο το Ultimate Comics Hawkeye #3. Και διάολε, τα πιτσιρίκια του Ultimate-X σαν black ops ομάδα; Ανάξιο αναφοράς Uncanny X-Men #544. Και μιλάμε για το τελευταίο τεύχος πριν την νέα αρίθμηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου