Πανικός γίνεται αυτήν τη βδομάδα. Πολλά, καλά και πολύ διαφορετικά Μην ξεχάσω να αναφέρω και την συμμετοχή μου στις κριτικές των gkoultoura.tumblr και mixtape.gr .
Ψεγάδια μπορούν να βρεθούν στο Batwoman #2. Κάποια οφείλονται στο ότι αυτό το θα έπρεπε να έχει αρχίσει να κυκλοφορεί πολύ πριν το reboot. Κάπου μπορείς να θεωρήσεις πως ο JH Williams III το παράκανε με το μήκος των χεριών. Παρ’όλα αυτά τα δυνατά σημεία του τεύχους υπερκαλύπτουν τόσο πολύ τα αδύναμα! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Την ντετέκτιβ της ιστορίας να αναλύει τον τόπο του εγκλήματος υπό το βλέμμα της μέλλουσας ερωμένης της; Την σκηνή που αυτές οι δυο αντιπαρατίθενται στο γραφείο της πρώτης; Το πόσο φυσικά μπήκε σε αυτήν την ιστορία η Cameron Chase; Έξοχο τεύχος, έξοχο comic!
Αρκετά καλό το Batman And Robin #2. Έχει μεγάλη πλάκα, η αποτύπωση της σχέσης μεταξύ Bruce και Damian είναι εξαιρετική ενώ και οι σκηνές δράσης πολύ καλές ακόμα μια φορά. Με μπερδεύει όμως λιγάκι το όλο θέμα με την Τάλια. Εδώ λένε υπήρχε πάθος αλλά βλέπουμε την τεχνητή μήτρα - θερμοκοιτίδα ενώ έχουμε διαβάσει και τα περί σχεδόν βιασμού. Παράξενα πράγματα. Δεν είναι κάτι χειρότερο από το master password του προηγούμενου τεύχους πάντως.
Το Uncanny X-Force #16 είναι ίσως το μόνο comic που μπορεί να αντιπαρατεθεί απέναντι από το Batwoman στον καλλιτεχνικό τομέα. Οι Opena και White κάνουν έξοχη δουλειά για μια ακόμη φορά.
Φυσικά, έξοχη δουλειά κάνει και ο Rick Remender. Θέλει όμως και έναν σχετικά προσεκτικό αναγνώστη. Τι γίνεται σε αυτό το τεύχος; Ένα κάρο ανεπιτυχείς προσπάθειες διάσωσης της Psylocke και συνάμα του κόσμου από την καταστροφή. Πολλά τα cliffhangers για την συνέχεια.
Διπλή δόση Deathstroke αυτόν τον μήνα. Στο δικό του Deathstroke #2 αλλά και στο Shade #1 που αποτελεί το πρώτο εκ των δώδεκα τευχών maxi σειράς. Επιτομή του cool ο Deathstroke λοιπόν. Είτε όταν τον βάζουν στο μάτι και τους δείχνει πως έκαναν λάθος είτε όταν έχει βάλει ο ίδιος κάποιον στο μάτι. Στο Shade μάλιστα, σειρά των James Robinson και Cully Hamner φαίνεται ελαφρώς καλύτερος!
To American Vampire Survival Of The Fittest #5 είναι και το τελευταίο τεύχος αυτής της πάρα πολύ καλής μίνι σειράς. Εκρηκτικό και συγκινητικό τε τέλος, με τους αρχέγονους βρικόλακες να δίνουν ένα μάθημα περί φυλετικής καθαρότητας στους Ναζί, ανθρώπους και μη. Πολύ καλή συνολικά η ιστορία του Scott Snyder, έξοχο ακόμη μια φορά το σχέδιο του Sean Murphy. Περιμένω την επόμενη δουλειά του!
Καλούτσικ το Unwritten #30. Η εμφάνιση του Tinker και η διήγηση της origin λύνουν το μυστήριο του Milton Walzer. Από το προηγούμενο τεύχος είδαμε πως είναι μάλλον ετεροθαλής αδερφός του Tommy, τώρα βλέπουμε πως η δύναμη της φαντασίας κατάφερε ακόμα και να τον αναστήσει. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι όμως είναι η απόφαση του Tommy να πολεμήσει στα ίσα τους αντιπάλους του.
Με το Orchid #1, ο Tom “Nightwatchman” Morello, γνωστός και σαν τρελό geek, κάνει την πρώτη του προσπάθεια να μπει στον χώρο των comics. Δεν τα καταφέρνει και άσχημα. Ενδιαφέρον το post-apocalyptic setting, αμάλγαμα Mad Max, Waterworld, Fallout και κυρίως Bas-Lag, ενδιαφέροντες και οι χαρακτήρες που παρουσιάζει. Καλούτσικο και το artwork του Scott Hepburn.
Ναι ρε φίλε. Τρελές νεκραναστάσεις, αιχμάλωτοι αρχιβρικόλακες, φανατισμένοι ιεροεξεταστές και οι δυο, αυτήν την στιγμή, ήρωες φυλακισμένοι. Το Baltimore -The Curse Bells #3 είναι μάλλον το καλύτερο τεύχος της σειράς. Και η ίδια η σειρά η καλύτερη τον τελευταίο καιρό όχι μόνο των άλλων "Baltimore" αλλά και όλων των σειρών που σχετίζονται με το "Mignola-verse".
Το Buffy The Vampire Slayer Season 9 #2 μας επαναφέρει στην πεζή πραγματικότητα. Και λέγοντας αυτό εννοώ πως μετά το 1ο πολύ καλό τεύχος η σειρά επανήρθε γρήγορα γρήγορα στην γνωστή μετριότητά της. Κρίμα. Και πόσο αστείο φαίνεται που από τόσα comics με βρικόλακες μόνο αυτήν την βδομάδα αυτό είναι με διαφορά το χειρότερο!
Με το Who Is Jake Ellis #5 τελειώνει και αυτή η σειρά. Αρκετά καλό και επεξηγηματικό το τέλος, λύνει μεγάλο μέρος του μυστηρίου και αφήνει περιθώριο για συνέχεια. Ο πράκτορας Moore μαθαίνει ποιος είναι ο Jake Ellis που κατοικεί στην σκέψη του ενώ αποδεικνύει πως αυτή η συμβίωση του έμαθε πολλά, τόσα που στο πιο κρίσιμο σημείο τα καταφέρνει μόνος του, χωρίς την βοήθεια του δεύτερου.
Καλό και το Joe Hill's The Cape #2. Ο Hill, σε αντίθεση με τον πατέρα του τα τελευταία χρόνια, δείχνει μεγαλύτερο εύρος. Τώρα το που το πάει με αυτήν την διασκευή ο Jason Ciaramella άγνωστο. Τουλάχιστον κάνει τις αντίστοιχες προσπάθειες του Mark Millar να φαίνονται περισσότερο σκουπίδια απ’όσο είναι ήδη. Α, και εξαίσιο το σχέδιο από τον Zach Howard.
Το ποστ έχει αρχίσει ήδη να παίρνει μεγάλες διαστάσεις οπότε από δω και πέρα θα είμαι πιο επιγραμματικός. Καλό το Demon Knights #2, θυμίζει αρκετά RPG. Καλό γενικά το Frankenstein Agent Of S.H.A.D.E. #2 αλλά δεν φτάνει το επίπεδο του πρώτου τεύχους. Πολύ καλύτερο το Green Lantern #2 σε σχέση με το #1. Και με τον Hal Jordan άλλη μια φορά να ενεργεί πρώτα και μετά να σκέφτεται. Μου άρεσε επίσης το Resurrection Man #2 το οποίο κερδίζει πόντους για τα δυο παλαβά γκομενάκια που κυνηγούν των ήρωα. Εξίσου καλό είναι και το Superboy #2. Το Batgirl #2 όμως είναι απογοητευτικό ενώ το Grifter #2 απλώς λίγο καλύτερο από το κακό #1.
Τελειώνω με μερικά της Marvel. To Ultimate Comics Spider-Man #3 συνεχίζει να είναι καλό ακόμα και τώρα που ο Bendis καταφέρνει να πλατιάσει. Επίσης η Pichelli στο σχέδιο, ώρες ώρες σου δείχνει πως βαριέται. Το Ultimate Comics X-Men #2 αποτελεί άλλη μια χαμένη ευκαιρία ευκαιρία να ξεκινήσει αυτή η μπερδεμένη σειρά από το μηδέν. Ακόμη κι αν έμοιαζε ακόμη περισσότερο με spinoff του Ultimate Spider-Man, θα'ταν καλύτερα. Τέλος το FF #10 είναι σχετικά καλό αν και μπορεί να πεις κανείς πως δεν γίνεται απολύτως τίποτα. Παράξενο, ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου