Blogovision, χριστουγεννιάτικα blogoscars και άλλα "βαλτώματα" με έκαναν να καθυστερήσω αυτό το post. Ίσως επειδή δεν είχα να γράψω και για πολλά.
Ξεκινώ με το Fables #111. Οι δοκιμασίες των παιδιών της Χιονάτης και του Λύκου για το ποιο από αυτά θα γίνει ο νέος Βόρειος Άνεμος συνεχίζεται και μάλλον και τελειώνει. Έκπληξη μεγάλη το ποιο παιδί νικάει αλλά και έκπληξη μεγάλη το πως. Βλέπουμε επίσης τις περιπέτειες του Buffkin στην χώρα του OZ αλλά χωρίς πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Καλούτσικο τεύχος.
Το Spaceman #2 είναι καλό. Από την μια έχουμε μια απαγωγή και από την άλλη έχουμε τις αναμνήσεις των περιπετειών αυτού του παράξενου διαστημανθρώπου. Η απαχθείσα πιτσιρίκα έχει τελικά πολλά περισσότερα κοινά με τον παράξενο πρωταγωνιστή αυτού του comic και ο Azzarello καταφέρνει να τα δικαιολογήσει επαρκώς.
To Angel And Faith #4 με άφησε λιγότερο ικανοποιημένο σε σχέση με το προηγούμενο τεύχος. Οι δυο πρώην συνεργάτες του Angel δεν σου μένουν και στο μυαλό, ούτε η μάχη με αυτούς, ούτε καν οι παράξενες ιδιότητες του μαγικού πράσινου αίματος. Στο τέλος το μόνο που σου μένει είναι γιατί φορά ο Angel γυαλιά πρεσβυωπίας.
Τελειώνω με μερικά "Marvel Comics". To FF #12 είναι απλώς εντάξει. Το Uncanny X-Men #2 διαβάζεται αλλά δεν του ρίχνεις και δεύτερη σκέψη. Καλύτερο όλων το Ultimates V5 #4. Ribic και White διαπρέπουν στον τομέα του artwork ενώ η επιστροφή του Reed είναι αποδεκτή αλλά δεν εκπλήττει κανέναν μιας και οι στολές των υποτακτικών του μοιάζουν με αυτές που έχει η άλλη του έκδοση στο FF.
2 σχόλια:
Γιατί δεν μπορώ να το πάρω απόφαση να αρχίσω να διαβάζω Fables; Μάλλον γιατί φοβάμαι μηπως είναι υπερβολικά χαώδες.
Όχι. Δεν είναι. Μετά από τόσα τεύχη φυσικά έχουν συμβεί πολλά και φυσικά έχουμε να κάνουμε με πολλούς χαρακτήρες. Όμως ξεκινά βατά και πριν επεκτείνει την μυθολογία του σε κάνει να νιώσεις άνετα χωρίς ποτέ να νομίζεις πως κάνεις αγγαρεία.
Δημοσίευση σχολίου