H blogovision πλησιάζει σιγά σιγά στο τέλος της, τα comics της επόμενης βδομάδας έχουν ήδη βγει κι εγώ αποφασίζω να γράψω ένα ποστ γι'αυτά της εβδόμης Δεκεμβρίου.
Ξεκινώ με τα Animal Man #4 και Swamp Thing #4. Ναι, θα ασχοληθώ και με τα δυο ταυτόγχρονα. Γιατί; Επειδή αποτελούν δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Και στα δυο comics ο εχθρός είναι ίδιος. Οι χαρακτήρες του δεν το ξέρουν ακόμα ή τουλάχιστον δεν γνωρίζουν πως έχουν συμμάχους σε μας όμως είναι εμφανές. Εν αναμονεί της συμμαχίας "Green-Red" εναντίον "Rot". Lemire και Snyder κάνουν πολύ καλή δουλειά στο σενάριο με τον δεύτερο να έχει πιο δύσκολη δουλειά εξαιτίας του παρελθόντος του ήρωα. Στο σχέδιο o Foreman τα καταφέρνει αρκετά καλά αν και φαίνεται να χωλαίνει λιγάκι σε σχέση με τα πρώτα δυο τεύχη ενώ ο και ο Marco Rudy είναι αρκετά καλός χωρίς όμως να είναι Yanick Paquette.
Μέτριο το Action Comics #4. Grant, τι συμβαίνει; Δεν μπορώ να βρω μια λογική εξήγηση. Ιδιαίτερα όταν το Detective Comics #4 φαίνεται ισάξιο και ίσως και καλύτερο. Ακόμη περισσότερο όταν ακόμη και στα καλύτερά του παραμένει το Batman comic που είναι απλώς καλύτερο από το φρικτό Batman: The Dark Knight. Πάντως παραμένει το αίτημα για καλύτερους σχεδιαστές στο Action Comics και καλύτερο συγγραφέα στο Detective Comics.
Με το Hellblazer Annual #1 o Peter Milligan με κάνει άλλη μια φορά να απορώ πως είναι δυνατόν να γράφει τόσο καλά στο Hellblazer και τόσο μέτρια στο Justice League Dark. Στο συγκεκριμένο τεύχος έχει συμπαραστάτη τον Simon Bisley και οι δυο τους σκαρώνουν μια ιστορία η οποία έχει άμεσες προεκτάσεις στο παρελθόν του John. Μια επιστροφή στο Liverpool, η τελευταία επιθυμία μιας ετοιμοθάνατης γυναίκας και μια αόρατη γέφυρα διανθίζουν αυτό το καλό τεύχος.
Καλούτσικο αλλά πάλι από δω και από κει το I Zombie #20. Πρέπει κάποτε να σταματήσουν να αφιερώνουν απλώς μερικές σελίδες για τον κάθε χαρακτήρα σε κάθε τεύχος. Καλό το Chew #22 το οποίο καταφέρνει να μας δείξει δυο απαγωγές, πολλές παράξενες υποθέσεις και μια πολύ ασυνήθιστη συμμαχία.
Επιγραμματικά. Διαβάζεται άνετα το O.M.A.C. #4 όπως και το Red Lanterns #4. Συνεχίζει να είναι μέτριο Justice League International #4 αλλά ήταν τουλάχιστον σχετικά αξιοπρεπές. To Batwing #4 περισσότερο και το Stormwatch #4 λιγότερο δεν κατάφεραν ούτε αυτό. Τουλάχιστον το δεύτερο είχε και μια αρχαία πόλη που βγήκε μέσα από την γη.
Από Marvel τώρα. Το Avenging Spider-Man #2 είναι μέτριο με τον Joe Mad! να κάνει άλλη μια προχειροδουλειά. Το X-Club #1 είναι άλλος ένας νέος τίτλος X-Men και ταυτόγχρονα ένας κακός τίτλος X-Men. To X-Factor #228 που με ανάγκασε να διαβάσω ο Μανώλης το βρήκα μέτριο. Ίσως να φταίει πως δεν καταλάβαινα και πολλά και πως θεωρώ τους χαρακτήρες του δευτεράντζες.
Το Defenders #1 έβγαλε ένα πατριωτικό συναίσθημα από μέσα μου. Άει στο διάολο Matt Fraction που θα μας πεις πως στο Αιγαίο σφάζουν δελφίνια. Είσαι λίγο κότα για να βάλεις Ιάπωνες οπότε σκέφτηκες ας βάλω τον φετινό σάκο του μποξ; Μετά από αυτό δυσκολεύεσαι να εκτιμήσεις τις άβολες ερωτικές περιπέτειες των δυο χαρακτήρων, την Betty Ross να κυνηγά ταύρους στην Παμπλόνα, την zero-g μάχη και όλους όσους δεν αφήνουν τον Iron Fist να διαβάσει το Marvelman του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου