Κυκλοφορίες 21 - 12 - 2011

Έκανα ξεχωριστό post για το νέο Batman Inc. όπως μπορεί να δει κανείς. Δεν γινόταν αλλιώς. Το ποστ των εβδομαδιαίων κυκλοφοριών, ακόμη και χωρίς αυτό, έχει τεράστιο μέγεθος. Τώρα ποιος ακούει τον Μανώλη που θα λέει πως του έκλεψα την ιδέα! Ας φωνάζει.

Batman Incorporated - Leviathan Strikes!

Έφτασε η ώρα και η στιγμή να διαβάσουμε κάτι που μας χρώσταγε ο Grant Morrison από το καλοκαίρι, πριν τα reboot, πριν προσπαθήσει να κάνει τον Superman ήρωα του 99%.

Κυκλοφορίες 14 - 12 -2011

Πάει και η blogovision. Και του χρόνου. Έχω μπροστά μου ένα ποστ βουνό τώρα. Βουνό γιατί έχει πολλά αξιόλογα πράγματα, επειδή δεν γράφω από τον υπολογιστή μου και επειδή οι "συνεργάτες" μου στο comicsroast με βάζανε να διαβάζω κάτι "τέρατα" της Marvel στα οποία τελικά ήμουν περισσότερο ευγενικός απ'ότι θα έπρεπε και κάτι ξετσίπωτες βυζαρούδες για τις οποίες δεν έχω ελεήσει ακόμα να γράψω κάτι.

01.Mastodon - The Hunter

You own the darkness
And taken my sight
You buried the stars underground
You've stolen the night

Ένα από τα πιο άσχημα φυλαγμένα μυστικά αυτής της Blogovision πρέπει να είναι ποιο άλμπουμ θα είχα στην πρώτη θέση. Λίγο να είχε προσέξει κανείς κάποιο tweet μου, κάποιο ποστ μου σε facebook, google plus, ακόμη και στα προηγούμενα εδώ, ήξερε. Και δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να αποφασίσω, ήξερα πως αυτό θα είναι το άλμπουμ της χρονιάς μερικές ώρες μετά την κυκλοφορία του.

I killed a man 'cause he killed my goat
I put my hands around his throat
He tried to reason with the sky and the clouds
But it didn't matter, 'cause they can't hear a sound

Μετά την επιτυχία που γνώρισαν με το προηγούμενο άλμπουμ τους, τα παλικάρια από την Georgia είπαν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Μπορεί και από αντίδραση. Έτσι μπήκαν στο στούντιο χωρίς κάποιο συγκεκριμένο κόνσεπτ, με τα τραγούδια που έγραφαν κατά την διάρκειά της περιοδείας τους και προσπάθησαν να βγάλουν ένα ελαφρώς πιο απλό και πιο χαρούμενο, αν μπορεί να το πει κανείς, άλμπουμ.

Through fire embers glow
Haunted I lift the stone
Letting go your spirit flies

Εξάλλου το "Crack the Skye" ήταν αφιερωμένο στην αδερφή του drummer Brann Drailor που είχε αυτοκτονήσει όταν ήταν έφηβη. Δεν ήθελαν να ξανακάνουν κάτι τόσο συναισθηματικά φορτισμένο. Πως τα έφερε όμως η μοίρα να πεθάνει ο αδερφός του Brent Hinds ενώ κυνηγούσε κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων. Και να αποκτήσει και αυτό το άλμπουμ την δικιά του σύνδεση με μια τραγωδία μέσω του τίτλου του και του ομώνυμου τραγουδιού...

Black feet scraped and scarred and dripping blood
Rain come down take me with your flood

Με τι έχουμε να κάνουμε όμως εδώ; Πρώτα πρώτα με το πέμπτο στην σειρά εξαιρετικό άλμπουμ των Mastodon. Και με άλλη μια αλλαγή της μουσικής τους πορείας που δεν φαίνεται μόνο αλλά είναι και φυσική. Κάθε άλμπουμ τους διαφέρει από το προηγούμενο αρκετά αλλά μοιάζει και σαν φυσική του μετεξέλιξη. Κάθε άλμπουμ τους βρίθει νέων ιδεών αλλά και γεφυρών με το παρελθόν τους. Αυτό συμβαίνει και στο "The Hunter".

With the lights down low
Wrapped up like a baby
And your hair hangs long
Surrounding my face

Κλασικά heavy metal τραγούδια, punk ξεσπάσματα, ψυχεδελικές μελωδίες, μεγάλες sludge και stoner στιγμές. Όλοι συμβάλουν σε αυτό το άλμπουμ και οι επιρροές είναι άπειρες. Κάποια κομμάτια θα τα ζήλευαν οι QotSA, κάποιο θα μπορούσαν να το'χαν βγάλει οι Pink Floyd, ένα μπορείς να το πεις μέχρι και pop. Κι όμως κανένα δεν θα το μπέρδευες με κομμάτι άλλου συγκροτήματος. Η προσωπική τους σφραγίδα είναι παντού. Και το καλύτερο; Όλα αυτά τα τόσο ανόμοια δένουν υπερβολικά αρμονικά.

Into the spectrelight
Into the afterlife

Τι άλλο να γράψω όμως; Α, πως στο Spectrelight τραγουδά και ο Scott Kelly των Neurosis.

01.Mastodon - The Hunter
02.Red Fang - Murder The Mountains
03.Machine Head - Unto the Locust
04.Blood Ceremony - Living With the Ancients
05.Foo Fighters - Wasting Light
06.SubRosa - No Help For The Mighty One

02.Red Fang - Murder The Mountains

Kid, don't lose your cool
it's still too soon
to have to choose
a brighter doom.

Στον περισσότερο κόσμο οι Red Fang έγιναν γνωστοί ύστερα από αυτό το επικό βιντεοκλίπ από το προηγούμενό τους άλμπουμ:

Στο νέο άλμπουμ μπορεί να μην έχουν διαστημικά σκυλιά που έρχονται να καταστρέψουν την Γη έχουν όμως πολλά περισσότερα καλά τραγούδια, σχεδόν ισάξια μεταξύ τους, πολύ καλύτερη παραγωγή και την ίδια τρέλα.

Αν πρέπει να τους κατηγοριοποιήσουμε ίσως το καταφέρναμε με τον όρο stoner/sludge. Ή απλώς λέγοντας πως εμπνέονται από συγκροτήματα όπως οι Sabbath, οι QotSA, οι Melvins.

Η επιτυχία που γνωρίζουν έκανε τον Aaron Beam, μπασίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος να παρατήσει την δουλειά του στην Laika, εταιρεία παραγωγής της ταινίας Coraline.

Ποιος θα το'λεγε πως θα έβαζα σε αυτήν την λίστα τόσο ψηλά όχι ένα αλλά δυο συγκροτήματα από το Πόρτλαντ!

Το άλμπουμ τους αυτό το έλιωσα. Ήταν ό,τι ακριβώς ήθελα εκείνη την εποχή που βγήκε.

03.Machine Head - Unto the Locust
04.Blood Ceremony - Living With the Ancients
05.Foo Fighters - Wasting Light
06.SubRosa - No Help For The Mighty One
07.Sigiriya - Return to Earth

03.Machine Head - Unto the Locust

I am hell to thee
Down here all shall suffer with me
Die purified
Rise the ashes to the sky

Είχα ένα μεγάλο δίλημμα. Δεν μπορούσα να αποφασίσω για την δεύτερη και την τρίτη θέση αυτής της blogovision. Από την μια είχα τον θεωρητικά καλύτερο δίσκο και από την άλλη τον δίσκο που είχα λιώσει πριν την κυκλοφορία του πρώτου της λίστας μου. Τελικά χαμένος σε αυτόν τον άτυπο διαγωνισμό βγήκε ο "καλύτερος".

Οι Machine Head τέσσερα χρόνια μετά από το θεωρούμενο μέχρι και αριστουργηματικό "The Blackening" επιστρέφουν με το "Unto the Locust", ένα άλμπουμ που σε λίγο καιρό θα πάρει πανάξια θέση δίπλα στο πρώτο. Για να πω την μαύρη αλήθεια ενώ μου άρεσε πολύ το "The Blackening" αν με βάλει κανείς να διαλέξω ανάμεσα στα δυο θα προτιμήσω το "Locust". Τι να πω. Να με έριξε η παιδική χορωδία; Οι μελωδίες; Τα ρεφραίν που κάνουν τον σβέρκο σου να χαίρεται καθώς χρησιμεύουν ως διάλειμα από το ανελέητο headbanging; Όλα αυτά και κανένα, μπορεί να είναι η χρονική στιγμή. Το θέμα είναι πως μιλαμε για ένα εξαιρετικό άλμπουμ.

04.Blood Ceremony - Living With the Ancients
05.Foo Fighters - Wasting Light
06.SubRosa - No Help For The Mighty One
07.Sigiriya - Return to Earth
08.The Men - Leave Home

04.Blood Ceremony - Living With the Ancients

Who knows not Circe?
The seas crash down upon
Those who do not tremble at the
Daughter of the Sun

Όπως και οι Graveyard έτσι και οι Καναδοί Blood Ceremony φαίνονται να είναι "κολλημένοι" στην δεκαετία του '70. Σε αντίθεση με τους Graveyard που εμπνέονται κυρίως από τους Led Zeppelin οι Blood Ceremony εμπνέονται από τους Black Sabbath και τους Jethro Tull. Σε αντίθεση με όλους τους παραπάνω οι Blood Ceremony έχουν γυναικεία φωνητικά για τα οποία έχει ευθύνη η Alia O'Brien όπως έχει επίσης ευθύνη για το φλάουτο και το αρμόνιο.

Θεματολογικά ασχολούνται κυρίως με την μαγεία. Και στον προηγούμενο δίσκο τους αλλά και σε αυτόν. Είτε αναφερόμενοι σε μυθολογικά πρόσωπα όπως ο Πάνας και η Κίρκη, η κόρη του ήλιου, είτε σε υπαρκτά πρόσωπα όπως ο Aleister Crowley/Oliver Haddo είτε με πιο γενικές αναφορές σε τελετές μαύρης μαγείας και σε δαίμονες. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερο soundtrack για την ανάγνωση του League of the Extraordinary Gentlemen - Century : 1969 ακόμα και αν κατέφευγα στα ακούσματα στα οποία αναφερόταν στις σελίδες του. Αξίζει, ακούστε το.

05.Foo Fighters - Wasting Light
06.SubRosa - No Help For The Mighty One
07.Sigiriya - Return to Earth
08.The Men - Leave Home
09.Black Tusk - Set the Dial

05.Foo Fighters - Wasting Light

Gooooooooooooo Limooooooooooooooo

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα συγκρότημα που λεγόταν Nirvana. Προσωπικά δεν ήμουν μεγάλος fan την εποχή της δόξας τους κι όχι επειδή πέρναγα φάση "τρουίλας". Μάλλον φταίει πως προτιμούσα περισσότερο τους Soundgarden και τους Alice in Chains από τα συγκροτήματα της grunge σκηνής που βγήκαν εκείνη την εποχή. Φυσικά τους Nirvana τους αγαπούσα γι'άλλους λόγους. Μαζί με τους Guns και τους Metallica ήταν ότι πιο δυνατό και κοντά στα γούστα μου που μπορούσε να ακουστεί σε κάποιο πάρτι εκείνον τον καιρό.

Και μετά ο Cobain αυτοκτόνησε. Και ο πιτσιρικάς ντράμερ που ήταν στους Nirvana αποφάσισε να σχηματίσει δικό του γκρουπ στο οποίο θα έπαιζε κιθάρα και θα τραγουδούσε κιόλας. Foo Fighters το ονόμασε και μου ήταν απλώς συμπαθές. Ίσως επειδή δεν ήμουν μεγάλος fan των Nirvana. Ίσως επειδή το "ντράμερ που ξέρει και κιθάρα" το συνδύαζα με τον Charlie Benante των Anthrax. Δεν έγινα fan του εν λόγω συγκροτήματος.

Αλλά μετά συνέβη το εξής. O ντράμερ, τώρα τραγουδιστής και κιθαρίστας ξανάγινε ντράμερ για ένα άλλο συγκρότημα το οποίο μου άρεσε πραγματικά. Queens of the Stone Age λέγεται. Και μάλιστα έπαιξε στο άλμπουμ που είναι το αγαπημένο μου από αυτά του συγκροτήματος. Και άρχισα να τον βλέπω με άλλο μάτι. Και χωρίς ακόμα να έχω γίνει fan των Foo Fighters έγινα του ίδιου του Dave Grohl. Την Άνοιξη του 2011, βγήκε το Wasting Light και έγινα fan και των Foo Fighters. Κάλιο αργά παρά ποτέ!

06.SubRosa - No Help For The Mighty One
07.Sigiriya - Return to Earth
08.The Men - Leave Home
09.Black Tusk - Set the Dial
10.Witch Mountain - South of Salem

Κυκλοφορίες 07 - 12 - 2011

H blogovision πλησιάζει σιγά σιγά στο τέλος της, τα comics της επόμενης βδομάδας έχουν ήδη βγει κι εγώ αποφασίζω να γράψω ένα ποστ γι'αυτά της εβδόμης Δεκεμβρίου.

06.SubRosa - No Help For The Mighty One

But in the darkness he holds his son
He’s all that’s left, the only one

οι SubRosa προέρχονται από την πρωτεύουσα της πολιτείας των Μορμόνων. Σύμφωνα με την Rebeca Vernon που είναι ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος παίζουν πειραματικό,μελωδικό stoner/sludge metal παρουσία ηλεκτρικών βιολιών. Ή μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τον όρο που τους απέδωσε το Pitchfork, doom pop. Γνωστοί ή πιο σωστά γνωστές σε μένα έγιναν ήδη από τον προηγούμενο δίσκο τους, το "Strega", τότε που ήταν ακόμα αμιγώς γυναικείο συγκρότημα. Μετά από μερικές αλλαγές στην σύνθεσή τους παρουσίασαν τον δεύτερο δίσκο τους, το "No Help For The Mighty One". Εμπνέονται από το μετά-αποκαλυπτικό μυθιστόρημα "The Road" του Cormack McCarthy, διασκευάζουν κέλτικα παραδοσιακά τραγούδια και γενικά μας δίνουν έναν βαρύ, μελωδικό και συνολικά υπέροχο δίσκο.

07.Sigiriya - Return to Earth
08.The Men - Leave Home
09.Black Tusk - Set the Dial
10.Witch Mountain - South of Salem
11.Graveyard - Hisingen Blues

07.Sigiriya - Return to Earth

Tonight, I'm drinking whiskey again

Σε προηγούμενο ποστ νομίζω πως τους αποκάλεσα "Άγγλους". Ελπίζω να μου το συγχωρέσουν βλέποντας πόσο υψηλή θέση τους έδωσα. Α, ναι, αναρωτιέστε "ποιοι είναι αυτοί". Θυμάστε τους Acrimony, εκείνη την stoner/doom μπάντα από το Swansea της Ουαλίας; Μην λέτε ψέματα, ούτε εγώ τους θυμόμουν. Ήταν αρκετά καλοί μα το διέλυσαν πριν 10 χρόνια και.

Βρισκόμαστε στο 2011, τα 4/5 των Acrimony έχουν δημιουργήσει μια νέα μπάντα με το όνομα Sigiriya, παίζουν ελαφρά διαφορετικά και το κάνουν πολύ καλά. Τόσο καλά που που μπήκαν άνετα στην λίστα μου! Stoner rock ήχος λοιπόν, τραγούδια για ουίσκια, τσιγάρα και ταξίδια.

08.The Men - Leave Home
09.Black Tusk - Set the Dial
10.Witch Mountain - South of Salem
11.Graveyard - Hisingen Blues
12.Ramesses - Possessed by the Rise of Magik

08.The Men - Leave Home

I would die, I would die, I would die

Οι Men είναι μια punk μπάντα από το Brooklyn που εμπλουτίζει τον ήχο της με noise, doom/sludge, noise και hardcore στοιχεία. Φέτος έβγαλαν αυτόν το δίσκο. Και εγώ κάθομαι και αναρωτιέμαι τι παραπάνω να γράψω από ένα "ακούστε τον οπωσδήποτε". Πάλι καλά που δεν αποφάσισα φέτος να γράφω παραπάνω από μερικές γραμμές, σήμερα θα είχα πρόβλημα. Έτσι, λέω να ποστάρω δυο τραγούδια αυτήν τη φορά, το "If You Leave..." και το βαρύ κι ασήκωτο "L.A.D.O.C.H.".

09.Black Tusk - Set the Dial
10.Witch Mountain - South of Salem
11.Graveyard - Hisingen Blues
12.Ramesses - Possessed by the Rise of Magik
13.The Chemical Brothers - Hanna

09.Black Tusk - Set the Dial

Set the dial to your doom

Εξώφυλλο από τον John Baizley ✔. Sludge ήχος ✔. Συγκρότημα από την Savannah, Georgia ✔. Στην ένατη θέση της εικοσάδας μου ✔. Ναι, αγαπητοί μου αναγνώστες, όπως πέρσι έτσι και φέτος, λες και το χα κανονισμένο από την αρχή! Ο νέος, λοιπόν, δίσκος των Black Tusk είναι ισάξιος με τον προηγούμενο μα δεν είναι αυτός ο λόγος που βρίσκεται τόσο ψηλά. Ο πραγματικός λόγος είναι πως αυτοί οι κύριοι μαζί με κάτι άλλους Άγγλους με ανάγκασαν να κάνω ένα διάλειμμα από τους Mastodon. Φέτος αυτό λέει πολλά.

10.Witch Mountain - South of Salem
11.Graveyard - Hisingen Blues
12.Ramesses - Possessed by the Rise of Magik
13.The Chemical Brothers - Hanna
14.The Atlas Moth - An Ache for the Distance

10.Witch Mountain - South of Salem

So, this is the divide that's been plaguing me

Μια μεγάλη φετινή έκπληξη από το hipster central της οικουμένης, το Portland. Οι Witch Mountain ιδρύθηκαν το 1997, έβγαλαν έναν δίσκο το 2001 αλλά γενικά δεν ήταν τόσο ενεργοί. Τα μέλη τους συμμετείχαν σε διάφορα side projects, μεγάλωναν τα παιδιά τους, έπαιρναν διαζύγια και γενικά δεν έβγαιναν από την αφάνεια. Έως ότου έκαναν τραγουδίστριά τους μια κοπελίτσα με όνομα Uta Plotkin. Και έβγαλαν το South of Salem. Doom ήχος με soul γυναικεία φωνητικά. Ποιος θα περίμενε πως αυτός ο συνδυασμός θα ταίριαζε τόσο καλά!

11.Graveyard - Hisingen Blues
12.Ramesses - Possessed by the Rise of Magik
13.The Chemical Brothers - Hanna
14.The Atlas Moth - An Ache for the Distance
15.Fair to Midland - Arrows & Anchors

11.Graveyard - Hisingen Blues

Where is the future?

There is no past

Only the present

And will it last?

Οπαδοί των Led Zeppelin κοπιάστε. Οι Σουηδοί Graveyard είναι μάλλον ότι πιο κοντινό υπάρχει σε αυτούς αυτήν την στιγμή. Τόσο πολύ κοντινό που είναι σαν να τους πήρε ο Doctor με το Tardis από τα '70s, να τους κατέβασε στην εποχή μας και να τους ξέχασε. Όχι πως μας πειράζει. Το Hisingen Blues είναι ένα υπέροχο άλμπουμ.

12.Ramesses - Possessed by the Rise of Magik
13.The Chemical Brothers - Hanna
14.The Atlas Moth - An Ache for the Distance
15.Fair to Midland - Arrows & Anchors
16.Yob - Atma

Blogoscars: Christmas Edition

Δεν με έφτανε η blogovision, τα comicsroast και τα κανονικά μου posts θα συμμετάσχω και στην χριστουγεννιάτικη έκδοση των blogoscars! Oι γιορτές βγάζουν τις καλύτερες αλλά και χειρότερες πλευρές του ανθρώπου στην επιφάνεια και καλούμαι να το αποδείξω. Πως; Μα μέσα από την λίστα που περιλαμβάνει τις 10 καλύτερες, κατά την γνώμη μου, χριστουγεννιάτικες ταινίες.

Κυκλοφορίες 30 - 11 - 2011

Blogovision, χριστουγεννιάτικα blogoscars και άλλα "βαλτώματα" με έκαναν να καθυστερήσω αυτό το post. Ίσως επειδή δεν είχα να γράψω και για πολλά.

12.Ramesses - Possessed by the Rise of Magik

a murder of crows descends once more

Τo 2003 οι Tim Bagshaw and και Mark Greening άφησαν τον Jus Osborn να είναι το μοναδικό ιδρυτικό μέλος των Electric Wizard και σχημάτισαν τους Ramesses. Πολλές ιστορίες μπορώ να βρω για συγκροτήματα που όταν χωρίστηκαν τα μέλη τους δεν έκαναν τίποτα της προκοπής. Αυτή δεν θα'ναι μια τέτοια ιστορία. Όπως πέρυσι οι Electric Wizard έτσι και φέτος οι Ramesses βγάζουν έναν αξιόλογο δίσκο που παρά την πολύ κακή παραγωγή του καταφέρνει να δείχνει την αξία του.

13.The Chemical Brothers - Hanna
14.The Atlas Moth - An Ache for the Distance
15.Fair to Midland - Arrows & Anchors
16.Yob - Atma
17.Liturgy - Aesthethica

13.The Chemical Brothers - Hanna

...

Αν ήταν υποχρεωτικό για τον κάθε συμμετέχοντα στην Blogovision να βάλει από ένα άλμπουμ με ηλεκτρονική μουσική και από ένα με soundtrack ταινίας εγώ θα έλυνα το συγκεκριμένο πρόβλημα κάπως έτσι. Και ίσως και να ξεπερνούσα κατά πολύ αυτά τα κριτήρια αν είχα συνειδητοποιήσει πως εκτός από το OST του Hanna και αυτό του Tron μπορούσε να μπει στην λίστα. Πολύ αργά όμως. Τώρα, το Hanna είναι μια πολύ καλή ταινία που έχει πάρα πολύ καλή μουσική. Υπαίτιοι για το δεύτερο οι Chemical Brothers στην πρώτη τους μόλις κινηματογραφική δουλειά.

14.The Atlas Moth - An Ache for the Distance
15.Fair to Midland - Arrows & Anchors
16.Yob - Atma
17.Liturgy - Aesthethica
18.Wolves Like Us - Late Love

14.The Atlas Moth - An Ache for the Distance

we've been here before and we've traveled the stars

but now we're caught up in the most galactic of wars

Δεν κατάφερα να βάλω που λέτε ελληνικό συγκρότημα σε αυτήν την εικοσάδα και το έφερα βαρέως. Ο πόνος μου όμως απαλύνθηκε από την ύπαρξη των Atlas Moth από το Chicago, μέλος των οποίων είναι ένας Steve Giannopoulos. Και τι μουσική παίζουν αυτοί οι κύριοι; Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες Sludge επιρροές που έχουν ακούγονται σαν πρώιμοι Paradise Lost. Τώρα αν με ρωτήσετε ποιοι είναι αυτοί θα αφήσω πρώτα να κυλήσει ένα δάκρυ και μετά θα απαντήσω.

15.Fair to Midland - Arrows & Anchors
16.Yob - Atma
17.Liturgy - Aesthethica
18.Wolves Like Us - Late Love
19.Feist - Metals

15.Fair to Midland - Arrows & Anchors

It makes you wonder

If shooting for stars is like darts in the dark

To 2007, εποχή που περίμενα το solo άλμπουμ του Serj Tankian "ανακάλυψα" την σελίδα της προσωπικής δισκογραφικής του εταιρείας, της "Serjical Strike". Εκεί φιγούραρε ένα συγκρότημα με το παράξενο όνομα "Fair to Midland" και το ακόμη πιο παράξενο όνομα άλμπουμ "Fables from a Mayfly: What I Tell You Three Times Is True". Σαν περίεργος που είμαι βρήκα και άκουσα το άλμπουμ το οποίο έγινε ένα από τα αγαπημένα μου εκείνης της χρονιάς. Τέσσερα χρόνια μετά οι Fair to Midland επιστρέψουν με νέο άλμπουμ και δεν απογοητεύουν. Το Arrows & Anchors είναι άξιος διάδοχος του Fables from a Mayfly και όπου χάνει σε πρωτοτυπία σε σχέση με το δεύτερο το κερδίζει σε κρυστάλλινη παραγωγή.

16.Yob - Atma
17.Liturgy - Aesthethica
18.Wolves Like Us - Late Love
19.Feist - Metals
20.Anthrax - Worship Music

16.Yob - Atma

Release the power

Trapped in the story

Doom βαρύ κι ασήκωτο με προέλευση το Oregon. Βαριά, συμπαγή κομμάτια με ψυχεδελικά και στόνερ στοιχεία και τεράστιες διάρκειες. Το μικρότερο 7μιση λεπτά, το μεγαλύτερο 15μιση. Ο Mike Scheidt, ιδρυτής, συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπάντας έκανε την πιο σωστή κίνηση όταν την αναβίωσε πριν μερικά χρόνια. Τα αποτελέσματα των δυο τελευταίων άλμπουμ των δικαιώνουν.

17.Liturgy - Aesthethica
18.Wolves Like Us - Late Love
19.Feist - Metals
20.Anthrax - Worship Music

17.Liturgy - Aesthethica

Returner
Violation of the law

Μετά τους Νορβηγούς που δεν παίζουν black metal έχουμε τους τους Αμερικάνους Liturgy που παίζουν black metal αλλά απεχθάνονται πολλές από τις συμβάσεις αυτού του είδους. Ξαναλέω, που πάμε και σε τι κόσμο θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας όταν τα black metal συγκροτήματα δεν φοράνε corpse paint και δερμάτινα με καρφιά; Πως αντέχει ο Dani Filth και δεν λυγίζει κάτω από τόση πίεση; Πέρα από την πλάκα, το Aesthethica είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ το οποίο όμως έχει και μεγάλο συντελεστή δυσκολίας όσον αφορά την ακρόασή του. O Hunter Hunt-Hendrix προσπαθεί να κάνει ό,τι περνά απ'το χέρι του γι'αυτό και ίσως και απ'το λαρύγγι του.

18.Wolves Like Us - Late Love
19.Feist - Metals
20.Anthrax - Worship Music

18.Wolves Like Us - Late Love

The magic has run its course....
You´re breathless and deathless....

Που πάει ο κόσμος όταν βάζω σε Τοp 20 Νορβηγικό συγκρότημα και αυτό δεν παίζει black metal; Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας; Οι Wolves Like Us λοιπόν συνοδεύονται από τον χαρακτηρισμό post hardcore. Χάλασαν και οι Νορβηγοί. Βέβαια, όταν ακούσει κανείς το Late Love μπορεί να σκεφτεί πως ίσως να είναι και λίγο sludge, λίγο desert rock, λίγο post-metal και κάπου εκεί θα αποφασίσει πως δεν έχει καμία σημασία και αυτό που έχει είναι πως είναι ένα πολύ καλό ντεμπούτο. Αν πρέπει να ξεχωρίσω μερικά τραγούδια αυτά θα είναι το Deathless, το Dirty Old Paranoia και φυσικά το εκπληκτικό To Whore With Foreign Gods. Έλεγα να βάλω και βίντεο από το τελευταίο αλλά το κατέβασαν από το youtube, λες και με αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί η πειρατεία. Τέλος πάντων, Deathless it is.

19.Feist - Metals
20.Anthrax - Worship Music

19.Feist - Metals

I took a deep breath

And caught a long wind

Να, μωρέ, τις άκουσα σχεδόν όλες τις "φέιβοριτς" της πλειοψηφίας των διαγωνιζόμενων - Ζόλα, Φλόρενς, Μπγιορκ, ΕΜΑ, Λάναντελρεϊ. Όχι, την τελευταία δεν την πολυάκουσα κι έτσι κι αλλιώς δεν συμμετέχει. Η Feist όμως ήταν η μόνη που μου άρεσε και μάλλον αρκετά για να μπαίνει στην εικοσάδα μου. Ας πουν οι κακές γλώσσες πως την έβαλα επειδή αρέσει στους Mastodon, ας πουν, είναι ψέμα. Ας πουν πως αυτό το άλμπουμ είναι κατώτερο των προηγουμένων της και πως πέρυσι τους Broken Social Scene μόνο λόγω του Scott Pilgrim τους ανέφερα και πως τους έχω ρίξει στον Καιάδα μαζί με σχεδόν όλη την indie σκηνή. Αλήθεια θα'ναι. Τι μένει; Ό,τι λέω και στην αρχή, πως μου άρεσε αρκετά για να μπει στην εικοσάδα, μόνο αυτό. Τώρα περιμένω κι αυτόν που θα πει πως μπερδεύτηκα επειδή ο τίτλος του άλμπουμ είναι "Metals".

20.Anthrax - Worship Music

20.Anthrax - Worship Music

The murder in your eyes is just the will to stay alive you gotta fight 'em

Και κάπως έτσι ξεκινά και αυτή η blogovision. Περισσότερο συναισθηματική επιλογή, όχι πως δεν αξίζει ο δίσκος αλλά μάλλον έχω αφήσει καλύτερα μεταλλικά ή μη πράγματα έξω. Και σκέφτομαι πως πέρυσι είχα κι ένα ελληνικό συγκρότημα ενώ φέτος δεν κατάφερα να βάλω κανένα αν και υπήρχαν πολλά - Planet of Zeus, Sarabante, Sun of Nothing - που σίγουρα άξιζαν. Βγαίνω όμως εκτός θέματος.

Εδώ λοιπόν έχουμε μια μεγάλη επιστροφή στην δισκογραφία ενός θρυλικού συγκροτήματος με ένα άλμπουμ που, εντάξει, δεν θα πω πως άξιζε την αναμονή αλλά άξιζε την κυκλοφορία! Ένα άλμπουμ που κατέληξε να είναι πραγματικά καλό παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπισε το συγκρότημα τα τελευταία χρόνια. Ένα άλμπουμ που αν και μάλλον στερείται ομοιογένειας, αν και φαίνεται να είναι δουλεμένο με την σκέψη σε άλλον τραγουδιστή παραμένει εκρηκτικό και με μελωδίες και ρεφραίν που σου κολλάνε στο μυαλό.