Να, αποφάσισα να γράψω ξεχωριστό ποστ για το League of Extraordinary Gentlemen οπότε μία είναι η επιλογή για αρχή, Batman Incorporated.
To Batman Incorporated #2 είναι λοιπόν πάρα πολύ καλό. Οι Morrison και Burnham κάθονται και διαλέγουν αποσπάσματα από την ζωή της Talia al Ghul ώστε να δώσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του χαρακτήρα και των κινήτρων της. Τα καταφέρνουν πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα μπορώ να πω. Επιπλέον πετυχαίνουν να δείξουν πόσο πολύ μοιάζει η πορεία της με αυτή του γιου της αλλά και του Bruce χρησιμοποιώντας σκηνές οι οποίες είναι παρόμοιες με κάποιες εικονικές στιγμές των δυο προαναφερθέντων. Και όλα αυτά ενώ γεμίζουν το τεύχος με διαμαντάκια σαν αυτό της παρακάτω εικόνας.
Υπάρχει μια πληθώρα τευχών από την DC αυτήν την βδομάδα που είναι καλά ή έστω έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν. Καλά βρήκα τo Aquaman #10 με την μονομαχία με τον Black Manta, το Voodoo #10 με μια μικρή ανατροπή όσον αφορά τους Daemonites, το I Vampire #10 που μέσω των φιλοσοφικών ερωτημάτων που θέτει σε όλο το τεύχος σε πιάνει απροετοίμαστο για το εκρηκτικό τέλος και το Justice League Dark #10 που κάνει ένα ακόμη καλό τεύχος ενώ βάζει σωστά τον John Constantine στο επίκεντρο.
Το Justice League #10 είναι ενδιαφέρον, περισσότερο όμως χάρη στην μικρή ιστορία με την origin του Captain Marvel παρά για την κεντρική. Το All-Star Western #10 ξεφυλλίζεται άνετα. Το Before Watchmen Nite Owl #1 το βρήκα αρκετά εντάξει αν και δεν θα έπρεπε. O Nite Owl II ήταν κάτι σαν τον Robin. Ναι, καλά. Ίσως να έχει να κάνει με το ότι βρήκα πολύ κακό το Comedian. Τo Batman The Dark Knight #10 για κάποιο λόγο δεν το βρήκα κακό και μάλλον δεν οφείλεται στα μεγάλα στήθη της Babs.
Ποιος είδε την Pearl Preston και δεν την φοβήθηκε στο American Vampire #28! Δηλαδή ήταν καλή ιδέα να θυμώσουν το πιο επικίνδυνο αμερικάνικο βαμπίρ; Μόνο για μας τους αναγνώστες. Από Vertigo υπάρχει επίσης το καλό Spaceman #7 που έχει μονομαχία μεταξύ δυο Spacemen και το New Deadwardians #4 που μας υπενθυμίζει πως στην λογοτεχνία ή εν προκειμένω στα comics πρέπει κάπου να εμφανιστεί μια πόρνη με χρυσή καρδιά.
Από Marvel ξεκινάω με τα δυο comics που γράφει ο Hickman. To Ultimate Comics The Ultimates #12 δεν ήταν άσχημο, η ιδέα με τον όγκο του Stark που μετασχηματίζεται σε ένα μεταλλαγμένο ον είναι έξυπνη αλλά γενικά με άφησε όχι και τόσο ικανοποιημένο. Το FF #19 αν και filler κατορθώνει να είναι μάλλον καλύτερο. Όσο οι μεγάλοι δουλεύουν τα παιδιά παίζουν στην αφρικάνικη ζούγκλα και μπλέκουν σε τρελές περιπέτειες. Σαν το Young Avengers αλλά καλό.
Το Spider-Men #2 είναι καλό και η συνάντηση του Peter με τον Fury όλα τα λεφτά. Το Hit-Girl #1, prequel του Kick Ass 2 είναι αναπάντεχα καλό και σε κάνει να απορείς. Ιδιαίτερα όταν σκέφτεσαι πόσο μα πόσο κακό ήταν το Kick Ass 2. To Wolverine And The X-Men #12 θα το θεωρούσα καλό αν α)μπορούσα να παραμερίσω πως είναι κομμάτι ενός τουλάχιστον μέτριου crossover β)έκανε άλλος το χρώμα. Δεν μπορώ όμως.
Πέρα από των δυο μεγάλων εταιρειών υπάρχουν τα B.P.R.D. Hell On Earth Exorcism #1 και Fatima The Blood Spinners #1 της Dark Horse που αξίζουν μια ματιά. Cameron Stewart στο σχέδιο του πρώτου, Gilbert Hernandez στο δεύτερο. Από Image υπάρχει το Fatale #6, comic που επιστρέφει με το δεύτερο μέρος της ιστορίας που διηγείται, η ευχάριστη έκπληξη με το όνομα Prophet #26 και το σχετικά, αν και μόνο για να δούμε που θα το πάει ο Larsen, ενδιαφέρον Supreme #65.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου