Ο ψυχρός πόλεμος όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί.
Έχω αναφερθεί ξανά στο Secret History Of D.B. Cooper μα ποτέ δεν κάθισα να γράψω πολλά. Έφτασε λοιπόν και αυτή η στιγμή. Στα τέσσερα τεύχη του έχουν συμβεί αρκετά μα το ζουμί είναι πως ο D.B. Cooper είναι ένας εκτελεστής της CIA που δεν χρησιμοποιεί συνηθισμένους τρόπους και εργαλεία. Έχει την ιδιότητα να μπαίνει σε έναν ονειρικό κόσμο και από κει να εξοντώνει τους στόχους του. Έχει κάνει αντιπάλους μέσα στην ίδια του τη υπηρεσία, στην KGB φυσικά ενώ και αυτός ο ονειρικός κόσμος δεν στερείται κινδύνων. Γενικά μιλάμε για ένα όμορφο και πολύ ενδιαφέρον comic από τον Brian Churilla που καλό θα είναι να προσέχουμε πιο στενά τι θα κάνει από δω και πέρα.
Ταξιδεύουμε προς και από την Gotham City. Καλό το Batwoman #10, πιο ταιριαστός ο Trevor McCarthy, όσο γίνεται πιο κοντά στον JH Williams III και μια ιστορία με έξυπνη αποσπασματική αφήγηση και μια ανατροπή που φέρνει ακόμη και χαμόγελο. Καλό και το Catwoman #10 με το δυνατό του χαρτί να είναι ο σχεδιαστής Guillem March. To Birds Of Prey #10 είναι καλούτσικο μα το σχέδιο και το μελάνι του καλού κατά τ'αλλα Travel Foreman δεν είναι κι ότι καλύτερο σε κάποια κομμάτια. Να κολλήσω και το άσχετο Green Lantern Corps #10 λέγοντας πως είναι μια χαρά πριν πιάσω τον Azz.
O Brian Azzarello καταφέρνει να δώσει ένα από τα καλύτερα τεύχη της εβδομάδας με το Wonder Woman #10 και ένα από τα χειρότερα με το Before Watchmen Comedian #1. Στο πρώτο διηγείται το πως η Wonder Woman καταφέρνει να φέρει εις πέρας ένα τελικά πολύ έξυπνο σχέδιο που έχει σαν αποτέλεσμα την διαφυγή της από τον Άδη και όχι μόνο. Στο άλλο, εκμεταλλευόμενος τα "κενά" που άφησε ο Moore, αναπτύσσει μια ιστορία με την οποία προσπαθεί να γεμίσει αυτά τα "κενά" με τον πλέον τεμπέλικο και εδώ που τα λέμε χωρίς φαντασία τρόπο. Απογοήτευση, μεγαλύτερη από όση θα περίμενα.
Από Vertigo το Fables #118 είναι μάλλον το καλύτερο μέχρι τώρα τεύχος αυτού του arc. H εξήγηση της ύπαρξης αυτών των παιχνιδιών είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Το Hellblazer #292 έχει πλάκα, έχει λυκανθρώπους, τον Bisley στο σκίτσο και άλλη μια ιστορία που εδραιώνει πόσο πλασμένοι είναι οι John και Epiphany ο ένας για τον άλλον. Πολύ καλό είναι και το Unwritten #38 το οποίο έχει ανεβάσει στροφές και μας έχει γνωρίσει πολύ ενδιαφέροντες νέους χαρακτήρες.
Από Marvel υπάρχει το σημαντικό Astonishing X-Men #51 . Σημαντικό επειδή έχει έναν gay γάμο όχι επειδή αποτελεί ένα ιδιαίτερα καλό τεύχος. Διαβάστε το από περιέργεια, δεν γίνεται καλή η σειρά ούτε τώρα. Η έκπληξη όμως βρίσκεται στο Avengers Vs X-Men #6. Ναι, μετά από πέντε θέλω-να-βγάλω-τα-μάτια-μου κακά τεύχη έρχεται αυτό. Και είναι τηρουμένων των αναλογιών πολύ καλό. Μα είναι και πολύ αργά πια. Καλό είναι πάντως και το New Mutants #44. Τέλειωσε το cross-over, επέστρεψε στα γνωστά του στάνταρ.
Έφτασε η ώρα της Dark Horse. Τελευταίο τεύχος της σειράς το Ragemoor #4. Κλείνει διάχυτο πεσιμισμό όπως θα έπρεπε άλλωστε. Ενδιαφέροντα τα B.P.R.D. Hell On Earth The Devil's Engine #2 και Alabaster Wolves #3 μα τίποτα ιδιαίτερο. Αρκετά καλό όμως είναι το Baltimore Dr. Leskovar's Remedy #1. Ταραγμένα Βαλκάνια, βαμπίρια και πειράματα. Ό,τι πρέπει.
Κλείνω το post με το Chew #27 και το Saga #4. Δεν γίνεται κάτι συνταρακτικό στο πρώτο. Μαθαίνουμε δυο πραγματάκια για την αδερφή του Tony, την Toni, όσο αυτός είναι κλινήρης. Το τέταρτο Saga μάλλον αποτελεί το καλύτερο τεύχος ως τώρα της σειράς. Το αποδίδω στο παραπάνω βάρος που δίνεται στον bounty hunter Will και στις περιπέτειές του στον Sextillion. Όπως και να το κάνουμε το ζευγάρι των πρωταγωνιστών είναι κάτι τι λιγότερο ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου