To Avengers σπάει ταμία, ο Robert Downey Jr γίνεται πλουσιότερος κατά 50 εκατομμύρια δολάρια, και οι whedonites τρέχουν αλλόφρονες και γυμνοί στους δρόμους. Ναι, εντάξει, υπερβάλλω με το τελευταίο μα δεν πέφτω και πολύ έξω.
Eίναι όμως το Avengers η καλύτερη υπερηρωική ταινία που φτιάχτηκε ποτέ; Αν εξαιρέσουμε τα Batman, ίσως. Αξίζει τον ντόρο που γίνεται γι'αυτήν; Σίγουρα ναι. Είναι τέλεια; Σίγουρα όχι! Θα ξεπεράσει το Avatar; Δύσκολο. Θα ξεπεραστεί από το Dark Knight Rises; Επίσης δύσκολο. Αποτελεί κριτική της ταινίας το κείμενο αυτό; Μάλλον όχι.
Με τι έχουμε να κάνουμε όμως; Με τον μάλλον αντιεμπορικό αλλά εξαιρετικά ικανό Joss Whedon στον οποίο δόθηκαν από την Marvel τα καλύτερα παιχνίδια και πολλά λεφτά για να προσπαθήσει να κάνει την απόλυτη και γεμάτη αστέρια υπερηρωική περιπέτεια. Και τα κατάφερε το θηρίο. Εντάξει, σιγά μην είναι θηρίο ο φαλακρός κοκκινοτρίχης μπουλούκος... Μπαγάσας έπρεπε να γράψω. Ναι αυτό είναι το σωστό.
Η ταινία ξεκινά με τον Loki, τον θετό αδερφό του Thor να έρχεται με κάποιον τρόπο στην Γη και να κάνει έναν μικρό χαμό. Ο Nick Fury αποφασίζει να κάνει κάτι γι'αυτό και αρχίζει να μαζεύει ένα ένα τα μέλη της λεγόμενης "πρωτοβουλίας των εκδικητών". Σε κείνο το σημείο τρως μια κρυάδα. Γιατί η σκηνή στην οποία βλέπουμε την Black Widow εκτός του ότι είναι αντιγραφή αντίστοιχης από το Charlie's Angels είναι και χειρότερη καθώς σε κείνη την ταινία δεν χρειαζόταν να μιλήσει η Barrymore άσχημα Ρωσικά. Ρωσίδα υπερπράκτορας σου λέει μετά. Εδώ που τα λέμε Widow και Hawkeye θα μπορούσαν να λείπουν. Μην πω πως και η παρουσία της Maria Hill είναι μάλλον περιττή. Αν δεν ήταν τόσο αρνητικό το ισοζύγιο ανδρικών - γυναικείων χαρακτήρων στην ταινία θα μπορούσε κάλλιστα να βγει όλη μόνο με τον πράκτορα Coulson να εκπροσωπεί το σχετικά νορμάλ ανθρώπινο στοιχείο.
Και μιας και έπιασα πρώτα τα αρνητικά, όπως είχα κάνει άλλωστε και με το Dark Knight παλιότερα, θα συνεχίσω έτσι. Τι άλλο με ενόχλησε. Η έλευση σχεδόν από το πουθενά του Thor και η απουσία έστω ενός περάσματος από Portman και Dennings. Για μια ταινία που βάσισε την ιστορία της τόσο σε αυτή του Thor δεν υπήρξε πολύ ομαλή μετάβαση. Τι άλλο, η μουσική του Silvestri. Πάντα επαγγελματίας, πάντα αδιάφορος εδώ και πολλά χρόνια. Το τελευταίο χτυπητό αρνητικό είναι η τηλεγράφηση για το ποιος χαρακτήρας δεν θα την βγάλει μέχρι το τέλος της ταινίας. Ναι, την έχω πραγματικά βαρεθεί αυτή την εμμονή του Whedon. Καημένε πράκτορα Coulson, δεν είχες ελπίδα.
Βέβαια, οι συνέπειες αυτού του γεγονότος λειτουργούν πολύ σωστά στο πλαίσιο της ταινίας. Τόσο που μέχρι και συγχωρείς όλο αυτό που προηγήθηκε. Σε γενικές γραμμές μιλάμε για ένα σενάριο καλοδουλεμένο, που ξεπερνά τις όποιες αδύναμες στιγμές του και τελικά τις καθιστά ασήμαντες. Ναι, δεν το έχει γράψει μόνος του το σενάριο ο Whedon αλλά το χεράκι του έχει βάλει παντού. Τα διαλογικά μέρη τα έχει οικειοποιηθεί και οι χαρακτήρες πετάνε ατάκες που κεντούν. Ο Tony Stark κλέβει άνετα την παράσταση μα και ο Bruce Banner/Ηulk αλλά και ο Captain America έχουν τις στιγμές τους.
Ναι, ναι, εγώ είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως όπως ο RDJ πήρε το χρήμα έτσι και ο Stark του "έκλεψε" την ταινία και όχι ο Bruce Banner/Hulk. Ο Stark ήταν ο κινητήριος μοχλός. Ας μείνουμε τουλάχιστον σύμφωνοι στο ότι ο Hulk ήταν όπως έπρεπε σε αντίθεση με τις δικές του ταινίες. Πολλοί απορούν γιατί. Αρχικά, επειδή πριν δούμε την μεταμόρφωσή του εδώ βλέπαμε τον τρόμο στα μάτια των άλλων ανθρώπων ακόμη και όταν αντίκριζαν την συμπαθέστατη μορφή του Bruce Banner. Μετά επειδή οι αντίπαλοί του ήταν "off the scale" και μπορούσε ο θεατής να τον δει σε όλη του την μεγαλοπρέπεια. Γενικά επειδή δεν ήταν δική του η ταινία και δεν βρισκόταν το κέντρο βάρους πάνω του.
Παίρνοντας σαν πάσα τον Hulk και τους αντιπάλους του θα γράψω για την τελική σεκάνς. Μην γελιέστε, όλες οι σκηνές δράσης είναι καλές. Και δεν είναι πως προσωπικά δεν κοιτάζω τις ερμηνείες των ηθοποιών, που εδώ ήταν στην πλειοψηφία τους πολύ καλές, απλώς σε μια περιπέτεια μπορείς να συγχωρήσεις και αποκοτιές. Είναι όμως που στην τελευταία σκηνή δράσης ο τηλεοπτικός Whedon, με φαινομενικά απλό τρόπο, καταφέρνει να αποδώσει μια μεγαλειώδη μάχη και να καταστρέψει μια πόλη όπως δεν το έχουν κάνει άλλοι και καλά μετρ του είδους. Και σαν κερασάκι στην τούρτα κρατά και εκεί αλλά και συνολικά σε ολόκληρη την ταινία τον μιλιταρισμό στο μίνιμουμ. Ναι, εσένα δείχνω απατεώνα Michael Bay.
Μακάρι η επιτυχία του Avengers και ανάλογη επιτυχία του TDKR να γίνει το template για την δημιουργία κάποιων μελλοντικών blockbusters μπας και φύγουμε από το μοντέλο που μας έφερε ταινίες σαν το Battleship. Μακάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου