Ο Τσίπρας γύρισε πίσω την εντολή, οι Avengers σπάνε τα ταμεία και η DC ρίχνει την δεύτερη φουρνιά νέων σειρών.
O China Miéville είναι εξαιρετικός συγγραφέας. Όποιος δεν τον ξέρει ας τον ψάξει, χάρη στον εαυτό του θα κάνει. Το reboot της DC όλων των σειρών της ακύρωσε το project που είχε αναλάβει και σχετιζόταν με το Swamp Thing. Η DC του έδωσε όμως την ευκαιρία να αναστήσει μια σειρά που λεγόταν Dial H for Hero και αν πάρουμε υπόψιν μας το πρώτο τεύχος, τα κατάφερε πολύ καλά. Στο Dial H #1 του Miéville μα και του εξαιρετικού εδώ Mateus Santοlouco στο σχέδιο έχουμε να κάνουμε με τον υπέρβαρο, μανιώδη καπνιστή και καρδιοπαθή Nelson που ανακαλύπτει τυχαία έναν τηλεφωνικό θάλαμο που μοιράζει υπερδυνάμεις. Υπερδυνάμεις που έχουν ημερομηνία λήξης, μεταμορφώνουν αυτόν που τις έχει και είναι διαφορετικές κάθε φορά.
Πρώτα τεύχη νέων σειρών είναι και τα Earth 2 #1, Worlds' Finest #1 και G.I. Combat #1. Τα Earth 2 και World's Finest όπως γίνεται εύκολα κατανοητό σχετίζονται με ένα εναλλακτικό σύμπαν, κάπως διαφορετικό από αυτό στο οποίο κατοικούν οι υπόλοιποι ήρωες της DC μα και αρκετά όμοιο. Δεν βλέπω κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον σε αυτά τα δυο comics αλλά σε κρατάνε, περνάει ευχάριστα η ώρα. Το G.I. Combat αντικαθιστά το επίσης στρατιωτικού περιεχομένου Men Of War και μάλλον είναι αδιάφορο όπως και το προηγούμενο.
Δεν θα μπορούσα παρά να συνεχίσω με το δίδυμο των Swamp Thing #9 και Animal Man #9. Ο Alec Holland, πολεμιστής του "πράσινου" μάχεται την αγαπημένη του Abigail που έχει μεταμορφωθεί σε ένα κακάσχημο τέρας. Οι ελπίδες του είναι λιγοστές αν εξαιρέσει κανείς έναν άσο που κρύβει. Όμορφο τεύχος, που χάνει από την ύπαρξη πολλών σχεδιαστών αλλά κερδίζει με σκηνές που επίτηδες θυμίζουν την εποχή Moore. Στο άλλο κόμικ, το σώμα του Buddy ανήκε στην Rot αλλά το πνεύμα του ταξιδεύει στο κόκκινο ενώ η οικογένειά του συναντά το μεγαλύτερο κάθαρμα του DCU, τον John Constantine! Καλό τεύχος με έναν πολύ καλό Pugh στο σχέδιο.
Το Action Comics #9 αποτελεί ένα παράξενο τεύχος. Φαινομενικά είναι filler, δεν μαρτυρά κάτι πως θα αποτελέσει ένα σημαντικό τεύχος σε αυτήν την σειρά. Δεν έχει καμιά σχέση με το main arc, το οποίο έχει φάει αρκετές διακοπές μέχρι τώρα. Παρόλα αυτά είναι ένα καλό τεύχος, με ήρωα έναν Superman από κάποιο εναλλακτικό σύμπαν ενώ καταφέρνει να κάνει ένα όχι τόσο συγκαλυμμένο σχόλιο μέχρι και στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων του ήρωα και την διαμάχη μεταξύ της DC και των δημιουργών αυτού. Μας έχει μπερδέψει ο Morrison...
Αυτήν την βδομάδα πολύ καλό είναι και το Detective Comics #9. Το Court of Owls crossover το ωφέλησε όσο κανένα άλλο. Αχ και να'χε έναν καλό συγγραφέα αυτό το comic! Στο Batwing #9, από την άλλη, δεν μπορώ να πως πως έγινε το ίδιο. Τι άλλο, καλό το Green Arrow #9, σοφή η επιλογή της Nocenti στο συγγραφικό κομμάτι. Τα Justice League International #9, Red Lanterns #9 και Stormwatch #9 είναι σχετικά μέτρια.
Ξεκινώ τα comics της Marvel λέγοντας πόσο για γέλια είναι το Avengers Vs X-Men #3. Σενάριο για γέλια από τον Brubaker, η τεστοστερόνη στο φουλ και σχέδιο από τον JR Jr λειτουργικό μα πολύ μέτριο και εμφανώς πρόχειρο. Θα ξεχαστεί κατά μεγάλο μέρος σύντομα το γεγονός, θα μείνει στην μνήμη το κομμάτι στο οποίο θα γίνει κάτι που θα αλλάξει λίγο το Marvel Universe. Τι άλλο που δεν μου άρεσε; Το X-Factor #235 το οποίο όμως έχει καλό σχέδιο και το Avengers Academy #29 στο οποίο ενώ ο κόσμος καίγεται κάνουν ολυμπιακούς αγώνες υπερηρώων.
Από την άλλη το Age Of Apocalypse #3 ήταν σχετικά αξιοπρεπές ενώ το Ultimate Comics Spider-Man #10 αρκετά καλό. Ναι, δεν νομίζω να ξαναγράψει πουθενά τόσο καλά και για τόσο πολύ καιρό ο Bendis. Το Ultimate Spidey είτε με Peter είτε με Miles θα αποτελεί το στολίδι στην καριέρα του και #pestenamefate.
Κλείνω το post με το Supreme #64. Ο Erik Larsen κλείνει με συνοπτικές διαδικασίες τα μέτωπα που είχε αφήσει ο Alan Moore. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η πρεμούρα του να διαφοροποιηθεί αμέσως τον έκανε να χάσει μια μεγάλη ευκαιρία. Βέβαια, δεν μπορούμε να ζητάμε φινέτσα από τον δημιουργό του Savage Dragon, έτσι; Και η προώθηση στο προσκήνιο ενός υπερβίαιου grim-n-gritty Supreme σηματοδοτεί ακριβώς αυτό, την απουσία φινέτσας.
Πρώτα τεύχη νέων σειρών είναι και τα Earth 2 #1, Worlds' Finest #1 και G.I. Combat #1. Τα Earth 2 και World's Finest όπως γίνεται εύκολα κατανοητό σχετίζονται με ένα εναλλακτικό σύμπαν, κάπως διαφορετικό από αυτό στο οποίο κατοικούν οι υπόλοιποι ήρωες της DC μα και αρκετά όμοιο. Δεν βλέπω κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον σε αυτά τα δυο comics αλλά σε κρατάνε, περνάει ευχάριστα η ώρα. Το G.I. Combat αντικαθιστά το επίσης στρατιωτικού περιεχομένου Men Of War και μάλλον είναι αδιάφορο όπως και το προηγούμενο.
Δεν θα μπορούσα παρά να συνεχίσω με το δίδυμο των Swamp Thing #9 και Animal Man #9. Ο Alec Holland, πολεμιστής του "πράσινου" μάχεται την αγαπημένη του Abigail που έχει μεταμορφωθεί σε ένα κακάσχημο τέρας. Οι ελπίδες του είναι λιγοστές αν εξαιρέσει κανείς έναν άσο που κρύβει. Όμορφο τεύχος, που χάνει από την ύπαρξη πολλών σχεδιαστών αλλά κερδίζει με σκηνές που επίτηδες θυμίζουν την εποχή Moore. Στο άλλο κόμικ, το σώμα του Buddy ανήκε στην Rot αλλά το πνεύμα του ταξιδεύει στο κόκκινο ενώ η οικογένειά του συναντά το μεγαλύτερο κάθαρμα του DCU, τον John Constantine! Καλό τεύχος με έναν πολύ καλό Pugh στο σχέδιο.
Το Action Comics #9 αποτελεί ένα παράξενο τεύχος. Φαινομενικά είναι filler, δεν μαρτυρά κάτι πως θα αποτελέσει ένα σημαντικό τεύχος σε αυτήν την σειρά. Δεν έχει καμιά σχέση με το main arc, το οποίο έχει φάει αρκετές διακοπές μέχρι τώρα. Παρόλα αυτά είναι ένα καλό τεύχος, με ήρωα έναν Superman από κάποιο εναλλακτικό σύμπαν ενώ καταφέρνει να κάνει ένα όχι τόσο συγκαλυμμένο σχόλιο μέχρι και στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων του ήρωα και την διαμάχη μεταξύ της DC και των δημιουργών αυτού. Μας έχει μπερδέψει ο Morrison...
Αυτήν την βδομάδα πολύ καλό είναι και το Detective Comics #9. Το Court of Owls crossover το ωφέλησε όσο κανένα άλλο. Αχ και να'χε έναν καλό συγγραφέα αυτό το comic! Στο Batwing #9, από την άλλη, δεν μπορώ να πως πως έγινε το ίδιο. Τι άλλο, καλό το Green Arrow #9, σοφή η επιλογή της Nocenti στο συγγραφικό κομμάτι. Τα Justice League International #9, Red Lanterns #9 και Stormwatch #9 είναι σχετικά μέτρια.
Ξεκινώ τα comics της Marvel λέγοντας πόσο για γέλια είναι το Avengers Vs X-Men #3. Σενάριο για γέλια από τον Brubaker, η τεστοστερόνη στο φουλ και σχέδιο από τον JR Jr λειτουργικό μα πολύ μέτριο και εμφανώς πρόχειρο. Θα ξεχαστεί κατά μεγάλο μέρος σύντομα το γεγονός, θα μείνει στην μνήμη το κομμάτι στο οποίο θα γίνει κάτι που θα αλλάξει λίγο το Marvel Universe. Τι άλλο που δεν μου άρεσε; Το X-Factor #235 το οποίο όμως έχει καλό σχέδιο και το Avengers Academy #29 στο οποίο ενώ ο κόσμος καίγεται κάνουν ολυμπιακούς αγώνες υπερηρώων.
Από την άλλη το Age Of Apocalypse #3 ήταν σχετικά αξιοπρεπές ενώ το Ultimate Comics Spider-Man #10 αρκετά καλό. Ναι, δεν νομίζω να ξαναγράψει πουθενά τόσο καλά και για τόσο πολύ καιρό ο Bendis. Το Ultimate Spidey είτε με Peter είτε με Miles θα αποτελεί το στολίδι στην καριέρα του και #pestenamefate.
Κλείνω το post με το Supreme #64. Ο Erik Larsen κλείνει με συνοπτικές διαδικασίες τα μέτωπα που είχε αφήσει ο Alan Moore. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η πρεμούρα του να διαφοροποιηθεί αμέσως τον έκανε να χάσει μια μεγάλη ευκαιρία. Βέβαια, δεν μπορούμε να ζητάμε φινέτσα από τον δημιουργό του Savage Dragon, έτσι; Και η προώθηση στο προσκήνιο ενός υπερβίαιου grim-n-gritty Supreme σηματοδοτεί ακριβώς αυτό, την απουσία φινέτσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου