Μια μεγάλη επιστροφή.
Το Batman Incorporated #1 αποτελεί το πρώτο τεύχος μια νέας μίνι σειράς που με λίγη τύχη θα κλείσει αυτό που σε λίγα χρόνια θα αποκαλούμε "Morrison run". Από σαράντα κύματα περάσαμε για να φτάσουμε τόσο κοντά στο τέλος αυτού του φιλόδοξου εγχειρήματος που ξεκίνησε τόσα πολλά χρόνια πριν, με το Batman #655, το 2006! Και τι ωραία που το συγκεκριμένο τεύχος όχι απλώς δεν απογοητεύει μα είναι ακόμη και εξαιρετικό. Ξεκινά με ένα flash forward και έναν Bruce Wayne φαινομενικά ηττημένο για να τελειώσει με ένα cliffhanger ενώ ενδιάμεσα βρίθει από ιδιοφυείς και ταυτόγχρονα παρανοϊκές στιγμές στις οποίες Morrison και Burnham έχουν ίση συμμετοχή. Ακόμα γελάω ή μένω με το στόμα ανοιχτό χάρις στην σκηνή με τον Damian και το μοσχάρι.
Ίδιος ήρωας, άλλη φάση το Batman The Dark Knight #9. Πολύ ωφελημένο από το Night of the Owls βγαίνει αυτό το comic. Παίζει να είναι και το καλύτερο τεύχος της σειράς. Όχι πως είναι τίποτα εξαιρετικό μα η βελτίωση είναι εμφανής. Εντελώς αντίθετα αποτελέσματα είχε το ότι συμπεριλήφθηκε επίσης το All-Star Western #9 στο crossover. Δεν βγάζει νόημα το τεύχος. Φαίνεται σαν να κόλλησαν δυο άσχετες στιγμές για να το χώσουν κι αυτό με το ζόρι. Απογοήτευση.
Το Aquaman #9 συνεχίζει να με κάνει να θέλω πραγματικά να το διαβάζω. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία με τους παλιούς συντρόφους του ψαρανθρώπου και τον παλιό του εχθρό ενώ δίνει και πατήματα για καλή ανάπτυξη χαρακτήρων. Το Voodoo #9 από την άλλη ενώ δεν είναι άσχημο θα προτιμούσα να μην έμπλεκε τόσο όλους αυτούς τους χαρακτήρες από comics που δεν διαβάζω. Τέτοια προβλήματα δεν αντιμετωπίζω με το σε γενικές γραμμές καλό I Vampire #9 ενώ αυτήν την φορά πρέπει να κάνω ειδική μνεία στο πολύ βελτιωμένο Justice League Dark #9. Ο Janin δεν έμαθε να σχεδιάζει διαφορετικά γυναικεία πρόσωπα ούτε μη αγκυλωμένους χαρακτήρες όμως ο Lemire τον χρησιμοποιεί καλύτερα και γενικά κάνει ένα πιο στέρεο πρώτο βήμα σε σχέση με τον Milligan. Η αναφορά στα "Books of Magic" είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα στο πρώτο πραγματικά καλό τεύχος αυτής της σειράς.
Από Vertigo υπάρχει καταρχήν το Dominique Laveau Voodoo Child #3 το οποίο είναι μέτριο και απλώς το αναφέρω. Υπάρχει το Fables #117 το οποίο είναι όπως πάντα καλό αλλά χωρίς να έχω κάτι ουσιαστικό να γράψω γι'αυτό. Και υπάρχει και το Unwritten #37 το οποίο μάλλον είναι το καλύτερο τεύχος εδώ και καιρό. Ο Peker δεν υπάρχει για να κάνει την ανάγνωση μαρτύριο, ο Gross είναι σε φόρμα και ο Carey οδηγεί την ιστορία μακριά από τον Tommy τον οποίο δεν βλέπουμε σε αυτό το τεύχος. Φεύγει νεράκι και είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον.
Στα comics της Dark Horse υπάρχουν πάντα τα ενδιαφέροντα Dark Horse Presents #12 και Orchid #7. Το Ragemoor #3 των Strnad και Corben προσφέρει άπλετο κοσμικό τρόμο και αρκετή θλίψη. Και βλακεία να'ταν για τον Corben μόνο θα το διάβαζα, είναι όμως, όπως έχω ξαναπεί, αρκετά καλό. Το Mind MGNT #1 φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Παράξενο θέμα συνοδευόμενο με πολύ ασυνήθιστο σχέδιο με καλά αποτελέσματα. Το Resident Alien #1 αποτελεί συνέχεια σειράς που ξεκίνησε μέσα από το Dark Horse Presents. Σαν τεύχος μπορείς να το θεωρήσεις δηλαδή και νούμερο 2. Ενδιαφέρον πάντων, έτσι κι αλλιώς.
Το Rachel Rising #8 είναι ένα ας το πω αργό αλλά παρ'όλα αυτά ενδιαφέρον τεύχος. Το μεγαλύτερο κομμάτι του έχει να κάνει με την ανάσταση της Jet. Ανάσταση παρόμοια με αυτήν της Rachel. Καλούνται όλοι όσοι γνωρίζουν το μυστικό να δώσουν ένα χέρι βοήθειας κάτι που δίνει την ευκαιρία στον Moore να μας δώσει μερικές όμορφες στιγμές με την σειρά του. Το Chew #26 έχει μια πλάκα. Μιας και ο Tony είναι στο κρεββάτι του πόνου οι Layman και Guillory βρίσκουν ευκαιρία να ασχοληθούν με άλλα μέλη της οικογένειάς του. Καλά τα καταφέρνουν.
Τελειώνω με Marvel. Το Astonishing X-Men #50 είναι ένα μετριότατο comic το οποίο περιλαμβάνει και μια πρόταση γάμου από άτομα του ίδιου φύλου. Αν δεν σας ενδιαφέρει το ότι ίσως γράφεται ιστορία το προσπερνάτε. Στο Fantastic Four #606 o Hickman δανείζεται την πλοκή του Innerspace και παραδίδει ένα μέτριο filler τεύχος. Tο Ultimate Comics X-Men #12 συνεχίζει το σερί μετριότητας αυτού του τίτλου. Θα έλεγα κρίμα αν όντως λυπόμουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου