Τι ξεχωρίζει αυτήν την βδομάδα; Το Shade, ένα Locke and Key εκτός κανονικής σειράς, το Hellblazer και το... Voodoo.
Θα ξεκινήσω με το Shade #2. Θυμάστε πως τέλειωσε το προηγούμενο τεύχος; Θυμάστε που ο Deathstroke έκανε χρήση ενός ομοιώματος για να βρει τον Shade αφύλαχτο και να τον κόψει κομμάτια; Ε, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Και ο Shade το ίδιο έκανε. Και ταιριάζει να ξεφύγει από τα νύχια του Deathstroke με κόλπο που χρησιμοποίησε ο ίδιος. Και το τεύχος δεν σταματά εκεί να είναι καλό. Ούτε ασχολείται αποκλειστικά με τον Shade. Οι Robinson και Hamner μας γνωρίζουν νέους χαρακτήρες, στοιχειοθετούν μερικές πολύ καλές σκηνές δράσεις και γενικά μας αφήνουν κατευχαριστημένους.
Πολύ καλό ήταν και το Locke And Key - The Guide To The Known Keys, για αυτό δηλαδή που ήθελε να πετύχει. Διηγείται μια γλυκόπικρη ιστορία που δίνει διαφορετική οπτική στις δυνάμεις και την χρήση των κλειδιών. Ένας γιος με μεγάλα προβλήματα υγείας, ένας πατέρας στο πλευρό του και ένα κλειδί που γίνεται μια εναλλακτική λύση σε όλη αυτήν την κατάσταση. Στο τέλος του τεύχους υπάρχει επίσης ένας οδηγός για τα διάφορα κλειδιά που έχουμε δει ή και δεν έχουμε δει μέχρι τώρα και τις δυνάμεις τους ενώ το τεύχος καλύπτει το κενό μέχρι το επόμενο και τελευταίο αν θυμάμαι καλά volume.
Περνάω στα δυο comics του Milligan. Στο Hellblazer #285 έχουμε καταραμένα παλτά, τρελές μάγισσες, μαφιόζους και τους Constantines στην μέση. Και όλα να έχουν βάση και αιτιολόγηση στα προηγούμενα τεύχη. Στο Justice League Dark #3 όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ψιλοχάλι το τεύχος με φωτεινότερο σημείο την όλη φάση μεταξύ John και Z. Μόνο γι' αυτούς τους δυο αξίζει και για την ελπίδα πως στο μέλλον θα δούμε τη Ζ να φορά τα ρούχα της δουλειάς της.
To Voodoo #3 είναι ένα πραγματικά καλό τεύχος. Από άποψη ιστορίας, ρυθμού και artwork. Είπαμε, το in your face πρώτο τεύχος μάλλον έκανε κακό. Ακόμη και η εμφάνιση του Kyle Rayner Green Lantern είναι δικαιολογημένη και λειτουργεί πολύ καλά μέσα στο τεύχος. Όποιος λοιπόν θέλει δόση από Lantern αυτήν τη βδομάδα καλύτερα να την πάρει από εδώ παρά από το κάκιστο Green Lantern New Guardians #3.
Τι άλλο καλό υπάρχει; Καταρχάς το Unwritten #31.5. Ναι, καλά είδατε, 31,5. Αυτό το τεύχος, με την παράξενη αρίθμηση, ρίχνει μια πολύ ενδιαφέρουσα ματιά στην ιστορία του Unwritten Cabal και της δράσης του σε τρεις διαφορετικές ιστορικές περιόδους και γωνιές του κόσμου. Είναι ένα πολύ καλοδεχούμενο διάλειμμα από την κεντρική ιστορία. Καλά λόγια έχω και για το Aquaman #3. Ο Johns βάζει έξυπνα στην πλοκή έναν το λιγότερο αμφιλεγόμενο χαρακτήρα από το παρελθόν του ήρωα ενώ στην συνέχεια τον στέλνει μαζί με την Mera να βρουν το βασίλειο των πιρανχαθρώπων.
Το Rasl #12 αποτελεί ένα απλώς εντάξει τεύχος που φυσικά θα μπερδέψει όποιον δεν έχει κάτσει να ασχοληθεί με την σειρά. Ώρες ώρες μπερδεύει κι εμένα. Ίσως να φταίει που βγαίνει αραιά και που. Το B.P.R.D. Hell On Earth Russia #3 είναι καλύτερο από το προηγούμενο τεύχος. Να επισημάνω τις ωραίες στολές του ρώσικο αντίστοιχου τμήματος του BPRD. Το Flash #3 έχει μια τρελά cool πρώτη σκηνή στην οποία o Flash σώζει ένα αεροπλάνο. Το υπόλοιπο τεύχος ωχριά μπροστά σε αυτήν αλλά δεν πειράζει. Το I Vampire #3 ενώ είναι καλό κάπου έχει αρχίσει να με κουράζει. Και είναι μόλις στο 3ο τεύχος. Δεν πειράζει, Gotham στο επόμενο.
Το επετειακό Fantastic Four #600 είναι περίπου 100 σελίδες και σε κάποιες από αυτές διηγείται το πως τελικά δεν πέθανε ο Johnny Storm και πως καταφέρνει να επιστρέψει στην Γη. Φαντάζομαι πως όσοι διαβάζουν το FF τον τελευταίο καιρό θα το βρήκαν ελαφρώς καλύτερο αυτό το τεύχος. Επειδή θα καταλαβαίνουν και κάτι παραπάνω για το τι συμβαίνει αυτήν την στιγμή. Kree, Inhumans, alternate Reeds, Doom, Negative Zone σε ένα έστω και μεγαλύτερο τεύχος είναι υπερβολικά αν δεν ξέρεις πως κολλάνε το ένα με το άλλο. Πάντως αξίζει.
Στο Wolverine And The X-Men #2 ο Logan αφού είδε στο Uncanny X-Force το πιθανό potential του Ice Man αποφασίζει να τον σπρώξει να το συναντήσει. Καλή αυτή η σκέψη του Aaron χωρίς κάτι άλλο πολύ διασκεδαστικό ή "jaw-dropping" ενώ το artwork του Bachalo χάνεται κάτω από το μέτριο χρώμα που ο ίδιος βάζει. Το All-Star Western #3 επίσης θα ωφελούνταν από έναν καλό colorist στην πρώτη από τις δυο ενδιαφέρουσες αλλά όχι πολύ καλές ιστορίες του. Με το μέτριο Ιnvincible #85 ένα τελικό σχέδιο αφανισμού των Viltrumites που μπορεί να πάρει μαζί και τους ανθρώπους χάνεται κάτω από ήχους θορυβωδών σεξουαλικών περιπτύξεων. Τέλος, το Superman #3 είναι οπως και τα προηγούμενα, χρυσή μετριότητα.
Τώρα, στον πάτο έχουμε το Blackhawks #3 που έχει χειρότερη ιστορία και πολύ χειρότερο inking από το προηγούμενο. Από κοντά το Batman The Dark Knight #3 με μια έξυπνη αν και τετριμμένη η ιδέα για την πραγματική ταυτότητα του Joker αλλά τίποτα άλλο. Το Astonishing X-Men #44 αποτελεί κατάντια για το άλλοτε κραταιό αυτό comic. Την συγκεκριμένη ιστορία την βρήκα ένα σκαλοπάτι κάτω ακόμη και από τις όχι και τόσο σπουδαίες προηγούμενες. Με το Kick-Ass 2 #5 ο Mark Millar είναι στα καλύτερα χειρότερά του ενώ το Τeen Titans #3 είναι άνετα το χειρότερο τεύχος αυτής της γενικά μέτριας ή και κακής σειράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου