Το "μακρινό" 2006 ο Frank Miller είχε ανακοινώσει πως έχει αρχίσει να δουλεύει σε ένα project με τίτλο "Holy Terror, Batman!". Αυτό το Graphic Novel θα είχε σαν πρωταγωνιστή τον Batman o οποίος θα τα έβαζε με την Αλ Κάιντα στο στυλ των προπαγανδιστικών comics του B' Παγκοσμίου Πολέμου. Από τότε πέρασαν χρόνια, μεσολάβησαν άλλες δουλειές κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και "κομιξικές". To 2008, ο ίδιος ο Frank Miller ανακοίνωσε πως δεν θα έχει πρωταγωνιστή τον Batman ενώ το 2010 την οριστική ακύρωση του. Πολλά μπορούν να φταίνε για αυτό το γεγονός. Αξίζει όμως να αναφερθώ στην απόλυση του editor Bob Schreck και φίλου του Miller από την DC ύστερα και από διαμάχη που ξεκίνησε λόγω προβλήματος λογοκρισίας στο All Star Batman & Robin, στο οποίο ήταν συγγραφέας ο Miller.
O Bob Shreck τελικά έγινε editor-in-chief στην νεοσύστατη Legendary Comics, παρακλάδι της κινηματογραφικής εταιρείας Legendary Pictures που έκανε και την παραγωγή του 300. Το πρώτο comic που εκδίδει αυτή η εταιρεία είναι το Holy Terror. Η ακύρωση μπορεί να πει κανείς ακυρώθηκε και έγινε δωράκι στον φίλο που απολύθηκε ίσως και εξαιτίας του. Πόσο διαφορετικό όμως είναι αυτό το comic από αυτό που είχε στο μυαλό του αρχικά και άλλαζε διαρκώς ο Miller; Πόσο τελικά τον κράταγε μακριά από υπερβολές καλλιτεχνικές και μη η πρώην γυναίκα του και πρώην colorist του Lynn Varley; Ερωτήσεις.
To comic ξεκινά με τον Batman Fixer να κυνηγά την Catwoman Cat Burglar στις στέγες της Gotham City Empire City σε μια σεκάνς μνημείο decompressed storytelling. Ξαφνικά βόμβες σκάνε, η πόλη δέχεται επίθεση από τρομοκράτες και οι δυο ήρωες των πρώτων σελίδων αναλαμβάνουν δράση με μια μικρή βοήθεια από τον επιθεωρητή Gordon αστυνόμο Donegal και τον Question πρώην πράκτορα της Mossad, David. Δεν είναι σύνθετη η ιστορία, ούτε έχει μεγάλες ανατροπές. Θα μπορούσε με μικρές αλλαγές, υπό άλλες συνθήκες και με τον Miller να έχει άλλον σκοπό να γινόταν και ενδιαφέρουσα.
Όμως η εμμονή του σε μια μετάλλαξη του στυλ του Sin City που έχει φτάσει εξπρεσιονιστικά επίπεδα, η επιμονή του να βγάλει ένα comic με το οποίο θέλει να προκαλέσει και τέλος η αλλοπρόσαλλη, αν υπάρχει δηλαδή, πολιτική του τοποθέτηση κάνουν αυτό το comic κάτι λιγότερο από ευχάριστο. Αν όμως δεν σε χαλάσει η "ασχήμια" του σχεδίου ή το πολύ παράξενο, σχεδόν παρωδικό χιούμορ που διαθέτει, η όντως πολύ καλή ροή του μπορεί μέχρι και να σε ξεγελάσει. Όχι πολύ, μέχρι να κάτσεις και να ξανασκεφτείς λιγάκι τι διάβασες. Θετικά μπορείς να βρεις και σε άλλα σημεία, όπως στην πολύ έξυπνη σεκάνς με το μωσαϊκό προσώπων που πληθαίνουν και τελικά εξαφανίζονται, συνολικά όμως αποτελεί αυτό που ο ίδιος ο Miller θα αποκαλούσε" trainwreck". Και να πω την μαύρη αλήθεια ακριβώς κάτι τέτοιο περίμενα.
Habibi
O Craig Thompson έχει γίνει γνωστός σε κοινό πολύ πέρα από αυτό που διαβάζει συνήθως κόμικς. Αυτό οφείλεται στο πολύ καλό αυτοβιογραφικό του Graphic Novel, το Blankets. Να πω την μαύρη αλήθεια, εμένα δεν με εξέπληξε ούτε εντυπωσίασε όσο άλλους. Μάλιστα, πρώτη φορά το αγόρασα και το διάβασα όταν εκπλήρωνα τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις και έπαιρνα την δόση μου σε κόμικς με ό,τι έβρισκα σε βιβλιοπωλεία και σημεία πώλησης ξένου τύπου. Τουλάχιστον άρεσε πάρα πολύ σε άτομα στην μονάδα μου, πρέπει να το διάβασαν άλλα πέντε άτομα, έβαλα και γω δηλαδή ένα λιθαράκι στην δημοφιλία του Blankets.
Με το Habibi ο Thompson αλλάζει εντελώς περιβάλλον σε σχέση με το Blankets. Πάνω κάτω διηγείται την ιστορία δυο παιδιών, πρώην σκλάβων, σε ένα φανταστικό και έξω από τον χρόνο μουσουλμανικό τοπίο. Η Dodola και ο Zam, οι δυο χαρακτήρες του κόμικ, έχουν δύσκολη παιδική ηλικία, πουλιούνται ως σκλάβοι, ξεφεύγουν, κάνουν τα πάντα για να επιζήσουν, χάνονται, ξαναβρίσκονται και γενικά περνούν πολλές κακουχίες. Το Κοράνι αποτελεί μάλλον έναν φάρο ελπίδας και καθοδήγησης στην ζωή τους πολλές φορές αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι αρκετό πολλές φορές.
Σχεδιαστικά αποτελεί ένα επίτευγμα. Ο Thompson είναι κύριος της τέχνης του και τα παιχνιδίσματα με την Αραβική γραφή κρίνονται ως πολύ επιτυχημένα. Το ίδιο και οι σκηνές που περιέχουν λίγη περισσότερη δράση αλλά και οι παρεμβολές μέσα στην ιστορία από το Κοράνι ή την Βίβλο. Τα καταφέρνει το ίδιο καλά είτε πρόκειται να αποδώσει σκηνές ανείπωτης ομορφιάς είτε μεγάλης ασχήμιας. Είτε όταν θέλει να δώσει ρεαλισμό είτε σκηνές βγαλμένες από όνειρα ή εφιάλτες.
Σχεδιαστικά αποτελεί ένα επίτευγμα. Ο Thompson είναι κύριος της τέχνης του και τα παιχνιδίσματα με την Αραβική γραφή κρίνονται ως πολύ επιτυχημένα. Το ίδιο και οι σκηνές που περιέχουν λίγη περισσότερη δράση αλλά και οι παρεμβολές μέσα στην ιστορία από το Κοράνι ή την Βίβλο. Τα καταφέρνει το ίδιο καλά είτε πρόκειται να αποδώσει σκηνές ανείπωτης ομορφιάς είτε μεγάλης ασχήμιας. Είτε όταν θέλει να δώσει ρεαλισμό είτε σκηνές βγαλμένες από όνειρα ή εφιάλτες.
Συγγραφικά όμως θεωρώ πως αποτυγχάνει παταγωδώς. Αν αυτό που ήθελε δηλαδή να πετύχει ήταν να ρίξει μια συμπαθητική ματιά στον μουσουλμανικό κόσμο. Ενώ ιστορία τρέχει χωρίς σταματημό και δεν γίνεται σχεδόν ποτέ βαρετή, παρ'όλες τις 600+ σελίδες του κόμικ, στο τέλος σου μένουν παράξενα συναισθήματα, του τύπου πως μπορεί μέχρι και να έχει δίκιο ο Frank Miller, ακόμη κι αν δεν ξέρεις σε τι ακριβώς. Επίσης το όλο θέμα περί σεξουαλικής καταπίεσης, εκμετάλλευσης και ηδονής είναι επαναλαμβανόμενο σε σημείο να σε κουράζει αλλά και σε σημείο να που να σου προκαλούνται αποκλειστικά αρνητικά συναισθήματα.
Με λίγα λόγια, άλλαξε θετικά την γνώμη μου για το Holy Terror που είχα διάβασα λίγο πριν από αυτό. Λάθος, μεγάλο λάθος.
