Κυκλοφορίες 07 - 03 - 2012

Καθυστερημένο και αρκετά εκτενές ποστ. Και όπως συνήθως, με Swamp Thing/Animal Man στην κορυφή.


Στο Animal Man #7 ο Buddy και η οικογένειά του ταξιδεύουν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ή πιο σωστά με ένα τροχόσπιτο ανήμποροι να αποφασίσουν αν θα κατευθυνθούν βόρεια ή νότια. Φυσικά δεν υφίσταται έννοια οικογενειακή γαλήνη πόσο μάλλον όταν εφιάλτες και πλάσματα που είναι σαν βγήκαν από αυτούς τους καταδιώκουν. Στο Swamp Thing #7, τα πράγματα είναι χειρότερα για τον Alec Holland. Ελάτε στην θέση του. Πέθανε, πήγε στον παράδεισο ενώ στην Γη κυκλοφορούσε ένα πλάσμα με τις μνήμες του, αυτό διεφθάρει οπότε τον γύρισαν πίσω για να πάρει την θέση του, ερωτεύτηκε την πρώην του πλάσματος, αυτή διεφθάρει με την σειρά της και τώρα αναγκάζεται να απολέσει την ανθρωπιά του για να σώσει τον κόσμο και αυτήν. Αφού πρώτα σώσει τον Buddy Baker a.k.a. Animal Man. Καημένε Alec Holland.

Συνεχίζω με το Night Force #1. Τι είναι αυτό; Μια μίνι σειρά έξι τευχών γραμμένη από τον Marv Wolfman και σχεδιασμένη από τον Tom Mandrake βασισμένη σε μια παλιότερη σειρά του πρώτου για την οποία δεν είχα ιδέα. Τώρα, δεν βρήκα κάτι ιδιαίτερα καλό σε αυτό το τεύχος. Είναι μεν ενδιαφέρον αλλά η ιστορία πηδάει από δω κι από κει και δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα. Ελπίζω να καλυτερέψει αν και μέχρι τώρα, όσον αφορά τις σκοτεινές DCU σειρές της DC, δεν έχει αλλάξει πολύ η γνώμη μου για καμία μετά το πρώτο τεύχος της.

To Fairest #1 είναι μια νέα σειρά spin-off του Fables η οποία μάλλον θα ασχολείται με τις τόσες και τόσες παραμυθένιες πριγκίπισσες και βασίλισσες που έχουν περάσει κατά καιρούς από αυτό. Το πρώτο τεύχος καταπιάνεται με το τι συνέβη ακριβώς μετά τα γεγονότα του Fables #107, δηλαδή την τραγική καταστροφή της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας του Adversary και την αρπαγή των Briar Rose και Snow Queen από τα Goblins. Πρωταγωνιστές ένα κλέφτης, ένα μπλε imp και ένας ξύλινος αξιωματικός του διαλυμένου πια στρατού του Adversary. Δεν μπορώ να πω, φαίνεται καλό. Και αρκετές φορές τα spin-offs του Fables γίνονται πιο ενδιαφέροντα από αυτό.

Στο I Zombie #23 γίνονται πράγματα. Ο Amon θέλει να θυσιάσει τον weredog και νέο μέλος της gay κοινότητας Scott για να γλιτώσει ο κόσμος από την Λαβκραφτική θεότητα Xitalu ενώ την ίδια στιγμή οι Dead Presidents και οι Fossors παραμερίζουν τις διαφωνίες τους και ενώνουν τις δυνάμεις για να σταματήσουν τη Galatea που προσπαθεί το αντίθετο. Ποιος απ'όλους καταφέρνει κάτι έχει λίγη σημασία. Αυτό που έχει μεγαλύτερη είναι η αλλαγή στάσης της Gwen, που αφήνει στην άκρη την πρόσκαιρη ευτυχία της για να συμβάλει και αυτή όσο μπορεί στο να σωθεί ο κόσμος. Από τις πιο διασκεδαστικές σειρές αυτή η συνεργασία των Roberson και Allred.

Το Green Arrow #7 το αντιμετωπίζω σαν το #1 αυτής της σειράς. Κάνω σαν να μην υπήρξαν τα προηγούμενα έξι τεύχη των Krull, Giffen και Jurgens, πως ήταν ένα κακό όνειρο. Και πως αυτό το όνειρο διαλύθηκε με την ιδέα της DC να γράψει αυτόν τον αριστερής πολιτικής τοποθέτησης ήρωα μια φεμινίστρια αριστερή συγγραφέας, η Ann Nocenti, γνωστή σε μένα κυρίως από το πέρασμα της στο Daredevil πριν πολλά πολλά χρόνια. Και ναι, το πρώτο της τεύχος Green Arrow είναι καλό, και ναι θα συνεχίζω να το διαβάζω. Και DC, τι διάολο σκεφτόσουν προηγουμένως και πως και δεν το έδωσες και αυτό στον Rob Liefeld;

Τι άλλο μου έμεινε από DC; Το Action Comics #7 που είναι αρκετά καλό αλλά όχι τόσο καλό όσο θα ήθελα για ένα comic του Morrison. Το O.M.A.C. #7 που συνεχίζει να είναι ενδιαφέρον και σύντομα θα πάρει τον χαρακτηρισμό "αδικοχαμένο". Το πάντα ενδιαφέρον Red Lanterns #7 στο οποίο η Bleez κάνει την επανάστασή της. Το Stormwatch #7 που άλλαξε δημιουργική ομάδα αλλά πάλι δεν έγινε ενδιαφέρον και τέλος το Detective Comics #7 που βλέπεται, διαβάζεται, είναι καλύτερο από το Batman - The Dark Knight αλλά και πάλι δεν το λες καλό.

Αφήνω την DC για να καταπιαστώ με λιγότερο mainstream comics. Το Rachel Rising #6 συνεχίζει καλά. Σε αυτό το τεύχος δίνονται μερικές θεωρίες για την κατάσταση της Rachel από τον creeptastic Dr. Wesley Siemen. Αν νομίζατε πως κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον τύπο θα δείτε πως καλά νομίζατε. Συμβαίνουν και άλλα σημαντικά πράγματα αλλά ας μην κάνω spoilers. Το Fatale #3 γίνεται ολοένα και πιο ενδιαφέρον. Η Josephine δείχνει ένα κομμάτι του πραγματικού της εαυτού και σου παγώνει το αίμα. Αξίζει. Πριν αρχίσω να μιλάω για Marvel να πω δυο λόγια και για το Supurbia #1. Αυτό το comic είναι γραμμένο από την Grace Randolph, ηθοποιό και παρουσιάστρια εκπομπών που ασχολούνται με comics. Και να, δεν το λές και άσχημο.

Το Ultimate Comics Spider-Man #8 είναι αρκετά καλό. Είναι άξιο αναφορά το γεγονός πως κατά βάση η δουλειά του Bendis στο Ultimate Spiderman είναι ποιοτική και δεν αφήνει τον αναγνώστη με μεγάλα παράπονα. Δεν το έχει πετύχει εδώ που τα λέμε με άλλο του comic αυτό. Τώρα, σε αυτό το τεύχος παρουσιάζονται αρκετές υποπλοκές, ενώ η εισαγωγή με την θεία May και την Gwen στο Παρίσι είναι αρκετά όμορφη και ίσως συγκινητική.

Τι άλλο; Ένα ψιλομέτριο Uncanny X-Men #8, ένα Age Of Apocalypse #1 το οποίο δεν ήταν τόσο μέτριο όσο το περίμενα αλλά έχει και κάποιες χτυπητές αδυναμίες και ένα μάλλον εντάξει Avengers Academy #27 με γκεσταριλίκι από τους Runaways. Ακόμα κι έτσι, για μένα, αυτό το comic δεν έχει κάποιον ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης. Ιδιαίτερα όταν υπάρχει και το πολύ καλύτερο New Mutants. Τέλος έλεγα να ρίξω μια ματιά και στο Avengers X-Sanction #3 αλλά τελικά είπα να μην το κάνω αυτό στον εαυτό μου μέχρι να παραστεί η ανάγκη.