Και ενώ κάποιοι τυχεροί, που πήγαν στο San Diego Comic Con, παρακολούθησαν τον πιλότο, που δυστυχώς δεν θα προβιβαστεί σε κανονική σειρά, εμείς διαβάζαμε το νέο Locke And Key.
Το Locke And Key Clockworks #1 μας γυρίζει πίσω στον πόλεμο της ανεξαρτησίας. Μέσω των ματιών των προγόνων των ηρώων βλέπουμε μερικά από τα μυστικά των κλειδιών, των κλειδαριών, του πηγαδιού, των σπηλαίων. Επίσης γίνεται ορατό πως αυτό το comic είναι εμπνευσμένο περισσότερο απ'όσο νομίζαμε από τα έργα του H.P. Lovecraft. Πολύ καλό ξεκίνημα αυτής της εξάδας τευχών από τους Joe Hill και Gabriel Rodriguez και ιδιαίτερη μνεία στον δεύτερο που έχει βελτιωθεί τρομερά από το ξεκίνημα της σειράς. H εισαγωγική σκηνή και αυτή με την κατσίκα στο τέλος δεν λένε να φύγουν από το μυαλό μου, για διαφορετικούς πάντως λόγους.
Που είχαμε αφήσει τον John Constantine; A, ναι, στο έλεος ενός δαίμονα που κάλεσε η ανιψιά του η Gemma. H οποία Gemma στο Hellblazer #281 αποφάσισε να μοιραστεί την θλίψη της και το μυστικό της στην γυναίκα του John την Epiphany. Ναι, εντάξει, λύνεται ίσως παραπάνω εύκολα η παρεξήγηση: δεν ήταν ο John, ήταν ο σατανικός του δίδυμος από την κόλαση. Παρ'όλα αυτά η σχέση του με την Gemma δεν φαίνεται να συνέρχεται σύντομα. Αλλά όσο και αν αγαπούσαμε αυτόν τον χαρακτήρα της cool ανιψιάς η κυανομαλλούσα αλχημίστρια Epiphany αναπληρώνει το κενό της με το παραπάνω και η παρουσία της κάνει το Hellblazer σχεδόν χαρούμενο comic, κάτι που τελικά ταιριάζει.
Το Cinderella Fables Are Forever #6 δεν το λες και κακό. Είναι όμως ένα τεύχος που στέκεται λιγότερο καλά από το πολύ καλό, πολύ έξυπνο και πολύ αστείο προηγούμενο. Ίσως βέβαια να είναι η ιδέα μου επειδή θα περίμενα αυτές οι δυο παλαβές κατάσκοποι να βρουν ένα σημείο επαφής. Τέλος πάντων, ένα δεύτερο σημείο επαφής. Τέλος πάντων, έχει πλήθος flashbacks που σε κάνουν μέχρι το τέλος να έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα για την ιστορία της Dorothy και αρκετό ξύλο.
Αρκετό ξύλο είχε και το Zatanna #15. Παράξενο θα μου πει κανείς. Αλλά ναι, η Z βρίσκεται κυνηγημένη και χωρίς να μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της οπότε καταφεύγει στην χρήση του κοφτερού μυαλού της και του γυμνασμένου κορμιού της. Στήνει παγίδες και κάνει τους διώκτες της να καταλάβουν πως κάτι έμαθες από τις συναναστροφές της με τους ήρωες της Gotham City. Αρκετά καλό τεύχος.
Μιας και μίλησα για Gotham ας πως δυο κουβέντες για το Batman #712. Μετριότατο τεύχος, ο Daniel τα κάνει σαλάτα στο σενάριο ενώ δεν έχει καν χρέη σκιτσογράφου, δουλειά στην οποία ήταν καλός από την αρχή. Μπλέξιμο, πολύ μπλέξιμο. Το Batman Gates Of Gotham #3 των Snyder και Higgins είναι καλύτερο και έχει και ενδιαφέροντα steampunk στοιχεία.
Τελευταία παράγραφος. Το Ultimate Fallout #2 λοιπόν είναι χωρισμένο σε τρία μέρη με διαφορετικούς συντελεστές στο κάθε ένα. Μύλος λοιπόν. Τα σκάγια για τα οποία μίλαγα στο προηγούμενο post μου έφτασαν τελικά. Το Rocketeer Adventures #3 είναι συμπαθές και έχει Ryan Sook και Bruce Timm. Για Flashpoint - Fear Itself βαριέμαι ή σχεδόν αρνούμαι να γράψω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου