Είτε το Wonder Woman #15 διαβάσει κάποιος είτε το Batwoman #15 δόση από την αμαζόνα θα πάρει. Στο δικό της λύνει καυγάδες μεταξύ της μητριάς της Ήρας και της, μπορεί και θείας της, Zola. Στην συνέχεια συναντά τον Orion και όπως όλοι οι υπερήρωες που σέβονται τον εαυτό τους καταφεύγουν και οι δυο στην βία για να δουν μάλλον στο επόμενο τεύχος πως είναι σύμμαχοι. Στο Batwoman δεν έχει μεγάλο ρόλο αυτή την φορά. Εδώ που τα λέμε ούτε η Batwoman έχει καθώς το τεύχος ασχολείται με την αγαπημένη της, την Maggie.
Καλούτσικα είναι τα, επίσης με γυναίκες πρωταγωνίστριες, Birds Of Prey #15 και Sword Of Sorcery #3. Το πρώτο παίρνει πολύ τα πάνω του χάρη στον Juan Jose Ryp στο σχέδιο. Στα ίδια καλά επίπεδα βρίσκεται και το Green Lantern #15 κι ας ασχολείται ελάχιστα με τον Hal και τον Sinestro, τα δυο δυνατά χαρτιά του μέχρι τώρα. Το Nightwing #15 και λόγω του σχεδίου είναι καλύτερο από ότι συνήθως, το Red Hood And The Outlaws #15 είναι μάλλον κακό ενώ όσον αφορά το Before Watchmen Moloch #2 ας τελείωσει γρήγορα να μείνουν ελεύθεροι οι κατά τ'άλλα ταλαντούχοι συντελεστές του.
Από την Vertigo δεν κάθισα να διαβάσω το Django Unchained #1 για να μην φάω spoilers για την ταινία. Διάβασα όμως το Fables #124 το οποίο κάνει κεντρική ιστορία την side story που έπαιζε στις πίσω σελίδες τους τελευταίους μήνες, το καλό Unwritten #44 που είναι γεμάτο παλιούς γνώριμους που χάθηκαν κάτω από τραγικές συνθήκες και το Hellblazer #298. Στο τελευταίο είναι σαν ο John να οσφραίνεται το τέλος της σειράς με το τεύχος 300.
MARVEL
Πολύ καλά comics από την Marvel αυτήν την βδομάδα. Με το Avengers #2 βλέπει κανείς τι έχουν στο νου τους οι Hickman/Opena/White ενώ η ιστορία δίνει ευκαιρία στον Opena να βάλει μερικές πινελιές που θυμίζουν Philip Druillet. Στο Thor God Of Thunder #3 συνεχίζεται όμορφα αυτή η ιστορία θεοκτονιών και θεϊκών σφαλμάτων. Το FF #2 συνεχίζει την ιστορία του Fantastic Four #2 κατορθώνοντας να είναι πολύ ανώτερο από εκείνο ενώ αποτελεί αξιότερο απόγονο της περιόδου Hickman.
Το Hawkeye #6 είναι μια κατηγορία μόνο του. Ο ίδιος ο Hawkeye αυτήν σε αυτό το comic αποτελεί περισσότερο ένα αμάλγαμα του Spider-Man και του Daredevil παρά μια πιστή στην ιστορία του αναπαράσταση. Και φυσικά έτσι αρέσει περισσότερο. Στο συγκεκριμένο τεύχος το αρκετά καλό σενάριο του Matt Fraction είναι απλώς ο καμβάς στον οποίο ο David Aja μεγαλουργεί. Εμπνέεται πάλι από το στυλ του Mazzucchelli μα ταυτόγχρονα και από αυτό του Chris Ware και παραδίδει σελίδες που δεν μπορείς να σταματήσεις να τις κοιτάς.
Το Uncanny X-Force #35 αποτελεί το φινάλε της σειράς και της περιόδου Remender σε αυτήν. Μιας σειράς που ήταν σχεδόν αριστουργηματική στο πρώτο της μέρος μα έπεσε δραματικά σε ποιότητα στο δεύτερο. To συγκεκριμένο τεύχος πάντως δίνει έναν πολύ καλό επίλογο που σε κάνει να θες να την διαβάσεις ξανά ολοκληρωμένη. Για να δεις πόσο καλά σχεδιασμένη ήταν τελικά η ιστορία του Remender και πόσο κρίμα που για διάφορους λόγους τα τεύχη από την μέση και μετά δεν έφταναν αυτά του πρώτου μισού στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη σε έκαναν να θέλεις να βγάλεις τα μάτια σου.
Το Wolverine And The X-Men #22 είναι αναίτια χαοτικό. Δεν ήταν άσχημο μα διαβάζεις το Thor του ίδιου συγγραφέα και αναρωτιέσαι. Το Cable And X-Force #2 δεν έχει κάτι σπουδαίο. Στο Ultimate Comics Spider-Man #18 οι Bendis και Marques καταφέρνουν να δώσουν πνοή σε ένα τεύχος που στα χαρτιά φαινόταν βαρετό. Ο Bendis τα καταφέρνει καλά και στο New X-Men #4, παρέα με τον Immonen σε αυτήν την περίπτωση. Ο σύγχρονος Scott όμως κεφάλι αγύριστο. Το Ultimate Comics The Ultimates #19 αντιγράφει αποτυχημένα κάποια κομμάτια του Dark Knight Rises και παρουσιάζει άλλον έναν Nick Fury. Μείνετε μακριά.
INDIES
Πολύ πράμα από την Dark Horse αυτόν τον μήνα. Και σχετικά καλό. Για τα B.P.R.D. 1948 #3 και B.P.R.D. Hell On Earth #102 δεν μιλάω πολύ, αν τα διαβάζετε απλώς συνεχίζετε. Θετικό το γεγονός αλλαγής της αρίθμησης στο 2ο, είχε σταματήσει εδώ και καιρό να θυμίζει μίνι σειρά. Κλασικά ρίχνουμε μια ματιά στο Dark Horse Presents #19, έχει ωραία πραγματάκια, διαβάζουμε έστω και με δυσκολία το Angel And Faith #17 μα και το R.I.P.D. City Of The Damned #2 αν δεν είμαστε από αυτούς που θέλουν να πάνε αμόλυντοι στην ταινία.
IDW, Abstract και Valiant παρουσιάζουν πολύ καλά comics αυτήν την βδομάδα. To Locke And Key Omega #2 είναι ένα από αυτά. Ο μικρός και νοητικά στερημένος Rufus αποχαιρετά την οικογένεια Locke μιας και θα φιλοξενηθεί σε ίδρυμα. Εκεί επικοινωνεί με τον ασώματο Bode και τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν άλλη τροπή. Το Judge Dredd #2 δεν το λες άσχημο μα γιατί να μην προτιμήσεις το γνήσιο 2000AD; Τα Rachel Rising #13 και X-O Manowar #8 είναι ενδιαφέροντα.
Από την Image υπάρχει το πολύ καλό Saga #8. Για μένα ένας ξεχωριστός και καλός colorist είναι αυτό που λείπει για να απογειωθεί πραγματικά αυτό το comic. Το γράψιμο του ΒΚV κάνει όμως την διαφορά έτσι κι αλλιώς. Από κει και πέρα τα Happy #3, Thief Of Thieves #11 και Where Is Jake Ellis #2 είναι απλώς καλά. Και δεν γράφω παραπάνω επειδή μεγάλωσε το ποστ πολύ και...βαρέθηκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου