Κυκλοφορίες 19 - 12 - 2012

Λίγες μόνο ώρες πριν αλλάξει ο χρόνος.

Κυκλοφορίες 12 - 12 - 2012

Δύο και κάτι βδομάδες πίσω μα καλύπτω σιγά σιγά το χαμένο έδαφος.

Κυκλοφορίες 05 - 12 - 2012

Καταραμένη #blogovision. Να, 20 μέρες πίσω έμεινα. Και ξεκινώ "ανάποδα" απ'ότι συνήθως.

Blogovision 2012 #ola_edo

Ποιοι είναι οι δυο δίσκοι που πολύ θα ήθελα να βάλω στο top20 αλλά δεν μπορούσα; Μα η φετινή επανέκδοση και ίσως πρώτη πραγματικά επίσημη έκδοση του Dopesmoker των Sleep και το EP The Bulls and the Bees των Melvins.

01.Baroness - Yellow & Green

Take my bones away
I'll find them every day

Φτάσαμε και στην κορυφή. Νομίζω πως είχα κρατήσει αυτήν την θέση για τους Baroness με το Yellow & Green από την στιγμή που μάθαινα πως το λεωφορείο τους έπεσε σε χαντάκι. Έτσι είμαι εγώ, ευαίσθητος κατά βάθος. Όχι πως δεν το άξιζαν. Αν είχαν χωρίσει το Yellow και το Green απλώς θα τους είχα δυο φορές όπως έκαναν άλλοι με τον Ty Segall που παραλίγο να γέμιζε εικοσάδα μόνος του. Δυο φορές λοιπόν με το Yellow πιο ψηλά καθώς κατά την γνώμη μου είναι ανώτερο του Green.

Παρ'όλα αυτά ο metalhead μέσα μου έσκουζε λιγάκι επειδή μαλάκωσαν τον ήχο τους. Όχι πολύ όμως καθώς πάντα ήμουν "αυτός που του άρεσε πραγματικά το Load από την πρώτη στιγμή που βγήκε". Δακτυλοδεικτούμενο μέλος μιας ολιγομελούς metal παρέας που ξεκίνησε από Maiden και Metallica και μέσα σε δυο χρόνια το κάθε μέλος της άκουγε εντελώς διαφορετικά υπο-είδη και συγκροτήματα. Αλλά μην σας κουράζω με ταξίδια στο παρελθόν. Baroness- Yellow & Green, ο δίσκος της χρονιάς 2012.

02.Witch Mountain - Cauldron Of The Wild

You don't talk in this town, you don't walk in this town, you just run, run, run

Και ενώ χάζευα στο net το καλοκαίρι παίρνει το μάτι μου τον νέο δίσκο των Witch Mountain. "Μα καλά", αναρωτήθηκα, "τόσο νωρίς"; Επειδή μόλις πριν μισό χρόνο έβαζα στην δέκατη θέση τον προηγούμενό τους. Διαβάζοντας την λίστα των τραγουδιών ανησύχησα λιγάκι. Να, ένα από αυτά το είχα ακούσει σε μια συλλογή. Και διάβολε ήμουν με 2mbit σύνδεση και δεν κατέβαινε γρήγορα ο δίσκος να τον ακούσω. Αγωνία.

Και κατέβηκε, και τον άκουσα, και μετά τον έκανα παραγγελία στο amazon και μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ. Ακόμα και το τραγούδι που είχαν ηχογραφήσει παλιότερα στην νέα του έκδοση ήταν καλύτερο. Επίσης μην βρίσκοντας το "Aurelia" στο youtube έκατσα και το ανέβασα μόνος μου. Αγάπη για την Uta Plotkin και την παρέα της. Λατρεία για την φωνή της.

Παραληρώ και είμαι ανακριβής. Δεν πειράζει όμως, χαλάλι.

03.Converge - All We Love We Leave Behind

Cursed to be your second best,
this amber soul will find no rest

Οι Converge επιστρέφουν δυναμικά, τρία χρόνια μετά το Axe To Fall, και παραδίδουν έναν δίσκο που εντελώς αντικειμενικά δεν πρέπει να λείπει από καμιά φετινή λίστα του λεγόμενου σκληρού ήχου. Αν δεν τον έχω ακόμα πιο ψηλά είναι επειδή η πρώτη θέση είχε κλείσει εδώ και καιρό ενώ δεν τον αγάπησα τόσο όσο τον δίσκο της δεύτερης θέσης. Τώρα γίνεται να μην κάνουν τρία χρόνια για τον επόμενο; Ακούς Kurt Ballou;

04.Blut Aus Nord - 777:Cosmosophy

Dans un halo scintillant de feux défiants les raisons

Το τρίτο μέρος της τριλογίας 777 των Γάλλων Blut Aus Nord είναι και το καλύτερο. Τόσο πολύ που στην περυσινή Blogovision μου πέρασε μόνο ελαφρά από το μυαλό να βάλω στην εικοσάδα μου κάποιο από τα πρώτα δυο μέρη ενώ σε αυτή έχω το τρίτο στην πρώτη πεντάδα! Να εξομολογηθώ επίσης πως δεν είμαι το μέλος της οικογένειάς μου που του άρεσε περισσότερο το Cosmosophy. Νομίζω πως δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να άκουσε περισσότερες φορές το Epitome XVIII από την αδερφή μου.

05.Royal Thunder - CVI

Swallow me up, take me up
In your eyes

Τι τους ποτίζουν στην Georgia και βγάζουν τόσο καλά συγκροτήματα το ένα μετά το άλλο τον τελευταίο καιρό; Στις δυο πρώτες συμμετοχές μου στην #blogovision έχω βάλει 4 διαφορετικά με 5 δίσκους, σε αυτήν έχω τους Royal Thunder και θα μπει κι άλλο ένα. Ήχος με βάση την rock και την metal των '70s, γυναικεία φωνητικά, μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια. Έγινα εύκολα fan.

06.Orange Goblin - A Eulogy For The Damned

A celebration, a ceremony of sin, as the fog rolls in

Οι Orange Goblin ήρθαν φέτος και στην Ελλάδα κι απ'ότι διαβάζω έσκισαν. Σαν άνθρωπος που θα ήθελα να πηγαίνω σε πολλές συναυλίες κάθε χρόνο και τελικά δεν πηγαίνω σε καμία βρίσκω παρηγοριά στους δίσκους. Το A Eulogy For The Damned προσφέρει τουλάχιστον μεγάλη παρηγοριά. Το Fog, που χω βάλει παρακάτω, δεν θυμάμαι πόσες φορές το έχω ακούσει φέτος και κάθε φορά μου φαίνονται λίγες.

07.BATS - The Sleep Of Reason

I have created the death of the world...

Οι BATS είναι ένα συγκρότημα από την Ιρλανδία που φέτος κάλυψε την ανάγκη μου για κάτι σε math rock τόσο που οι Rolo Tomassi μπήκαν σε δεύτερη μοίρα και πολύ εκτός της εικοσάδας. Έχουν πολύ ενδιαφέρον και στιχουργικά. Μιλάνε για την απάτη που είναι η αστρολογία, για τον Thomas Midgley, τον άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε ως αυτός που είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ατμόσφαιρα της Γης από κάθε άλλο οργανισμό στην ιστορία της, για μέλισσες και άλλα πολλά.

08.Christian Mistress - Possession

I am death you are the vulture
Sinew, flesh and bone my altar

Στυλ NWOBHM το 2012 από συγκρότημα που έχει καταγωγή από την Olympia της Washington, γυναικεία φωνητικά και τίτλο δίσκου ένα τραγούδι αγνώστου συγκροτήματος από τα '80s το οποίο και διασκευάζουν; Ναι σε όλα από τους Christian Mistress. Και ναι, όλα αυτά λειτουργούν. Πολύ καλά.

09.High On Fire - De Vermis Mysteriis

Evolutions of a birth, a rhyme to tell this crimson tale

Ισάξιο με το προπέρσινο Snakes for the Divine κι όμως το χω βάλει τόσες θέσεις πιο κάτω. Είναι σοβαρή η περίπτωσή μου. Όχι όμως τόσο όσο του Matt Pike. Που σκέφτηκε να φτιάξει ένα "concept album" με concept που μπορεί να προήλθε μόνο μετά από κατανάλωση τεραστίων ποσοτήτων ναρκωτικών. Δεν ήταν δηλαδή παράξενο που λίγο μετά την κυκλοφορία του δίσκου επισκέφθηκε, εν μέσω περιοδείας, μια κλινική αποτοξίνωσης διακόπτοντάς την στην μέση. Α, ρε Matt!

10.The Sword - Apocryphon

Tears of sorrow flood the land

Κάπως έτσι μπαίνουμε στην δεκάδα. Οι Sword με το Apocryphon λοιπόν. Πρόπερσι τους είχα δώσει χρυσό μετάλλιο, φέτος δέκατη θέση. Μπορεί επειδή ο δίσκος εκείνος να ήταν πολύ καλύτερος, μπορεί επειδή ήμουν σε άλλη φάση τότε, δεν ξέρω. Το θέμα είναι πως και το Apocryphon είναι πολύ καλό και κυρίως πως ακούγεται εύκολα πολλές φορές. Ηχητικά αποτελεί συνέχεια του Warp Riders. Οι doom/sludge επιρροές λιγοστεύουν οι stoner/heavy αυξάνουν ενώ μπορείς να κολλήσεις άνετα και την ταμπέλα hard rock. Κλείνω το post κάνοντας αναφορά στο artwork του αγαπημένου JH Williams III μέσα και έξω από τον δίσκο. Γιατί άλλωστε αυτό είναι ένα blog για comics.

11.Paradise Lost - Tragic Idol

My honesty in death

Κάποτε, εμείς, οι fans των Paradise Lost νομίζαμε πως θα γίνονταν τεράστιο συγκρότημα. Όχι αδικαιολόγητα. Έβγαζαν ολοένα και καλύτερους δίσκους, είχαν καλή σκηνική παρουσία και ο τύπος με μεγάλη, σαν το Έβερεστ ή καλύτερα σαν τον ήλιο ή καλύτερα σαν το σύμπαν ολάκερο, υπερβολή τους είχε σαν τους Ευρωπαίους Metallica. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Στραβοπάτησαν. Έφαγαν τα μούτρα τους. Παρ'όλα αυτά παρέμειναν από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα, συνεχίζουν να βγάζουν καλούς δίσκους και άμα θες να ακούσεις τραγούδια για τον θάνατο και την ματαιότητα της ζωής είναι πάντα ο νούμερο ένα μουσικός προορισμός σου.

12.Neurosis - Honor Found in Decay

Our pain will rise and breath a new dawn.

Ναι, δεν θα τους βάλω στην δεκάδα. Όχι τόσο επειδή δεν το αξίζουν. Μιλάμε για έναν πολύ καλό δίσκο. Απλώς δεν με τράβηξε τόσο όσο σίγουρα θεωρητικά χειρότερα και αρκετά παρόμοια πράγματα που θα βάλω στη συνέχεια. Είμαι κακόγουστος καμιά φορά, το ξέρω. Δεν μπορώ να είμαι τέλειος συνέχεια, την τελειότητα αφήνω να την αναζητήσει ο Scott Kelly μέσω της μουσικής του διαδρομής.

13.Amanda Palmer & The Grand Theft Orchestra - Theatre Is Evil

Oh are you, really sure you wanna go?
When you could do it with a rock star, do it with a rock star?

Δίσκος με χρηματοδότηση από το Kickstarter, "σκάνδαλο" για το αν πληρώνει ή όχι τους μουσικούς που έρχονται να παίξουν σε συναυλίες της ανά τον κόσμο, είσοδος στα charts, video clips στα οποία κυκλοφορεί γυμνή, video clip στο οποίο συμμετέχει η Stoya. Αυτά είναι μερικά από τα πρόσφατα κατορθώματα της Amanda Palmer, της γυναίκας "που κατάφερε εν μια νυκτί να εξαφανίσει κάθε ίχνος σοβαρότητας και σεβασμού που συνδεόταν με το όνομα του Neil Gaiman" όπως πολύ εύστοχα είχε γράψει πέρυσι το jumpingfish.gr.

14.Pallbearer - Sorrow and Extinction

As I start to slip away
I know my time has come

Όταν κάποιος ακούει Little Rock, Arkansas η πρώτη εικόνα που φέρνει στο μυαλό του είναι αυτή του Bill Clinton. Οι Pallbearer ευελπιστούν να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση τουλάχιστον για τους metalheads και να γίνουν αυτοί σήμα το κατατεθέν της μικρής τους πόλης. Μπορώ να πω πως έχουν βάσιμες ελπίδες. Το σχεδόν 50 λεπτών και πέντε κομματιών Sorrow and Extinction είναι ένα doom metal κομψοτέχνημα γεμάτο πόνο. Όπως πρέπει δηλαδή.

Κυκλοφορίες 28 - 11 - 2012

Με την #blogovision να τρέχει.

15.Black Moth - The Killing Jar

Blackbirds fall from the sky

Κάποτε στο Leeds υπήρχε ένα συγκρότημα που έπαιζε garage rock και λεγόταν Bacchae. Σιγά σιγά απομακρύνθηκε από εκείνον τον ήχο, άρχισε να κατευθύνεται σε όλο και πιο heavy/stoner/doom μονοπάτια, άλλαξε το όνομά του σε Black Moth και με τον Jim Sclavunos -ναι, αυτόν - για παραγωγό έβγαλε έναν δίσκο με όνομα The Killing Jar. Και εκείνος ο δίσκος "έπεσε" τυχαία στα χέρια μου τον Μάη του 2012 και έγινε από τους αγαπημένους μου της χρονιάς.

16.RØSENKØPF - RØSENKØPF

Omega

Νομίζω πως αυτούς τους πρωτάκουσα χάρη στον Raggedy Man ή τον Soul Actioneer. Δεν θυμάμαι καλά, ένας από τους δυο "φταίει". Κανονικά έπρεπε να αναφέρω μόνο τον δεύτερο. Να γίνω κακός επειδή ο πρώτος δεν είπε καλά λόγια για τους Baroness ενώ όλοι ξέρουν πως μόλις πάει σπίτι του βάζει Manowar. Και όχι από τα καλά, κάτι από το Hail To England δηλαδή, Kings Of Metal στο repeat και στα διαλείμματα Korn! Διαβάζοντας όμως το ραβασάκι του για την μπασίστρια των RØSENKØPF, ε, δεν είμαι από πέτρα, άλλαξα γνώμη.

17.Corrosion of Conformity - Corrosion of Conformity

Psychic vampire, paranoia down the wire.

Να λέμε του στραβού το δίκιο, οι Corrosion of Conformity ήταν καλοί και πριν τον Keenan αλλά πραγματικά άρχισαν να αξίζουν μετά την προσθήκη του στο συγκρότημα. Μα αυτός δεν έλεγε να γυρίσει. Και ο καιρός περνούσε. Έτσι έβγαλαν νέο δίσκο μετά από επτά χρόνια, χωρίς αυτόν. Και καλά έκαναν.

18.Mares of Thrace - The Pilgrimage

But I will do whatever you expect, just flog my hide a deeper shade of red

Έγραψα στο προηγούμενο ποστ για τον Jack White που παράτησε το ντουέτο οπότε δεν θα μπορούσα να βάλω κάτι άλλο από ένα ντουέτο σε αυτό το ποστ. Οι Mares of Thrace αποτελούνταν, όταν έβγαζαν αυτόν τον δίσκο, από τις Καναδές Thérèse Lanz και Stefani MacKichan. Η πρώτη τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα, η δεύτερη, πριν φύγει για να σπουδάσει σχεδιασμό video games, ήταν στα ντραμς. Αυτές οι κοπελίτσες λοιπόν έβγαλαν έναν δίσκο ο οποίος μπορεί να είναι ότι πιο "σκληρό" ηχητικά βάζω σε αυτήν την εικοσάδα. Η θεωρία πως πρόκειται για κάποιου είδους αντίδραση του Καναδά στην ύπαρξη του Justin Bieber ώστε να βρει ισορροπία το σύμπαν κρίνεται ως αληθής.

19.Jack White - Blunderbuss

Cut off the bottoms of my feet,
Make me walk on salt

Πρέπει να το πω. Ο Jack White έχει αρχίσει να μοιάζει με τον Willy Wonka του Depp. Ουφ. Τώρα που μου έφυγε αυτό το βάρος να πω επίσης πως τον προτιμούσα με την Meg στους White Stripes και την εκεί λιτή προσέγγισή του στην rock. Καλά είναι όλα τα στολίδια, τα κάνει να λειτουργούν σε αυτόν τον μπολιασμένο με blues δίσκο μα δεν δίνει τελικά κάτι παραπάνω από όσα έδινε με μια κιθάρα και ένα σετ ντραμς. Γι'αυτό και είχα δίλημμα μέχρι το τέλος αν θα βάλω το Blunderbuss στην εικοσάδα μου. Το ότι το έβαλα σημαίνει πως τελικά μου άρεσε - duh- τόσο που κάλυψε την γκρίνια μου. Το λες και κατόρθωμα.

20.Soundgarden - King Animal

I’ve been away for too long

Ναι, το ξέρω, άφησα εκτός εικοσάδας σίγουρα καλύτερα πράγματα. Δεν μπορούσα όμως να μην τιμήσω την επιστροφή του αγαπημένου μου σχήματος της grunge εποχής. Πόσο μάλλον όταν αυτή είναι πραγματικά καλή και μου φαίνεται όλο και καλύτερη όσο περισσότερο την ακούω. Τώρα μένει να δω αν θα έχει βάλει κανείς άλλος το King Animal στην εικοσάδα του μην νιώθω τόσο μόνος.