Τέταρτη και τελευταία βδομάδα για τα τεύχη #0 της DC. Ουφ.
Το Batman Incorporated #0 όπως αναμενόταν είναι το καλύτερο #0 αυτής της βδομάδας. Morrison, Burnham και Irving ρίχνουν περισσότερο φως στην δημιουργία του δικτύου συνεργατών του Batman, το επονομαζόμενο και Batman Incorporated. Από κοντά σε αξία το Aquaman #0 με τον νεαρό Arthur να "ανακαλύπτει" την Χαμένη Ατλαντίδα όπως και το Talon #0 με την ιστορία ενός Talon που ξεφεύγει από το Court of Owls και γίνεται κάτι σαν τον Nightwing στο πιο σκοτεινό.
To Justice League Dark #0 με την ιστορία για την σχέση του Constantine, της Zee και του νέου κακού είναι αρκετά ενδιαφέρον. Όποιο και να πιάσετε εδώ που τα λέμε από τα Red Lanterns #0, Batman The Dark Knight #0,Superman #0, Flash #0, I Vampire #0 και All-Star Western #0 δεν θα απογοητευτείτε. Ακόμα και το Voodoo #0 που τελειώνει σχετικά άδοξα.
Το καλό που σας θέλω όμως είναι να μείνετε μακριά από τα Fury Of Firestorm The Nuclear Men #0, Teen Titans #0 και Savage Hawkman #0.
Τα υπόλοιπα.
Από DC απομένει το καλύτερο της σειράς Before Watchmen, το Before Watchmen Ozymandias #3. Υπέροχο σχέδιο και αξιοπρεπές σενάριο που πατάει αρκετά γερά στις βάσεις που έθεσε ο Moore. Τόσο πολύ που σε κάνει να αναρωτιέσαι για μια στιγμή ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής του. Από το imprint της Vertigo υπάρχουν τα American Vampire #31 και New Deadwardians #7. Καλά και τα δυο με μια έκπληξούλα στο πρώτο και μια παρολίγον μεγάλη ανατροπή στο δεύτερο.
Περνάω στο αντίπαλο δέος, την Marvel. Με το Wolverine And The X-Men #17 η σειρά κάνει το καλό της τεύχος. Πάει εναλλάξ, ένα κακό, ένα καλό, έτσι για να μην βολευόμαστε και αρχίσουμε να αγοράζουμε τακτικά την σειρά. Ο Allred κάνει τα σχέδια και έχουμε να κάνουμε πάνω κάτω με ένα stand-alone τεύχος με πολύ Doop. Κάποιοι το χαρακτήρισαν αριστούργημα, εγώ όχι, δεν ήμουν άλλωστε ποτέ fan του X-Statix.
Με το FF #22 ο Hickman δίνει άλλο ένα πολύ καλό τεύχος. Nature or nurture το δίλημμα του τεύχους με την δεύτερη επιλογή να κερδίζει με πόνο σωματικό. Θα μου λείψει πολύ όταν φύγει από το FF και το Fantastic Four. Τι λέω, χάρη σε αυτόν άρχισα να τα διαβάζω, με βλέπω να τα παρατάω. Άλλωστε το Ultimate Comics The Ultimates #16 είναι ζωντανό παράδειγμα ενός comic που έγινε κακό όταν έφυγε ο Hickman. Τι άλλο; Το Hit-Girl #3 είναι ελαφρώς χειρότερο των προηγουμένων δυο αλλά και πάλι διαβάζεται.
Από την Dark Horse έχουμε τα B.P.R.D. Hell On Earth The Return Of The Master #2, Dragon Age Those Who Speak #2 και Angel And Faith #14. Ενδιαφέρον το πρώτο, καλύτερο απ'όσο θα όφειλε να είναι για ένα game tie-in το δεύτερο, μέτριο το τρίτο. Dark Phoenix homage με την Willow πάλι σε αυτόν τον ρόλο το οποίο ήταν εξαιρετικά τεμπέλικο. To Rachel Rising #11της Abstract είναι μια πολύ καλή εναλλακτική επιλογή. Εντάξει, δεν ταιριάζει απόλυτα με την θεματική του Whedonverse αλλά είναι καλύτερο και από τα τρία comics αυτού που κυκλοφορούν συνολικά.
Τελειώνω το post με Image. Το Dancer #5 είναι ενδιαφέρον, το Invincible #95 καλό αν και πολύ σαπουνόπερα, το Prophet #29 επίσης καλό, για άλλη μια φορά. Και καλύτερο όλων το Happy #1 των Morrison και Robertson. Ο Nick Sax είναι ένας αλκοολικός πρώην αστυνομικός που εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Η τελευταία του δουλειά είναι οι μαφιόζοι αδερφοί Fratelli. Μόνο που κάτι δεν πάει καλά. Καθόλου καλά. Και ο Sax καταλήγει στο νοσοκομείο με τους μαφιόζους να έρχονται και με έναν μπλε φτερωτό μονόκερω για φανταστικό φίλο. Τρέλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου