Ξανά σε κανονικούς ρυθμούς. Λέμε τώρα.
Ξεκινώ με το Fashion Beast #2 της Avatar. Ναι, τα χω πει μα τα ξαναλέω: είναι μη κινηματογραφημένο σενάριο του Alan Moore σε μορφή comic από τους Anthony Johnston και Facundo Percio. Στο 2ο τεύχος ακολουθούμε την Tranvestite Doll Sequin από την στιγμή που χάνει την δουλειά της, κατά την διάρκεια μιας οντισιόν για θέση μοντέλου στον οίκο μόδας Celestine, την επιλογή της και τέλος την άρνησή της δουλέψει εκεί. Και αν όλα αυτά φαίνονται βαρετά και σαν να βγήκαν από το μυαλό της Βίκυς Καγιά, πιστέψτε με, δεν συμβαίνει τίποτα από αυτά.
Στα Animal Man #13 και Swamp Thing #13 της DC και οι δυο ήρωες βρίσκονται έναν χρόνο μετά, σε ένα εφιαλτικό μέλλον που η Σήψη έχει επικρατήσει. Και οι δυο έχουν συναντήσεις με μερικούς από τους τελευταίους εναπομείναντες ανθρώπους, και οι δυο καταλήγουν στα τελευταία προπύργια αντίστασης του Κόκκινου και του Πράσινου. Αρκετά καλά και τα δυο ενώ σε αφήνουν να αναρωτιέσαι πως θα ξεμπλέξουν τα πράγματα και θα επανέρθει ο κόσμος στην προηγούμενη κατάσταση.
Με το Dial H #5 τελειώνει το πρώτο arc αυτού του comic. O υπέρβαρος Nelson και η υπέργηρη Manteu/Roxie βρίσκονται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Όλοι οι εχθροί τους μάχονται μεταξύ τους μόνο για να γίνει στο τέλος κατανοητό πως η μεγαλύτερη απειλή είναι το πλάσμα της αβύσσου και πως εκεί πρέπει να επικεντρώσουν την προσοχή τους. Ανατροπές, ικανοποιητικές εξηγήσεις και μια νέα απειλή στον ορίζοντα. Καλό.
Το Fairest #8 είναι και αυτό καλό. Σε αυτό το τεύχος, που χρονολογικά βρίσκεται κοντά στα πρώτα τεύχη του Fables έχουμε να κάνουμε με την Rapunzel. Ναι, την γνωστή. Που στον κόσμο των Fables πουλάει τα μαλλιά της που μεγαλώνουν με ταχύτατους ρυθμούς. Σε αυτό το τεύχος μαθαίνουμε πως η μάνα της δεν είναι άλλη από την Totenkinder ενώ η ίδια έχει κάποια σχέση με την Ιαπωνία.
Δεν θα αφιερώσω πολλές γραμμές για τα υπόλοιπα της DC. To Action Comics #13 είναι σχετικά καλό. Το Green Arrow #13 συνεχίζει την αξιοπρεπή πορεία του με την Nocenti στα ηνία. Το Green Lantern #13 είναι πολύ ενδιαφέρον. Το Before Watchmen Rorschach #2 απογοητεύει. Ο Azzarello έχει κάνει τα χειρότερα της σειράς. Το Detective Comics #13 κερδίζει πάρα πολύ από την αλλαγή της δημιουργικής ομάδας ενώ τo Legends Of The Dark Knight #1 φαίνεται να είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα. Τέλος το Earth 2 #5 είναι καλό αν και δεν με έπεισε στο τέλος του ενώ το Worlds' Finest #5 είναι απλώς διασκεδαστικό.
Έφτασε η ώρα και η στιγμή της Marvel. To Uncanny X-Force #32 είναι εντάξει. Έχει μια ανατροπή που δεν την περίμενα να πω την αλήθεια και αν δεν υπάρξει κάποια δυσάρεστη έκπληξη με το σχέδιο στα επόμενα τεύχη θα κλείσει το arc αρκετά καλά. Αυτό που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου εντάξει όμως είναι το Avengers Vs X-Men #12, το τελευταίο τεύχος αυτού του πολύ κακού τελικά crossover. Ο Σκοττ είχε δίκιο μα και άδικο, ο Κάπταιν το ίδιο ενώ για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο πρώτος είναι φυλακισμένος λες και δεν είχε μπει ο "διάβολος" μέσα του. Μάλλον φταίει που η Τζην Γκρέι ήταν κοκκινομάλλικο πιπίνι και όλοι της συγχωρούσαν τυχόν καταστροφές πλανητών και γενοκτονίες. Α, ναι και πάλι γεμίζει ο κόσμος μεταλλαγμένους. Τελικά μόνο ο Morrison είχε κότσια να κάνει πραγματικά ουσιαστικές αλλαγές. Και πόσο κρίμα ήταν που αυτές δεν κράτησαν.
Τελειώνω αυτό το ποστ με comics της Image. Τα Non-Humans #1 και Thief Of Thieves #9 αξίζουν μια ματιά τουλάχιστον. Το Black Kiss II #3 έχει πιο συγκροτημένη ιστορία αυτήν την φορά μα και πάλι μου δίνει την αίσθηση ενός κακέκτυπου του πρωτοτύπου. Δεν ξέρω γιατί. Το Fatale #8 συνεχίζει να είναι καλό. Είναι όπως θα έπρεπε να είναι το Black Kiss αν εξαιρέσει κανείς το σεξ. Και με αυτά τα λόγια κλείνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου