Και κάπως έτσι η αναμονή του τελευταίου volume έγινε λιγότερο βασανιστική.
Αναφέρομαι φυσικά στο Locke And Key Grindhouse. Ένα one-shot που λειτουργεί καταπραϋντικά στους εθισμένους αναγνώστες μα και καταφέρνει να δώσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που δείχνει πόσο αποτελεσματικό μπορεί να γίνει το σπίτι αν χρησιμοποιηθούν σωστά τα κλειδιά. Οι Hill και Rodriguez το καταφέρνουν αυτό φέρνοντας αντιμέτωπα μέλη της οικογένειας που διαμένει στο σπίτι ενάντια σε ένα τσούρμο ληστών με πολύ κακούς τρόπους που θέλουν να περάσουν την βραδιά εκεί. Ε, ας πρόσεχαν και αυτοί.
Συνεχίζω το ποστ με Vertigo/DC. Το Spaceman #9 είναι το τελευταίο τεύχος της σειράς. Μου άρεσε αρκετά αυτή η σειρά. Κι έχει και ότι πιο κοντινό μπορούσε να θεωρηθεί ως happy end. To New Deadwardians #6 συνεχίζει να είναι ενδιαφέρον, έχει μια καλή ανατροπούλα ως προς την εξέλιξη της υπόθεσης, χρησιμοποιεί το κλισέ μπάτσος/πόρνη με σχετικά όμορφο τρόπο, έχει και cliffhanger. Στo American Vampire #30 μπορεί μέχρι και να στενοχωρηθείς με την Pearl. Καλό τεύχος πάντως αν και ο Albuquerque δεν κάνει μια από τις καλύτερες δουλειές του.
Από τα comics του DCU που δεν είναι annuals περισσότερο αξίζει το Aquaman #12. Με το οποίο είμαι θυμωμένος. Μου άρεσε πολύ ο χαρακτήρας του Vostok και να, πάρ΄τον κάτω. Καταραμένε Manta! To Before Watchmen Minutemen #3 δεν το λες και άσχημο. Γενικά όσο ασχολείται με τον χαρακτήρα της Silhouette και αφήνει έξω τους υπόλοιπους γίνεται ενδιαφέρον. Ίσως επειδή η Silhouette δεν είχε ιδιαίτερα ανεπτυγμένο χαρακτήρα στο original και κάνει τον αναγνώστη πιο δεκτικό στην χρήση της. Το Justice League #12 είναι μάλλον μέτριο και αξίζει να του δώσει σημασία κανείς μόνο και μόνο επειδή φιλιούνται Supes και WW. To National Comics Looker #1 είχε πλάκα. Πάλι καλά γιατί το σούπερ μόντελ που έγινε βρικόλακας και έχει τυφλό γκόμενο είναι too much.
Περνάω στα Annuals και ξεκινώ με το καλύτερο όλων, το Green Lantern Annual. Jordan και Sinestro στο έλεος του Black Hand ενώ εκείνα τα φασιστάκια οι Guardians βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους για τον 3ο στρατό και την εξάλειψη της ελεύθερης βούλησης. Το Το Detective Comics Annual,το οποίο ασχολείται με τον Black Mask, δεν αποτελεί κάτι σπουδαίο αλλά διαβάζεται άνετα. Και αν νομίζεται πως δεν είναι κάτι αυτό προσπαθήστε να διαβάσετε το Superman Annual ενώ δεν θυμάστε καλά τι γινόταν στο κανονικό comic. Τέλος με τα Flash Annual και Justice League International Annual δεν πολυασχολήθηκα.
Από την Dark Horse υπάρχει το Angel And Faith #13 που για κάποιον λόγο το ευχαριστήθηκα περισσότερο από το προηγούμενο τεύχος. Παρ'όλο που έχει τον Connor. Ίσως να είναι εκείνο το μεγάλο τέρας. Το B.P.R.D. Hell On Earth The Return Of The Master #1 είναι εντάξει, όπως συνήθως, τα ξέρετε. Αν κάποιο ξεφύγει από τα στάνταρ θα μαθευτεί από τις κραυγές χαράς μου. Από την Image βγαίνει το Prophet #28 με σχέδιο . Must read.Από την Valiant είναι το X-O Manowar #4. Ομολογώ πως αυτή η σειρά είναι καλύτερη από ότι την περίμενα και η επιστροφή του ήρωα στην Γη δίνει ένα διασκεδαστικό comic.
Τελειώνω το ποστ με Marvel. Ένα πολύ καλό και πάρα πολύ αστείο FF #21, big butt Spidey λέμε, ένα συμπαθητικό New Mutants #48 και ένα σχετικά καλό Uncanny X-Force #30. Το Wolverine And The X-Men #15 είναι επίσης καλό αν και υποφέρει λίγο από artwork και περισσότερο από αυτό το καταραμένο crossover. Τέλος το Ultimate Comics X-Men #15 είναι μέτριο αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν φταίει μόνο το δικό του crossover.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου