Για να δούμε πως πήγε η δεύτερη βδομάδα των τευχών #0.
Πάνω από το μηδέν.
Στο Batman #0 οι Snyder και Capullo λένε μια απλή σχετικά ιστορία πριν ο Bruce μεταμορφωθεί σε Batman η οποία μπορεί όμως να φανεί πιο σημαντική στο μέλλον καθώς έχει να κάνει με την Red Hood gang. Οι Tynion και Clarke στην side story ασχολούνται με τους Robins πριν πάρουν αυτόν τον ρόλο. Καλή είναι, όμως όπως και η κύρια, επιτείνει ένα πρόβλημα που υπάρχει με την continuity που έχει συμπιεστεί σε διάστημα πέντε χρόνων. Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί μιας και έχω πάψει να πολυσκέφτομαι τέτοια πράγματα. Αν το έκανα θα έπρεπε να είχα από κοντά τα λεξοτανίλ κάθε φορά που άνοιγα κάποιο X-Men.
Το Batman And Robin #0 αποφεύγει αυτά τα προβλήματα. Πως; Μα λέγοντας μια ιστορία από το pre-new52-DCU. Μάλιστα οι Tomasi και Gleason τολμούν να διηγηθούν την ιστορία του Damian ακριβώς πριν την αρχή του Μοrrison run και καταφέρνουν να σταθούν άξια. Ναι, είναι ένα πολύ καλό τεύχος, καλύτερο από το Batman #0 κατά πολύ. Γεμάτο φοβερές σκηνές δράσης και όλη την τρέλα της Talia Al Ghul.
To Batgirl #0 είναι καλό. Η Simone εδώ τα καταφέρνει καλά με αυτήν την πρωτότυπη origin story. Ενστάσεις ακούω από δω κι από κει για το παλιό κουστούμι της Babs, δεν τις δέχομαι όμως. Το Green Lantern Corps #0 είναι επίσης καλό. Η origin story του Guy Gardner, που από πρώην αστυνομικός μετατρέπεται σε διαστημικό αστυνομικό, είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα.
Το Demon Knights #0 το οποίο λειτουργεί σαν origin story του Etrigan είναι αρκετά συμπαθητικό. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για το Frankenstein Agent Of S.H.A.D.E. #0. Ούτε που φαίνεται πως λείπει ο Lemire από την συγγραφή. Το Resurrection Man #0 δεν είναι και πολύ καλό αλλά του συγχωρείς πολλά μιας και είναι το τελευταίο τεύχος. Άξιζε καλύτερης τύχης αυτή η σειρά; Δεν μπορώ να πω σίγουρα.
Κάτω από το μηδέν.
Τα Grifter #0, Legion Lost #0, Ravagers #0, Suicide Squad #0, Superboy #0, Team 7 #0 και Deathstroke #0 δεν τα προτείνω σε κανέναν. Ανοίγοντας το τελευταίο μάλιστα αναρωτιέσαι πως έχει το θράσος και προσπαθεί να βγει από πάνω ο Liefeld σε οποιοδήποτε θέμα. Θα πρεπε να κρύβεται.
Τα υπόλοιπα.
Έχουμε Alan Moore αυτήν την βδομάδα: Fashion Beast #1 της Avatar Press στο οποίο οι Antony Johnston και Facundo Percio διασκευάζουν ένα σενάριο του Moore για μια ταινία του Malcom McLaren που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. Καλό είναι, με πραγματικά κινηματογραφική πλοκή. Βέβαια, δεν βγαίνει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα από το πρώτο τεύχος και μόνο. Πάντως οι πολύ παράξενοι χαρακτήρες κάνουν αίσθηση ακόμη και έτσι.
Το Shade #12 κλείνει αυτήν την πολύ καλή μάξι σειρά. Από το προηγούμενο τεύχος είχε δοθεί ένα τέλος στην περιπέτεια του Shade έτσι σε αυτό, το 12ο και τελευταίο τεύχος, διαβάζουμε την origin story του. Μην νομίζεται πως μένει ξεκάρφωτη. Ταιριάζει απόλυτα σαν επίλογος. Από DC υπάρχει και το Before Watchmen Comedian #3 που είναι άλλη μια φορά μετριότατο.
Από την Vertigo αξίζει για άλλη μια φορά το Punk Rock Jesus #3. O κλώνος μεγαλώνει, η μάνα του ολοένα και καταρρέει ενώ το show κάνει ρεκόρ τηλεθεάσεων. Και τότε συμβαίνει κάτι που δεν το περιμένεις. Έχω πει πόσο μου αρέσει αυτό το comic,ε; Άραγε αν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα θα κινδυνέψει κανείς με συλλήξεις. Τέλος πάντων, περνάω στα American Vampire Lord Of Nightmares #4 και Saucer Country #7 που είναι καλούτσικα, αξίζουν ένα διάβασμα.
To Avengers Vs X-Men #11, ότι και να γίνει στο επόμενο τεύχος, θα αποτελεί το τεκμήριο της τρανταχτής αποτυχίας αυτού του εγχειρήματος. Μάλλον είναι το κερασάκι στην τούρτα σε ένα crossover στο οποίο λίγα πήγαν καλά και από το οποίο το μόνο που θα μείνει θα είναι ένα προσωρινό ανακάτωμα στους ήρωες που απαρτίζουν τις διάφορες ομάδες. Τι άλλο, ένα πανέμορφο και αστείο Avenging Spider-Man #12, ένα ενδιαφέρον Uncanny X-Force #31 και ένα μέτριο Ultimate Comics X-Men #16.
Το Conan The Barbarian #8 είχε σχέδιο από τον Βασίλη Λώλο και αν εξαιρέσει κανείς μια σκηνή με την Belit στην έρημο δεν μου ταίριαξε. Παράξενο, μου άρεσε η Cloonan και τελικά συνήθισα τον Harren μα δεν μπορώ με τον Λώλο. Από τα υπόλοιπα της Dark Horse διαβάζονται τα Massive #4, Orchid #9, Star Wars Knight Errant Escape #4 όπως συνήθως, το Creep #1 αποτελεί μια ελπιδοφόρα νέα σειρά ενώ το Buffy The Vampire Slayer Season 9 #13 μόνο για hate-read κάνει. Μπάφι ψόφα.
Το Chew #28 έχει πλάκα αν και έχω βαρεθεί που ο Tony είναι ακόμη κλινήρης. Τέλος το X-O Manowar #5 είναι μια χαρά. Αυτή η σειρά αποτελεί ευχάριστη έκπληξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου