Batman is DEAD...
Φτάνουμε λοιπόν στο Final Crisis #6 για να δοθεί πραγματικός επίλογος στο Batman R.I.P. καθώς εξαιτίας της διεύθυνσης της DC έμεινε μια ντεμί κατάσταση στους κανονικούς τίτλους του Bats. Εκτός από τις μονομαχίες που συντελούνται σε όλα τα μέρη της γης μεταξύ των ηρώων και των τσιρακιών του Darkseid, τον Superman που προσπαθεί να βρει μια λύση, τον Luthor που φυσικά προτιμά την ζωή από την αντι-ζωή και προδίδει αυτούς που νόμιζαν πως τον είχαν στο τσεπάκι υπάρχει και ο Batman που μόλις έχει ξεφύγει από την αιχμαλωσία του. Όπως εξάλλου έδειξε και ο Morrison στον Batman τίτλο, ο σκοτεινός ιππότης, έχει παγιδεύσει ακόμα και το μυαλό του και αλίμονο σε αυτούς που πάνε να το εκμεταλλευτούν. Αλίμονο όμως και στον Darkseid που στο DC Universe δεν αποτελεί απλώς την προσωποποίηση του κακού, αποτελεί την ανυπαρξία και του καλού και του κακού. Είναι η αντι-ζωή. Και όμως, την παθαίνει από έναν άνθρωπο και σε μια σκηνή ανθολογίας ο Batman καταφέρνει να εξοντώσει τον Darkseid. Προσοχή και στην σημειολογία. Ο Batman χρησιμοποιεί πιστόλι - έστω και τεχνολογικά ανώτερο - και παίρνει την ζωή κάποιου και στην συνέχεια μετά από αυτό το πρωτοφανές γεγονός χάνει ο ίδιος την δική του. Φυσικά και μπορεί κάποτε να τον αναστήσουν, κανείς δεν μένεις πεθαμένος στα comics, ούτε καν ο Bucky, αλλά για την ώρα ο Batman είναι νεκρός.
Μεγάλα προβλήματα, σαν αυτά του DC Universe αντιμετωπίζουν και οι Fables. Στο 80o τεύχος βλέπουμε πως τα κτίρια των Fables στην πόλη έχουν πέσει, οι περισσότεροι γίνονται πρόσφυγες στην φάρμα και δεν ξέρουν ακόμα ποιος είναι αυτός που τα προκάλεσε όλα αυτά. Τα βέλη της μοίρας χτυπάνε αλύπητα τον Boy Blue, ο ήρωας αυτός που ήταν ο σημαντικότερος όσον αφορά την νίκη επί του Adversary πληρώνει το πιο μεγάλο τίμημα. Δυστυχώς όμως η κεντρική ιστορία είναι πάλι πολύ μικρή. Η συμπληρωματική με τον Μόγλη έχει πλάκα αλλά θα προτιμούσα έξτρα σελίδες στην κεντρική.
To Invincible #58 συνεχίζει την κακή παράδοση των τελευταίων τευχών και σε κάνει να βαριέσαι λιγάκι. Οι παραπάνω από ότι έπρεπε εμβόλιμες σκηνές μπερδεύουν. Ο μικρός αδερφός ξαφνικά ξανάγινε συμπαθής στα δυο τελευταία τεύχη ενώ λίγο πιο πριν φαινόταν πως ήταν ένα μικρό φασιστάκι,και κοίτα να δεις που έχουμε να κάνουμε με έναν συγγραφέα. Τουλάχιστον αποκαλύπτεται η απειλή που ξέρμα πως υπάρχει και μια που δεν ξέραμε πως υπάρχει. Τώρα αν θα πει κανείς "μα καλά, πάλι αυτοί" θα είναι δικαιολογήμενος.
6ο και τελευταίο τεύχος για το Army@Love - The Art of War. Πολύ καλή συνολικά αυτή η σειρά. Έξυπνη, αστεία και καυστική. Ο ψεύτικος αυτός κόσμος σώζεται και γίνεται ένα συμμάζεμα όλων των νημάτων της ιστορίας. Happy End για τους περισσότερους λοιπόν σε μια σειρά που θα μου λείψει.
Τέλειωσε και η Anna Mercury με το 5ο της τεύχος. Η εκπληκτική πράκτορας δίνει ότι έχει και δεν έχει για να τελειώσει την αποστολή της. Τα καταφέρνει, ίσως όχι τόσο καλά όσο θα ήθελε αλλά τα καταφέρνει. Και δεν παίρνει ούτε ένα ευχαριστώ. Μερικές φορές το να είσαι δημόσιος υπάλληλος δεν είναι και τόσο θετικό όσο θέλουν να πιστεύουν όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου