Κυκλοφορίες 11 - 12 - 2013

Welcome to Year Zero.

Κυκλοφορίες 04 -12 - 2013

Μέχρι την Πρωτοχρονιά ελπίζω να έχω γράψει γι'αυτά των Χριστουγέννων.

Κυκλοφορίες 27 - 11 - 2013

Με άφησε πολύ πίσω η #blogovision.

01.Carcass - Surgical Steel

For there is no true love
Only varying degrees of lust

Κατά την περίοδο της συναυλίας των Clutch στην Αθήνα συζητούσα με την φίλη μου την Πέννυ περί ανέμων, υδάτων και μετάλλων. Της έλεγα για την συναυλία που θα πήγαινα σε δυο μέρες, για το αν έχει ακούσει το άλμπουμ και αν ξέρει πως βγάζουν φέτος νέο άλμπουμ οι Carcass. "Οι Carcass δεν ήταν και στο Rockwave πριν μια βδομάδα;" μου απάντησε. Νομίζω πως σάστισα λιγάκι. Όχι επειδή δεν το'ξερα ή επειδή μπορούσα να πάω στην Μαλακάσα πριν μια βδομάδα μα επειδή συνειδητοποίησα πως πέρα από την χαρά μου για την επανένωση που είχε γίνει πριν μερικά χρόνια μάλλον φοβόμουν για μια τυχόν δεύτερη κατάρρευση και ένα ασήμαντο νέο άλμπουμ.

Την 1η του Αυγούστου ενώ χάζευα στο net και έπινα ζεστό γαλλικό καφέ είδα πως είχε διαρρεύσει το "Surgical Steel", ενάμιση μήνα πριν την κανονική ημερομηνία κυκλοφορίας! Στις πρώτες ακροάσεις ήμουν διστακτικός. "Είναι καλό. Το πόσο καλό θα το δούμε" και άλλα τέτοια έλεγα ο φλώρος. Στην συνέχεια ξεθάρρεψα. Νομίζω πως φώναξα "θάνατο στο post-punk και στο indie-folk" σε κάποια φάση. Μέχρι το τέλος Αυγούστου το "Earth Rocker" είχε αποκαθηλωθεί από την πρώτη θέση της λίστας μου.

Αυτό που πέτυχαν οι Steer και ο Walker είναι εκπληκτικό. Χωρίς τον Ammot, για τον οποίο πια αναρωτιέμαι αν υπήρξε πραγματικά σημαντικός για το συγκρότημα, χωρίς τον Ken Owen που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα υγείας, έγραψαν ένα άλμπουμ που πατάει γερά στο παρελθόν, ακούγεται σαν το "Necroticism" και το "Heartwork" μα είναι ταυτόγχρονα πάρα πολύ σύγχρονο. Αγγίζει πραγματικά σοβαρά θέματα με πρωτότυπους τρόπους, κάνει πλάκα με τους μουσικούς απογόνους των Carcass, κοροϊδεύει τους hipsters ενώ περιλαμβάνει μέχρι και ένα τραγούδι χωρισμού(;). Θα'θελα να'ξερα ποια πλήγωσε τον Walker και τον έκανε να γράφει για καρδιές από ατσάλι!

~

02.Clutch - Earth Rocker

The burden of a time lord is there's never any time.
Too much of eternity and nowhere to unwind.

Μα το μούσι του Neil Fallon, ήταν υπέροχα στην συναυλία τους τον Ιούλιο. Δεν γινόταν διαφορετικά. Το νέο τους άλμπουμ ήταν το καλύτερο από την εποχή του "Blast Tyrant". No filler, all killer χάρη και στις συμβουλές του Lemmy με τον οποίον περιόδευαν μαζί. Riffs, groove, cowbell, φυσαρμόνικα, έκρηξη και τον Neil να τραγουδά με πάθος στίχους που μπορεί να μιλάνε για το οτιδήποτε.

Τραγούδι που μοιάζει να έχει sci-fi θέμα μα αποτίει φόρο τιμής σε ένα από τα πρώτα rock'n'roll τραγούδια; Υπάρχει. Τραγούδι εμπνευσμένο από το "Doctor Who"; Υπάρχει. Από westerns; Υπάρχει. Με κοινωνικό-πολιτικό θέμα; Υπάρχει. Με κιθάρες που ίπτανται στους ουρανούς και διαλύουν το σκοτάδι; Ναι. Ερωτικό τραγούδι; Φυσικά. Τραγούδι που νομίζεις πως είναι ερωτικό μα τελικά καταλαβαίνεις πως βασίζεται στο "The Fountain" του Aronofsky. Αν νομίζατε πως θα έλεγα όχι, κάνατε λάθος. 

Το "Earth Rocker" άλλωστε ήταν με άνεση το νούμερο ένα άλμπουμ μου μέχρι τον Αύγουστο...

~

03.Kylesa - Ultraviolet

Crack the shell, it's made of glass
We all hoped that it would last

Το να δώσεις σε κάποιον να καταλάβει μέσες άκρες τι είδους συγκρότημα είναι οι Kylesa είναι πολύ απλό. Τον βάζεις να ακούσει το "Where The Horizon Unfolds". Από τότε πάντως έχει περάσει καιρός,  η Laura πια τραγουδάει και κανονικά αντί να φτύνει τους στίχους ή να κάνει death growls ενώ έχει ανεβεί κατά πολύ και η ψυχεδέλεια. Το 2013 κάνουν την δεύτερη παρουσία τους σε λίστα μου μετά την 5η θέση του 2010 και μέσα μου κρατώ άσβεστη την ελπίδα πως θα μπορέσω να πάω στην συναυλία τους τον Φλεβάρη του '14.

~

04.The Dillinger Escape Plan – One of Us Is the Killer

now one of us must die
and the killer won’t survive

Ξέρετε γιατί πολλοί metalheads απεχθάνονται συγκροτήματα σαν τους DEP; Δεν είναι τα hardcore στοιχεία, όποιος το λέει αυτό είναι ψευταράς. Είναι τα mathcore στοιχεία που, με τα πολύπλοκα μουσικά μέτρα τους, έχουν οδηγήσει σε πολλούς τραυματισμούς κατά την διάρκεια του headbanging. Κάθε άλμπουμ τους θα έπρεπε να βγαίνει με προειδοποιητικό αυτοκολλητάκι, σαν αυτά που επέβαλε η βλαμμένη Tipper Gore για τους στίχους. Είναι θέμα δημόσιας υγείας.

~

05.Queens of the Stone Age – ...Like Clockwork

Heal them, with fire from above
Kneeling, my god is the sun

Να, θα προτιμούσα να ακουγόταν σαν το "Them Crooked Vultures". Αυτό είναι μάλλον το μεγαλύτερο παράπονό μου για τούτο δω το άλμπουμ που δεν θα έπρεπε να μου αρέσει αλλά τελικά μου αρέσει και μάλιστα πολύ. Λιγότερο heavy απ'ότι μας έχει συνηθίσει ο Josh Homme με τους QotSA, πολύ όμως σκοτεινό και εξαιρετικά ατμοσφαιρικό. Ένα άλμπουμ γεμάτο διάσημους guests οι οποίοι δεν έκαναν καλύτερη μουσική στα φετινά ολόδικά τους άλμπουμς.

~

06.Jex Thoth – Blood Moon Rise

You've been warned
Of the places you walk

Αντί να κάθομαι να γράφω κειμενάκια θα μπορούσα να ποστάρω  μια φωτογραφία της Jex Thoth και να αφήσω την μουσική από το spotify να μιλήσει μόνη της. Αυτό όμως θα προκαλούσε γκρίνια. Τι άλλο να γράψω; Α, ας αναρωτηθώ: μα καλά, τι του βρήκε η Jex του Jim και τον είχε παντρευτεί; Αφού αυτόν γιατί όχι εμάς; Αν πάει να κάνει κίνηση ο @papadicki να της δείξω πως την έβαλα πιο ψηλά στην λίστα μου; Αχ, μεγάλη αγάπη.

~

07.Kvelertak – Meir

Jeg sørger for Oden.
Jeg kjører kjerra å krasher for Oden.

Υπάρχουν φορές που βρίσκεσαι σε μια συναυλία και δεν μπορείς να θυμηθείς τα λόγια ενός τραγουδιού και νιώθεις πως κάτι χάνεις. Τα σχεδόν black φωνητικά και οι στίχοι στα Νορβηγικά των Kvelertak σε απελευθερώνουν από τέτοιου είδους έγνοιες. Σε κάνουν να επικεντρωθείς στην μουσική τους, την παραγωγή του Kurt Ballou και τα εξώφυλλα του Baizley στα άλμπουμ τους, στα τρελά videos τους. Κι αν τύχει και "μάθεις" και κάνα δυο στιχάκια για να βροντοφωνάζεις στο κάγκελο είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος.

~

08.Ghost – Infestissumam

Belial, Behemoth, Beelzebub, Asmodeus, Satanas, Lucifer

Είπαν: "Τι φλωριά είναι αυτό το Γκοστ μωρέ, πάτε καλά; Το έκλεισα, βάζω Kέσα". // "Με κοροϊδέψανε","νόμιζα πως είναι μέταλ με ποπ αναφορές", "είναι ένα καθαρά ποπ συγκρότημα με μέταλ παρουσιαστικό". // "Αν τους προωθήσουμε σαν "οι σατανιστές Αρκέιντ Φάιρ" λες να πιάσουν στους χίψτερς"; // "Ωραίο, ωραίο αλλά δεν είναι και Kvelertak που είναι η καλύτερη μπάντα στον κόσμο αυτόν το μήνα ". // "Θοδωρή, άκου Ghost άνθρωπέ μου".  // "Hail Satan, Archangelo".

~

09.Big Business – Battlefields Forever

Millions of people
Lying underground

Λοιπόν. Αυτό νομίζω πως είναι το πιο πρόσφατο άλμπουμ που βάζω σε αυτήν την λίστα. Το άκουσα ενώ σκεφτόμουν αν το τελευταίο των Melvins παραβιάζει ή όχι τους όρους της Blogovision και το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσει να με νοιάζει. Επειδή το "Battlefields Forever" είναι και καλύτερο από το τελευταίο άλμπουμ των Melvins μα και επειδή τα 2/3 των Big Business είναι, συνήθως, μέλη των Melvins. Κι επειδή παίζουν το stoner/sludge που μ'αρέσει. Θα μπορούσαν να υπάρχουν αποκλειστικά για μένα.

~

10.Alice in Chains – The Devil Put Dinosaurs Here

The devil put dinosaurs here
No problem with faith, just fear

Στην δέκατη θέση έχουμε το νέο πόνημα των Alice in Chains ή του προσωπικού σχήματος του Jerry Cantrell όπως λένε κάποιοι "κακεντρεχείς". Έκπληξη; Όχι μόνο για σας μα και για μένα. Αν με ρωτούσατε τον Μάη θα ορκιζόμουν πως θα το άφηνα όχι μόνο έξω από την εικοσάδα μα και από την τριαντάδα. Δεν με κέρδισε αμέσως όπως το "Black Gives Way To The Blue". Ήταν όμως "grower" το άτιμο. Βρέθηκα σε κάποιες φάσεις να το έχω σε λούπα και να τραγουδάω το "Stone", το "The Devil Put Dinosaurs Here", το "Choke". Ψέματα. Όλα τα τραγουδούσα. Με τους στίχους μπροστά μου βέβαια.

~

11.Red Fang – Whales and Leeches

Dawn rising
Sun shine burning

Στις 7 του Φλεβάρη έρχονται στην Αθήνα για συναυλία. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρω θέλω πραγματικά να τους δω. Γιατί είναι περισσότερο επαγγελματίες απ'ότι φαίνονται. Γιατί ακόμη κι αν δεν ήταν, η μουσική που παίζουν κάνει πιο εύκολη την κατανάλωση μπύρας. Γιατί φαίνεται πως είναι τα καλύτερα παιδιά. Γιατί βγάζουν άλμπουμς που μπαίνουν με άνεση στις εικοσάδες μου και κάποιες φορές φτάνουν πολύ ψηλά. Γιατί τα δυο bonus tracks της deluxe έκδοσης δικαιολογούν την αγορά της.

~

12.The Ocean - Pelagial

She watched the waves erode.
And she said: "You'll understand later".

Παραλίγο να μην το ακούσω καθόλου αυτό το άλμπουμ. Να, είχα διαβάσει κάπου πως είναι instrumental και όχι πως έχω κάτι με τα instrumentals, απλά δεν είχα διάθεση. Να φανταστείτε, φέτος, δεν πρέπει να άκουσα πάνω από δυο τρία OSTs ταινιών. Πέτυχα τυχαία όμως ένα "Video Excerpt from Pelagial DVD" το οποίο είχε μια γυμνή κοπέλα και κάτι ψάρια. Μου κινήθηκε η περιέργεια και "ανακάλυψα" πως υπάρχει έκδοση και με φωνητικά. Ε, το βλέπετε, δεν το βλέπετε στο 12 της εικοσάδας μου; Μην με ρωτήσετε άλλα.

~

13.YAMANTAKA // SONIC TITAN – UZU

Yama looking back at me

Η Ruby Kato Attwood είναι ιαπωνικής και σκωτσέζικης καταγωγής. Η Alaska Β κινέζικης και βόρειο-αμερικάνικης. Οι δυο τους αποτελούν τα βασικά μέλη των YAMANTAKA // SONIC TITAN. Η μουσική που παίζουν δεν μπορεί να μπει σε στενά πλαίσια. Άλλωστε, αυτό το συγκρότημα που είναι ταυτόγχρονα και performance art κολεκτίβα, ξεκίνησε ως ένα πείραμα κατά τις σπουδές τους σε κάποιο πανεπιστήμιο του Καναδά. Το UZU είναι το δεύτερό τους άλμπουμ. Το πρώτο τους, το YT//ST, είναι εξίσου καλό.

~

14.Leprous – Coal

Where you are
My secret star

Να σας πω την αλήθεια, όταν κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ, δεν του'χα δώσει ιδιαίτερη σημασία. Το προηγούμενο των Νορβηγών, το Bilateral, μου άρεσε μα όχι και πάρα πολύ. Τι συνέβη όμως; Διάβασα ένα tweet ενός κυρίου @papadicki, κάτοικου του εξωτικού Ρίου, που μέσες άκρες έλεγε πως σε όποιον γνωστό του το έβαλε, αυτός, μετά πέθανε. Ήταν Αύγουστος, δεν μπορούσα να σταματήσω να ακούω το Surgical Steel, χρειαζόμουν κάποιο σοκ. Και το Coal λειτούργησε με αυτόν τον τρόπο. Μελωδικό, proggy, όλο clean singing και κορώνες. Δεν πέθανα φυσικά, μόνο άκουσα μερικά φωνήεντα από κάτι πάνκηδες και κάτι old school thrashers που το αποκήρυξαν με βδελυγμία. Πιστεύω πως με ζηλεύουν. Εσείς;

~

15.Blood Ceremony – The Eldritch Dark

Black magic has risen in Witchwood

Ήρθε λοιπόν η σειρά της Alia O'Brien και του συγκροτήματός της. Heavy rock με '70s ήχο, φλάουτα, αρμόνια και θεματολογία που κυρίως έχει να κάνει με την μαγεία και τον αποκρυφισμό. Μάλιστα, σε αυτό το άλμπουμ, εμπνέονται, απ'ότι φαίνεται, από ταινίες όπως το "Goodbye Gemini" και το "Wicker Man". Το καλό "Wicker Man", του '73, με τον Christopher Lee. Επίσης από βιβλία γνωστών συγγραφέων όπως ο W. Somerset Maugham και ο Clark Ashton Smith. Τους είχα ξαναβάλει στην εικοσάδα μου πριν από δυο χρόνια με το "Living With The Ancients" το οποίο δεν έχει βγει από τότε από το mp3 player μου. Μόνο αγάπη.

~

16.Deafheaven – Sunbather

I watched you lay on a towel in grass that exceeded the height of your legs.

Η ιστορία πάει κάπως έτσι: κάποιος το έβαλε στο dropbox του τύπου που δεν ακούει μέταλ, του άρεσε μα λόγω είδους αδυνατούσε να εκφράσει μια σίγουρη άποψη και ζήτησε την γνώμη της μέταλ χιψτερίας. Αυτή, μετά από ένα σύντομο άκουσμα, αποφάνθηκε: "καλό". Κανείς όμως δεν είχε προετοιμαστεί για το τι θα ακολουθήσει. Για τις τόσο διθυραμβικές κριτικές, την εμφάνισή του στο keynote της Apple, την ύπαρξή του σε οποιαδήποτε λίστα μεγάλου ή μικρού περιοδικού, σάιτ, μπλογκ. Αυτό το ατμοσφαιρικό άλμπουμ με τα black φωνητικά άγγιξε πολύ και κυρίως πολύ διαφορετικό κόσμο.

~

17.Savages – Silence Yourself

I am a breaker of ocean
  Leaden like a bullet to the sun

Όχι φίλε Ρακένδυτε. Δεν πρόκειται να σημάνει την έναρξη μιας μουσικής επανάστασης στην τρέχουσα δεκαετία το "Silence Yourself". Όπως και με την τεράστια αγάπη σου για τους Manowar έτσι κι εδώ είσαι λιγάκι υπερβολικός. Έχουμε όμως να κάνουμε με ένα πραγματικά πολύ καλό άλμπουμ το οποίο θα συγκριθεί, δικαιολογημένα, με κάποιο των Siouxsie and the Banshees, θα θυμίσει άλλες εποχές μα θα καταφέρει να φανεί φρέσκο και το κυριότερο σύγχρονο. Και θα μου αρέσει ακόμα κι αν συνεχίζω να ψελλίζω "C-c-c-c-c-cocaine" αντί για "I am here". Έλα, το κάνεις και συ αυτό, παραδέξου το!

~

18.Kongh – Sole Creation

Pendulum of dejection
The master of delusion

Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από την Blogovision του 2012 όταν έπεσε το μάτι μου σε κάποιο άρθρο που έλεγε για τους Kongh και το νέο τους άλμπουμ. Οι πρώτες μου σκέψεις ήταν "ποιοι", "τους λένε Kongh και έχουν στο εξώφυλλο έναν τεράστιο γορίλα; Τι overkill" και "ας ψάξω στο bandcamp". Ναι, τέτοιος είμαι. Έψαξα, βρήκα και άκουσα το Sole Creation. Μου άρεσε, μου θύμισε τους Pallbearer, έκανα γνωστή αυτήν μου την άποψη και τιμήθηκα με ένα fav από τον @Rebelli0n. Ποιος ξέρει γιατί! Σε γενικές γραμμές έγινα ένας μικρός fan των Σουηδών.

~

19.Dead Sons – The Hollers & The Hymns

Bang bang banging on the grave
Banging on the grave

Είχε κυκλοφορήσει το ΑΜ των Arctic Monkeys και υπήρχε μια κάποια απογοήτευση από την πλευρά μου. Πραγματικά μου άρεσαν μόνο τα singles του. Μέσα σε αυτό το κλίμα κάποιος πρότεινε το "Hollers And The Hymns" των Dead Sons. "Ακούγονται σαν τους Arctic Monkeys" είπε. Το έψαξα, το άκουσα και μου άρεσε, πολύ περισσότερο από το ΑΜ. Πραγματικά θυμίζουν τους Monkeys, μάλιστα τους έκαναν support σε κάποιες συναυλίες. Όμως όχι ακριβώς. Άλλωστε ο Turner παρά την συνεργασία του με τον Josh Homme ποτέ δεν μετέτρεψε τους Monkeys σε stoner/desert rock συγκρότημα, κάτι που είναι οι Dead Sons και κάτι που τους φέρνει πιο κοντά στα γούστα μου.

~

20.SubRosa - More Constant Than The Gods

O Cosey Mo, I feel your pain

Και με αυτόν τον τρόπο ξεκινώ την φετινή Blogovision. Οι SubRosa έχουν ξαναμπεί σε δικιά μου λίστα το 2011 με το No Help For The Mighty One. Από εκείνη την στιγμή άλλαξαν μπασίστα και ντράμερ, έβγαλαν αυτό το άλμπουμ, έπεσαν θύματα κλοπής και κατάφεραν να ξαναμπούν στην λίστα μου.

Με τι έχουμε να κάνουμε όμως; Με ένα άλμπουμ λιγότερο βαρύ μα περισσότερο ατμοσφαιρικό από το προηγούμενό τους. Με ένα άλμπουμ με μέση διάρκεια τραγουδιών πάνω από τα 11 λεπτά και με δυο, συνήθως, ηλεκτρικά βιολιά να μπαίνουν πολλές φορές στην θέση της lead guitar. Με ένα doom κομψοτέχνημα που όμως μπορεί να σε κάνει να χαθείς από την μέση και μετά, κάτι που ίσως να εξηγεί την εικοστή θέση που του έδωσα.

~