Batwoman, Catwoman, Wonder Woman και άλλες γυναικείες παρουσίες που σε κάνουν να αναθεωρήσεις για το ποιο είναι το αδύναμο φύλο στο σύμπαν της DC.
DC
Το Batwoman #19 είναι το δεύτερο συνεχόμενο τεύχος χωρίς τον JHWIII στο σχέδιο μα είναι καλό ακόμα κι έτσι. Έχει ενδιαφέρουσες οικογενειακές συνευρέσεις για όλους τους χαρακτήρες μα ακόμα πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Στο Wonder Woman #19 σύμμαχοι τσακώνονται και εχθροί συμμαχούν. Έτσι, να σπάει η μονοτονία. Το Birds Of Prey #19 θα ήταν ίσως και ευχάριστο αν δεν είχε τόσο μέτριο artwork. To Catwoman #19 δυστυχώς δεν λέει και πολλά. Το Sword Of Sorcery #7 είναι έτσι κι έτσι.
Το Fables #128 είναι καλό. Άλλοι μάχονται μέχρι θανάτου και άλλοι διαπραγματεύονται προίκες με τον ίδιο ζήλο. Το Justice League #19 είναι μέτριο ενώ το Green Lantern New Guardians #19 ασήμαντο.
INDIES
To B.P.R.D. Hell On Earth #106 με την Βαρβάρα και τους Ρώσους είναι καλό. Το ίδιο και το Conan The Barbarian #15 κι ας παρουσιάζει ακόμη μια φορά τον Κιμμέριο ως γατάκι μπροστά στην Belit. To House Of Gold And Bones #1, το οποίο γράφει ο τραγουδιστής των Slipknot και Stone Sour Corey Taylor δεν προτίθεμαι να το διαβάσω. Απλώς το αναφέρω. Το Chew #33 δείχνει έναν John Chu γεμάτο εκδικητική μανία. Δίκαια φυσικά. Στο Mara #4 η Μara ανοίγει τα φτερά της ενώ στο Thief Of Thieves #13 πατέρας και γιος ξεμπλέκουν όσον αφορά το FBI για να μπλέξουν αμέσως μετά με χειρότερους τύπους.
MARVEL
Στο Age Of Ultron #6 άλλοι πάνε στο παρελθόν, άλλοι στο μέλλον, μύλος δηλαδή. Κάπου εδώ αρχίζει να καταρρέει αυτό το εγχείρημα. Το Wolverine And The X-Men #27 μετά τις πρώτες σελίδες γίνεται χαζομάρα. Γιατί συνεχίζω να το διαβάζω;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου