Ναι,ναι, αντί να γράψω κανά ποστ κάθομαι κι αλλάζω τα χρώματα του blog. "Mignolaverse", Flashpoint και Fear Itself λοιπόν.
Ξεκινώ με το Flashpoint #2. O Flash πείθει τον Thomas Wayne AKA Batman αυτού του σύμπαντος πως είναι από ένα άλλο διαφορετικό στο οποίο ο Bruce είναι ζωντανός. Στο άκουσμα αυτού ο Wayne γίνεται πρόθυμος βοηθός του σε οτιδήποτε θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση προς εκείνη την κατεύθυνση. Τώρα αν πετυχαίνουν κάτι, ε, σας αφήνω να το δείτε. Καλό τεύχος είναι, και γενικά όπως μαρτυρούν τα συμπαθητικά Flashpoint - Secret Seven #1 και Flashpoint - The World Of Flashpoint #1 και το πολύ καλό Flashpoint - Batman: Knight Of Vengeance #1 το συγκεκριμένο crossover δεν είναι άσχημο. Και επαναλαμβάνω το Batman: Knight Of Vengeance δείχνει ακόμα μια φορά γιατί οι Azzarello - Risso πρέπει να έχουν δικό τους τίτλο Batman. Το πρόβλημα είναι αλλού. Αυτό το crossover, αν τελικά οδηγήσει στο reboot όλων των τίτλων της DC, θα μισηθεί όσο κανένα άλλο.
Συνεχίζω με τα τρία, στον αριθμό παρακαλώ, comics της Dark Horse που έχουν σαν πεδίο δράση το σύμπαν του Mike Mignola. Στο B.P.R.D. The Dead Remembered #3, το τελευταίο τεύχος της μίνι αυτής σειράς, γίνεται προσπάθεια να εξορκιστεί η περιοχή από το πνεύμα της μάγισσας που την στοιχειώνει. Η μικρή Liz θα παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό το συμπαθητικό τεύχος. Λιγάκι καλύτερο το επίσης τελευταίο Witchfinder - Lost And Gone Forever #5. Ζόμπι, πνεύματα, φαντάσματα, ινδιάνικοι παραδεισένιοι τόποι και ένας Άγγλος στην Άγρια Δύση που η θεώρηση του για τον κόσμο θα αλλάξει σημαντικά. Όχι κι άσχημα. Αφήνω τελευταίο το Hellboy - The Fury #1. Απ'ότι φαίνεται πλησιάζει η στιγμή που θα αλλάξουν πολλά στο σύμπαν αυτό και ίσως και να βγει αυτός ο τίτλος από την στασιμότητα στην οποία έχει περιέλθει από το Conqueror Worm κι έπειτα. Ο Hellboy απαρνήθηκε άλλο ένα στέμμα οπότε η φιλενάδα του η Alice είναι στην αναζήτηση αντικαταστάτη. Χεχ, δεν θα χρειαστεί να ψάξει πολύ. Υπέροχος ο Fegredo στο σχέδιο.
Παραμένω στον κόσμο του υπερφυσικού με το I, Zombie #14. Η προσθήκη από το προηγούμενο τεύχος της side story "The Dead Presidents" μάλλον με δυσκολεύει να γράψω γι'αυτό. Δεκαέξι μόνο σελίδες ιστορίας την φορά δεν είναι αρκετές. Ας πω πως υπάρχει ένα πρόβλημα με Ζόμπι κάτι που απασχολεί στην αρχή την Gwen και τον Weredog φίλο της που έπεσε στην φωλιά τους, τον κυνηγό τεράτων γκόμενό της αλλά και την "Νύφη του Φρανκενστάιν". Καλό αλλά μικρό, όπως είπα και πιο πάνω.
Τελειώνω αυτό το ποστ με μερικά Marvel comics! Κακός χαμός στο Fear Itself #3, το πρώτο τεύχος αυτής της σειράς - crossover που σχολιάζω. Καλά έκανα δηλαδή. Η κόρη του Red Skull έχει Thor-like δυνάμεις, οι θεοί της Asgard την κοπάνησαν και μένα μου έμεινε μόνο το σχέδιο του Stuart Immonen o οποίος χαραμίζεται σε τέτοιους τίτλους. Αχ, πόσο μου λείπει το Nextwave! Και πόσο μου λείπει η εποχή που το Astonishing X-Men ήταν πραγματικά καλό. Εντάξει, το Astonishing X-Men #39 δεν είναι καλό ενώ προσπαθεί να εξερευνήσει τον χαρακτήρα της Armor. Ναι, συγκριτικά όμως υπολείπεται μέχρι και των μετριοτέρων τευχών του Warren Ellis, πόσο μάλλον αυτών του Whedon. Τέλος, το Herc #4 είχε πλάκα, περνάς ευχάριστα την ώρα.
Υ.Γ.
Δεν το ξέχασα το Who Is Jake Ellis #4. Απλώς αποφάσισα να γράψω γι'αυτό τον επόμενο μήνα που θα τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου