Batman ολούθε, απ'όλους, για όλους.
Πρώτα ξεκινάω με το Batman - The Return γραμμένο από τον Morrison και σχεδιασμένο από τον David Finch. Το τεύχος ξεκινά επεκτείνοντας μια εικονική στιγμή από το Batman:Year One των Miller - Mazzuchelli με τον σωστό όμως τρόπο. Βλέπεις Kevin Smith, σεβασμός, όχι μαλακία μέχρι εκεί που δεν φτάνει! Ξεφεύγω όμως. Ο Bruce λοιπόν έχει βαλθεί να βρει ή να φτιάξει σε κάθε χώρα, σε κάθε τόπο συνεργάτες που θα εμπνέονται από αυτόν. Μάλλον ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε κάτι που ίσως ο Morrison αφήνει να εννοηθεί στην τελευταία σκηνή όταν ο Bruce βλέποντας την οργάνωση με την οποία είναι αντιμέτωπος δεν φαίνεται να νιώθει έκπληξη. O David Finch στο ίδιο τεύχος καταφέρνει να είναι φοβερός και μέτριος ταυτόγχρονα αλλά πάντα με σκοτεινό στυλ!
Από κει που τελειώνει το Batman - The Return ξεκινά το Batman Incorporated #1. Πάλι Morrison αλλά αυτήν την φορά με τον Yannick Paquette στο σχέδιο. Ο Bat Bruce χρειάζεται την βοήθεια της Selina την οποία παίρνει με πολλούς διάφορους και διασκεδαστικούς, γι'αυτόν και για μας το κοινό, τρόπους. Επίσης τα ταξίδια και τα καλά ξενοδοχεία της αρέσουν ακόμη και αν ανάμεσα σε όλη αυτή την διασκέδαση κινδυνεύει να ζωντανέψει τους χειρότερούς της εφιάλτες. Πολύ διασκεδαστικό τεύχος, με τέλεια απεικονισμένη την χημεία ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές.
Τελειώνω με τον Batman με τον ομώνυμο τίτλο με αριθμό #704. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Tony Daniel που φαίνεται να τα καταφέρνει πολύ καλά μόνος του. Εκτός του ότι καλλιτεχνικά είναι σε καλύτερη φόρμα από πριν είναι καλός και στα συγγραφικά του καθήκοντα. Κοίτα να δεις. Dick και Damian εναντίον ninja με την προστατευόμενή της Catwoman να μπλέκεται στα πόδια τους. Καλό!
Hellboy - Double Feature Of Evil για την συνέχεια. Κλασσική πια συνταγή πια με Mignola στο σενάριο Richard Corben στο σκίτσο. Δυο διασκεδαστικές και παράλληλα με αρκετή δόση χιούμορ και ειρωνίας ιστορίες δοσμένες σαν κινηματογραφική ταινία τρόμου. Τίποτα τρομερό παρά ένα ευχάριστο δεκάλεπτο και άλλο ένα επειδή το ξαναδιαβάζεις άλλη μια φορά επί τόπου το comic αυτό.
Καλό το Hellblazer #273. O John είναι ικανός να αντισταθεί μέχρι και σε succubus ρε. Η οποία succubus τελικά ήταν σχεδόν καλόψυχη και του δίνει άθελά της την αποφασιστικότητα να κάνει το μεγάλο βήμα για την εύρεση της Epiphany. Meanwhile ο νεότερος εαυτός του καλοπερνάει με την προαναφερόμενη. Τυχεράκιας. Επίσης καλό ήταν και το City of Demons #3 για το οποίο δεν μπόρεσα να γράψω την προηγούμενη φορά. Μπλέξιμο και εκεί αλλά άλλου είδους.
Επιγραμματικά τώρα, συμπαθές το Zatanna #7, ανεξήγητα αξιοπρεπές το Superior #2. Μετά το πρώτο τεύχος προέβλεπα να θέλει κανείς να βγάλει τα μάτια του. Μillar πιστεύουμε σε σένα, μπορείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου