Ένα καλό τεύχος Buffy μετά από καιρό, ένα διασκεδαστικό Seaguy αλλά όλα αυτά φυσικά περνούν σε δεύτερη μοίρα γιατί κυκλοφόρησε το The League of Extraordinary Gentlemen Century: 1910!
O Alan Moore είναι ίσως ο καλύτερος συγγραφέας που έχει περάσει από το μέσο των κόμικς. Ο Kevin O'Neil είναι ένας ταλαντούχος σχεδιαστής με αξιοζήλευτες προηγούμενες δουλειές. Αυτοί οι δυο λοιπόν υπογράφουν μάλλον το καλύτερο κόμικ της χρονιάς... Και μιλάμε πως έχουμε ακόμα Μάη... Η Top Shelf θα πρέπει να νιώθει πολύ τυχερή σαν εκδότρια εταιρεία του και όλοι οι όσοι σχετίζονται με αυτήν χαρούμενοι για την βεντέτα του Moore με την DC, ακόμα και αν δεν θα το έλεγαν ποτέ μπροστά στα μούσια του.
12 χρόνια μετά την κατατρόπωση των Αρειανών ο έχων παραφυσικές ιδιότητες Carnacki οσφραίνεται ή μάλλον ονειρεύεται έναν κίνδυνο με την μορφή του Aleister Crowley ή Oliver Haddo όπως είναι το λογοτεχνικό του όνομα στην προκειμένη περίπτωση. Η νέα λίγκα με τους παλιούς Mina και Alan και με την συνοδεία του Carnacki, του αθάνατου Orlando και του κλέφτη Raffles θα προσπαθήσει να αποσοβήσει αυτόν τον κίνδυνο. Ταυτόγχρονα επιστρέφει στο Λονδίνο ένας φονιάς και νταβατζής με το όνομα MacHeath και η κόρη του Nemo, Janni, προσπαθεί να κρυφτεί εκεί ώστε να μην βαδίσει στα χνάρια του πατέρα της.
Ναι λοιπόν, οι Moore και O'Neil βασίζονται στην Όπερα της Πεντάρας των Μπρεχτ και Βάιλ και κάνουν ένα κομψοτέχνημα. Ο Moore ξαναγράφει κάποιους στίχους ώστε να τους δέσει στην ιστορία, δίνει νέα υπόσταση στην Pirate Jenny και δένει το τραγούδι της έξοχα μέσα στην πλοκή αλλά και στην ιστορία του κόμικ και δίνει έξοχο ρυθμό ακόμη και για κάποιον που δεν γνωρίζει τις μελωδίες που συνοδεύουν τους στίχους. Αν τις γνωρίζει ακόμη καλύτερα. Ταυτόγχρονα παρουσιάζει νέες απειλές και χαρακτήρες και με την συνοδεία του O'Neil μας ταξιδεύει στο παρηκμασμένο Λονδίνο του 1910 που φαίνεται έχει επηρεάσει τους πρωταγωνιστές καθιστώντας τους λίγο πολύ ανίκανους και μπορεί ακόμα και επικίνδυνους. Τελικά οι γεμάτοι ελαττώματα Hyde και Nemo και ιδιαίτερα ο δεύτερος έβαζαν σε σωστότερα μονοπάτια τους υπολοίπους.
Δυο αρνητικά μπορώ να βρω σε αυτό το υπέροχο κόμικ. Καταρχήν είναι το πρώτο από τα τρία μέρη της ίδιας ιστορίας με το δεύτερο μέρος να βγαίνει κάποτε το 2010. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μέχρι τότε, μένει και η ιστορία λιγάκι ξεκρέμαστη έτσι. Έπειτα έχει αντικαταστήσει τον στίχο Black Freighter με τον στίχο Black Raider. Ίσως πιο σωστή μετάφραση και ίσως πιο ταιριαστή στο συγκεκριμένο κόμικ αλλά δεν μου βγάζει κανείς από το μυαλό πως το έκανε από νεύρα για την DC. Ειρωνεία, μιας και ο ίδιος είχε βάλει στοιχεία από το Pirate Jenny στο Watchmen!
Αλλάζουμε κλίμα με το Buffy the Vampire Slayer Season Eight #25. Επιτέλους ένα αξιοπρεπές τεύχος μετά από πάρα πολύ καιρό και επιτέλους μια εξήγηση για την κατάσταση της Dawn. Μπράβο λοιπόν στον Doug Petrie, συγγραφέα αυτού του τεύχους. Και μπλιαχ στην Dawn για το γούστο της στους άντρες. Επίσης κούκλες Υoda σαν τοτέμ! Priceless.
Τελειώνω με μερικά σύντομα λόγια για το Seaguy - Slaves of Mickey Eye #2. Δεν θα αρέσει σε πολλούς. Είναι πάρα πολύ παράξενο και η ιστορία του φαίνεται να είναι μπερδεμένη. Με προσεκτική ανάγνωση όμως θα παρατηρήσει κανείς πως δεν συμβαίνει το δεύτερο, πως το πρώτο είναι κάτι που είναι θετικό, δεν βγαίνουν και τόσα τέτοια κόμικς και πως έχει πολύ μεγάλη πλάκα. Στην τελικά αγωνιά κανείς για το αν θα καταφέρει ο Seaguy να συντρίψει του εχθρούς του στο μάτι και να θα καταφέρει να εκφράσει την αγάπη του στην πολεμίστρια με το μούσι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου