Ανάσταση των ελληνορθοδόξων αλλά και μια ανάσταση φυτικής "θεότητας" στο DCU.
Λιγοστή ιστορία στο Swamp Thing #8 αλλά πολύ "eye candy" δια χειρός Yanick Paquette και Marco Rudy συν μια μεταμόρφωση που βρίθει συμβολισμών άγιες μέρες. Δεν σου περνά στο μυαλό να φωνάξει το montypyhonesque "get on with it" γιατί περνάς καλά. Το ίδιο και με το Animal Man #8. Αν και αυτό έχει λίγη παραπάνω ουσία σε σχέση με το Swamp Thing. Νεκραναστάσεις δι'αντιπροσώπου, οικογενειακούς καυγάδες, λάθη επί λαθών και μερικές σκηνές που θα έκαναν την καταραμένη Peta να φρίξει.
Το Action Comics #8 είναι αρκετά καλό. Σε ένα κόμικ μάλλον άνισο μέχρι τώρα αυτό είναι ένα τεύχος που δίνει έναν καλό επίλογο στο story arc και ανεβάζει ποιοτικά και τα υπόλοιπα κομμάτια του. Brainiac, πόλεις μινιατούρες, μια επική μάχη και κλείσιμο αρκετών plot threads. Το Green Arrow #8 συνεχίζει καλά αυτήν την παράξενη ιστορία που έχει αποφασίσει να διηγηθεί η Ann Nocenti. Ερωτισμός στο φουλ και γενετικά πειράματα στην παγωμένη αρκτική.
Το Red Lanterns #8 δεν το λες άσχημο αλλά δεν πετάς και την σκούφια γι'αυτό. Βγάζει νόημα, έχει κάπου ενδιαφέρον αλλά σε άλλα σημεία σε αφήνει αδιάφορο ενώ το σχέδιο δεν είναι και στα καλύτερά του. Τα ίδια και με το Stormwatch #8. Συν ότι αυτή η έκδοση του Midnighter καταφέρνει να γίνει πολύ βλαμμένη. Η πλάκα είναι πως η standalone ιστορία στο Detective Comics #8 να το βγάζει καλύτερο από τα άλλο δυο αυτόν τον μήνα. Τίποτα ιδιαίτερο μα με τον Tony Daniel δεν περιμένεις ποτέ πολλά.
Τα Hawk and Dove #8, Men Of War #8 και O.M.A.C. #8 είναι τα τελευταία τεύχη αυτών των σειρών. Για το πρώτο ήταν επιτακτική η ανάγκη. Οσον αφορά το δεύτερο ήμουν αδιάφορος. Το O.M.A.C. όμως ήταν αρκετά καλό, διαβαζόταν ευχάριστα και είχε σχέδιο φόρο τιμής στον Kirby που το έκανε να ξεχωρίζει. Κρίμα, αν και η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη εδώ και καιρό.
To Fairest #2 είχε πάλι μεγάλη πλάκα. Να, η κατάρα λύθηκε αλλά τα goblins δεν ήταν τίποτα μπροστά στην οργή και την υπομονή της Βασίλισσας του Χιονιού. Η οποία πήρε στο κατόπι τον κλέφτη, την πριγκίπισσα και το το μπλε Imp το οποίο μπορεί να μην κλείνει το στόμα του σχεδόν ποτέ αλλά ξέρει πότε πρέπει να μην το ανοίγει. Κάτι που τελικά θα ωφελήσει αυτήν την παράξενη παρέα.
Τελειώνω με την DC με το I Zombie #24. Θυμάστε στο προηγούμενο τεύχος που φαινόταν να μπαίνει η οντότητα Xitalu μέσα στον Horatio. Γράψτε λάθος, τελικά ήταν το πνεύμα ενός από τους αντιπάλους της. Αλλά δεν είναι αυτό το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του τεύχους. Αυτό είναι το παρελθόν της πράκτορος Kennedy και η εμπειρία της με ένα συγκρότημα που είναι φτυστό με τους Hawkwind την περίοδο που συνεργάζονταν με τον Moorcock το οποίο παραλίγο να καταφέρει να καλέσει την Xitalu σε μια συναυλία του!
Indies Time και ξεκινώ με το Chew #25. Η Amelia, φιλενάδα του Tony, βάζει το δημοσιογραφικό δαιμόνιό της για να βρει που έχει χαθεί ο αγαπημένος της. Όμορφα πράγματα. Αρκετά καλό το Invincible #90 από την μέση και μετα. Άλλη μια προδοσία και ποιος θα το λεγε πως ο Dinosaurus θα γινόταν ο πιο πιστός σύμμαχος του Mark. Ενδιαφέρον το Fatale #4 και γεμάτο μυστήριο. Tο Supurbia #2 είναι από την άλλη απλώς χαριτωμένο. Τέλος το Supreme #63 σχεδιασμένο από τον Erik Larsen βασίζεται στο τελευταίο σενάριο που είχε αφήσει ο Alan Moore για τον τίτλο. Η συνέχεια αναμένεται να μην είναι όμως το ίδιο καλή καθώς ο Larsen θέλει να γυρίσει τον ήρωα στην προ Moore εποχή του.
Το Avengers Vs X-Men #1 αποτελεί το πρώτο τεύχος του μεγάλου crossover της Marvel. Είναι σχεδιασμένο από τον ταλαντούχο John Romita Jr και γραμμένο από ένα πλήθος συγγραφέων με κύριο υπεύθυνο σε αυτό το τεύχος τον Bendis. Και είναι κακό. Από το πρώτο τεύχος πιο κακό από το Fear Itself που ήταν χειρότερο από τα προηγούμενα κακά crossovers. Και αυτό το πράγμα θα διαπεράσει σχεδόν όλα τα comics της Marvel για κάποιο διάστημα ρίχνοντας το επίπεδό τους, αν είχαν δηλαδή. Γιατί; Μα για να ανεβούν οι πωλήσεις ανεξάρτητα να αυτό καταφερθεί και ανεξάρτητα αν θα προκαλέσει προβλήματα.
Τι άλλο λοιπόν; Το καλό New Mutants #40, το μόνο X-comic που χαίρομαι πραγματικά και την μάχη του Doug κατά του ιού. Το Wolverine And The X-Men #8 είναι αρκετά καλό παρά την επιστροφή της μουντάδας του Bachalo και παρόλο που το διαστημικό καζίνο έχει αρχίσει να μου φαίνεται ηλίθια σαν ιδέα. Συνεχίζει να είναι καλό το Ultimate Comics Spider-Man #9 ευτυχώς. Ο θείος του Miles φέρνει ενδιαφέροντα πράγματα στο comic. Τέλος το Age Of Apocalypse #2 ήταν αρκετά εντάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου