Αχ, καλά να είμαστε να πάμε να τους δούμε ζωντανά στο Gagarin205, στην Αθήνα, στις 29 Απριλίου του 2023 και να πάρουμε και μπλουζάκι!
Αχ, καλά να είμαστε να πάμε να τους δούμε ζωντανά στο Gagarin205, στην Αθήνα, στις 29 Απριλίου του 2023 και να πάρουμε και μπλουζάκι!
Οι Venom Prison ντύνουν με έναν μανδύα αρχαίας ελληνικής μυθολογίας τα κοινωνικοπολιτικά θέματα με τα οποία καταπιάνονται και παραδίδουν το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους. Επίσης η τραγουδίστρια Larissa Stupar ήταν έγκυος κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και γέννησε λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ και να της ζήσει κτλ κτλ.😍
Δυο φορές είχα βάλει τους Helms Alee στην λίστα μου, και τις δυο φορές στην 15η θέση. Δυο πράγματα επίσης συνέπραξαν ώστε να τους δώσω το χάλκινο μετάλλιο. Έβγαλαν μακράν το καλύτερο άλμπουμ τους και έχω χάσει πια κάθε ελπίδα να ξαναενωθούν οι Kylesa.
Οι Zeal & Ardor, το πάλαι ποτέ solo project του Manuel Gagneux που ξεκίνησε σαν αστείο, βγάζουν ένα φανταστικό άλμπουμ και φτάνουν λίγο πριν το χάλκινο μετάλλιο.
Το "Laurel Hell" είναι πιο ποπ και φαινομενικά λιγότερο σκοτεινό από το "Be The Cowboy". Θεωρητικά θα έπρεπε να είχα δώσει περισσότερη σημασία στο δεύτερο. Η ζωή όμως είναι απρόβλεπτη και να που εκείνο δεν πλησίασε καν να μπει σε λίστα μου ενώ αυτό φιγουράρει στην πρώτη πεντάδα!
Αχ, συγγνώμη κύριοι Cult of Luna, ωραίο και το νέο άλμπουμ σας, καλύτερο κι από το προηγούμενο, μα μην περιμένετε να μπείτε στην πεντάδα μου αν δεν βγάλετε ξανά με την Julie Christmas.
Οι Rammstein είχαν βγάλει νέο άλμπουμ μετά από μια δεκαετία και προετοιμάζονταν για μια τεράστια φαντασμαγορική περιοδεία. Ε, και τότε χτύπησε ο covid. Διοχέτευσαν την ενέργειά τους σε ένα νέο άλμπουμ, πολύ κοντά χρονικά στο προηγούμενο και ίσως μας γλίτωσαν προσωρινά απο ένα solo άλμπουμ του Lindemann.
Το 2022 με βρίσκει να βάζω άλμπουμ των Voivod στην 8η θέση. Ίσως να είναι μια μορφή συγγνώμης επειδή άργησα να πάρω χαμπάρι το επίσης καλό προηγούμενο άλμπουμ τους, το "The Wake" του 2018, με το οποίο κουμπώνει τέλεια το φετινό "Synchro Anarchy".
-Πάλι Μιχαλάκη; -Ναι, πάλι Μιχαλάκη. -Είχες βάλει και το πρώτο Dead Cross. -Το είχα βάλει. -Είχες βάλει και Faith No More; -Όχι, είχα βάλει όμως Mr. Bungle. Τι να κάνω; Αποφάσισε στα γεράματα να καλύψει κάποια από τα κενά που άφησαν οι Slayer όταν διαλύθηκαν, ποιος είμαι εγώ να του κόψω τα φτερά
Οι ίδιοι οι Messa δίνουν τον χαρακτηρισμό "scarlet doom" στο ιδίωμα που παίζουν. Αν κανείς απορεί και θέλει κάτι παραπάνω ίσως μείνει ικανοποιημένος με μια περιγραφή τύπου "stoner doom με γυναικεία φωνητικά, μεσογειακό ταπεραμέντο και αφρικάνικους ήχους". Αν μπήκαν στην δεκάδα μου γιατί έχω αδυναμία σε συγκροτήματα που έχουν πάθει ατύχημα με το λεωφορείο τους, το αφήνω για το κοινό.
Επιστροφή στην 20άδα μου μετά την απουσία του κακού Prequelle που βέβαια άρεσε σε πολύ κόσμο. Θα έλεγα κάτι για το γούστο τους αλλά έχε χάρη που είμαι καλός άνθρωπος. Όχι όμως τόσο καλός ώστε να βάλω το IMPERA στην πρώτη δεκάδα. Πάνε αυτές οι εποχές.
Το όγδοο άλμπουμ των Goatwhore, που κατάγονται από τη Νέα Ορλεάνη και αποτελούν απόγονο των Acid Bath, τους βρίσκει στη 13η θέση της λίστας μου. Όχι κι άσχημα, την προηγούμενη φορά είχαν φτάσει μέχρι τη 18η.
Πέρυσι είχα βάλει Steven Brodsky με το Converge:Bloodmoon I, φέτος βάζω με τους Cave In που δείχνουν εξαιρετικά ενεργοί τα τελευταία χρόνια. Δεν πιστεύω να με κακολογήσει κανένας γι αυτό.
Το "Ντελικασσέτεν" έχει την τιμή να αποτελεί την μοναδική ραδιοφωνική εκπομπή που ακούω. Το "POP για τις Δύσκολες Ώρες" είναι το μοναδικό Podcast, κάτι που βέβαια θα μπορούσα να παραλείψω αλλά είπα να το γράψω μιας και βρέθηκα να κάνω συνταρακτικές αποκαλύψεις για εμένα. Κομμάτι των Petrol Girls άκουσα στο Ντελικασσέτεν, στην ώρα του Γιώργου και όχι της Ηλέκτρας, πριν κάνα δυο βδομάδες και αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία και στο άλμπουμ και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ.
Α, εδώ έχουμε επιστροφή στη δισκογραφία, μετά από δεκαετή απουσία, συγκροτήματος που ουσιαστικά αποτελεί προσωπικό πρότζεκτ της Thérèse Lanz και μάλλον γνωρίζουμε την ύπαρξή του εγώ κι άλλα 9 άτομα. Η πλάκα είναι πως μάλλον τρώει και τη θέση του Myopia των Mizmor & Thou.
Ένα άλμπουμ που έχει μπει ψηλά σε ένα δισεκατομμύριο λίστες και ταυτόχρονα άρεσε και σ' εμένα. Δεν χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω, διαβάστε τι λένε οι άλλοι.
Το "Sunrise On Slaughter Beach" είναι αυτό που καταρρίπτει την θεωρία μου πως
κάθε 9 χρόνια οι Clutch βγάζουν ένα τεράστιο άλμπουμ. Καταφέρνει να είναι
καλύτερο από το προηγούμενο και γενικά να πιάνει τα υψηλά στάνταρ του
συγκροτήματος, δεν μπαίνει όμως δίπλα στα Clutch, Blast Tyrant και Earth
Rocker. Ίσως να ισχύει τελικά η άλλη θεωρία.
Τελευταία στιγμή; Τελευταία στιγμή. Και με τι να ξεκινήσω; Μα με τον φόρο τιμής του Dave Grohl στην θρας σκηνή των '80s από την ταινία που αποτίει φόρο τιμής στα Evil Dead. Τι να πω, είχα καταδιασκεδάσει και με την ταινία κι ευτυχώς είχα προλάβει να την δω πριν πεθάνει στ' αλήθεια o Taylor Hawkins...