Με την #blogovision να τρέχει.
Το Batman Incorporated #5 πλεονεκτεί έναντι των άλλων comics. Οι Morrison και Burnham καταφέρνουν να αποδώσουν πολύ επιτυχημένα μια μελλοντική δυστοπική εικόνα της Gotham την οποία ο Batman-Damian αδυνατεί να σώσει από την ολική καταστροφή. Κάπως έτσι μπαίνει στην θέση του ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ που ξεκίνησε τόσα χρόνια πίσω, με τα πρώτα τεύχη του Morrison. Και βρίσκω πολύ ευχάριστο το γεγονός πόσο μόνο κατ'όνομα είναι DCnU, όπως συμβαίνει δηλαδή και με το Batwoman.
Καλά βρήκα και τα Aquaman #14, Talon #2 και American Vampire #33 της Vertigo. Στο πρώτο υπάρχει μυστήριο για το ποιος πήρε το σκήπτρο. Στο δεύτερο λείπει ο March στο σχέδιο αλλά τον αντικαθιστά επάξια ο Juan Jose Ryp. Στο American Vampire έχουμε ένα τέλος εποχής. Ο άντρας της Pearl πεθαίνει κι αυτή ξεκινά για μια νέα ζωή. Και κάπως έτσι ξεκινά το hiatus της σειράς.
Διάβασα και τα All-Star Western #14, Batman The Dark Knight #14, Before Watchmen Ozymandias #4, Before Watchmen Silk Spectre #4, I Vampire #14, Justice League Dark #14, Red Lanterns #14 μα δεν έχω να πω κάτι για κανένα. Ψέμματα. Το Silk Spectre γκρέμιζε ό,τι έχτιζε τόσα τεύχη. Πόσο κλισέ πια. Χαράμι το σχέδιο της Conner.
Περνάω στην Marvel όπου βρίσκω καλύτερα τα πράγματα απ'ότι συνήθως. Τα πολύ καλά FF #1
και Thor God Of Thunder #2 και το καλούτσικο All-New X-Men #2 είναι οι λόγοι. Στο FF ο Fraction γράφει ένα τεύχος καλύτερο από το Fantastic Four #1, ακολουθεί τα βήματα του Hickman όσον αφορά τους μικρότερους ηλικιακά χαρακτήρες και με την βοήθεια του Allred παραδίδει κάτι πραγματικά καλό. Πολύ καλά πάνε τα πράγματα για τους Aaron και Ribic στο Thor. Είναι επικό, βίαιο και πολύ όμορφο.
To All-New X-Men είναι ότι άλλο καλό υπάρχει. Δεν είναι σπουδαίο και μιας και δεν ξέρεις που το πάει ο Bendis μπορεί να καταλήξει μεγάλη πατάτα. Μα προχωρά καλά για την ώρα σε αντίθεση με τα A+X #2, Ultimate Comics X-Men #19 και Uncanny Avengers #2. Για το A+X δεν αξίζει να πω κάτι. Το Ultimate X-Men είναι βαρετό και τόσο ανούσιο που θυμίζει σειρά του CW. To Uncanny Avengers ενώ δείχνει καλά ψήγματα δεν απογειώνεται ποτέ ενώ φιλοξενεί μια από τις χειρότερες δουλειές του John Cassaday.
Τελειώνω με Dark Horse και Image. Ικανοποιητικά τα B.P.R.D. Hell On Earth #101 και R.I.P.D. City Of The Damned #1. Το Angel And Faith #16 έχει μια έκπληξη στο τέλος του που μπορεί να θεωρηθεί μέχρι και - συγγνώμη για την έκφραση - μαλακιάρα ανάλογα με το πως θα αντιμετωπιστεί στο επόμενο. Καλά τα Fatale #10 και Prophet #31. Καλό μα και μαχαιριά στην καρδιά το Chew #30. Σας την έσκασα όμως Layman και Guillory, δεν είμαι ευσυγκίνητος, δεν έτρεξε δάκρυ στο μάγουλό μου, με έναν κόμπο στο στομάχι την έβγαλα μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου