Διάβολε! Καθυστέρησα φέτος να κάνω μια απλή λίστα και με πρόλαβαν άλλοι και έγραψαν ποστ τέρατα! Κάτι έπρεπε να κάνω. Άρχισα να γράφω κάτι πιο μεγάλο. Το σταμάτησα. Το ξέχασα. Μου το ξαναθύμισε ο Dark Tyler. Ε, να:
Κάποιες Kαλές
Να ξεκινήσω με το Fringe. Ναι, ο 3ος κύκλος προς το τέλος του παρουσίασε αδυναμίες, το budget έχει πέσει, κάποιοι ηθοποιοί έφυγαν, τα γυρίσματα κάνουν κρα πως γίνονται στον Καναδά. Κι όμως παραμένει η καλύτερη αμερικάνικη sci fi σειρά και πετάει σπίθες κάθε φορά που εμφανίζονται οι δυο Ολίβιες στο ίδιο πλάνο.
Το Fades είναι μια σειρά φαντασίας και τρόμου από το BBC. Προβληματικός πιτσιρικάς βλέπει φαντάσματα και αποκτά υπερδυνάμεις και προσπαθεί να σώσει τον κόσμο η υπόθεση μέσες άκρες. Κλισέ μπορεί να πει κανείς. Οι χαρακτήρες όμως είναι απίστευτα καλοί, οι ανατροπές επίσης και γίνεται πιο πειστική σε σχέση με άλλες παρόμοιες, πολλές αμερικάνικες και βρετανικές.
Δεν θα μπορούσε να λείψει το Parks and Recreation από αυτό το post. Η Leslie Knope και η παρέα της συνεχίζουν αν διασκεδάζουν κόσμο όπως κανένας άλλος ΔΥ δεν μπορεί ενώ ο Ron Swanson τώρα που δεν είναι τόσο κυνικός οπαδός της Ayn Rand και του συρφετού της γίνεται το σημείο αναφοράς της ποπ κουλτούρας.
H ακύρωση του Bored To Death ήταν κίνηση λίγο πολύ ακατανόητη για μένα. Η σειρά ήταν πιο αστεία από ποτέ. Δεν έφερνε τηλεθέαση; Υπήρχαν μάλλον κι άλλες που έφερναν λιγότερη. Τέλος πάντων, θα μου λείψει ο συγγραφέας ντετέκτιβ και ο comic artist φίλος του και ο παλαβός μέντοράς τους. Τουλάχιστον δυο νέες κωμικές σειρές, το, λες και βασίστηκε στο Easy A, Suburgatory και το New Girl με την Zooey Deschannel φέρνουν το γέλιο που θα μου λείψει από το Bored to Death.
Στο Justified ο U.S. Marshall Raylan Givens προσπαθεί να φέρει την ζωή του στον σωστό δρόμο διαμέσου πρώην γυναικών, πρώην φιλενάδων, πρώην φίλων και διαφόρων εγκληματικών στοιχείων που μπορεί να έχουν άμεση σχέση ή και να είναι οι προαναφερθέντες. Κάνει ό,τι μπορεί, αυτός ο παλιομοδίτης "lawman" μέσα σε ένα μοντέρνο επιφανειακά αλλά όχι τόσο πραγματικά κόσμο.
Η δεύτερη σεζόν Luther δεν βασίστηκε τόσο πολύ στην παράξενη φιλία του DCI John Luther και της ψυχοπαθούς Alice Morgan. Αυτός θα ήταν ένας λόγος για τον οποίο αυτός ο κύκλος θα ήταν άμεσα κατώτερος του προηγουμένου. Κι όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Παρ'όλο που μου έλειψε η Alice κι ενώ θα προτιμούσα μεγαλύτερη παρουσία της η σειρά αναπλήρωσε το κενό της και έδωσε μια σφιχτοδεμένη αν και πολύ μικρή σεζόν.
Ας μην κρυβόμαστε. Τα πρώτα επεισόδια του 4ου κύκλου του Breaking Bad ήταν βαρετά. Ναι, θα μου πείτε, προετοίμαζαν το έδαφος για την συνέχεια. Συμφωνώ, δεν παύουν όμως να είναι βαρετά ακόμη και αν πετυχαίνουν εξολοκλήρου τον σκοπό τους. Επειδή η συνέχεια ήταν τόσο μα τόσο καλή και το τέλος της σεζόν μεταφορικά και κυριολεκτικά εκρηκτικό δεν νοιαζόμαστε πια και οι περισσότεροι από εμάς ξεχνάμε καν την γκρίνια στην αρχή της σεζόν. Οι περισσότεροι...
Οι Τρεις Kαλύτερες
Η 6η σεζόν του αναβιωμένου Doctor Who και η 2η του Moffat ήταν η καλύτερη μέχρι τώρα. Απλά πράγματα. Τόσες φανταστικές ιδέες, τόσο έξυπνα σενάρια, τόσο καλογραμμένοι παλιοί και νέοι χαρακτήρες! Ακόμα κι επεισόδια που δεν σου γέμιζαν το μάτι αρχικά με μια τόση δα ανατροπή σε έκαναν να κρατάς το σαγόνι σου και σου άλλαζαν την άποψη που είχες γι'αυτά. Αν ήταν καλύτερο το X-mas Special και εκείνο με τους πειρατές θα μιλάγαμε για ονειρεμένη και άφταστη σεζόν.
Πριν μερικά χρόνια, ενώ έψαχνα να διαβάσω ένα καλό Fantasy βιβλίο άκουσα για το Α Game of Thrones. Την ίδια εποχή πληροφορήθηκα πως το HBO σκεφτόταν να το μεταφέρει στην τηλεόραση. Πήρα κι εγώ την απόφαση να κάτσω να περιμένω την σειρά και να μην διαβάσω το βιβλίο. Πιστεύω πως ορθά έπραξα. Όχι γιατί δεν αξίζει το βιβλίο. Αξίζει και παραξίζει. Αλλά να, μια φορά δύνασαι να αντιμετωπίσεις την έκπληξη του ενάτου επεισοδίου.
Το σνομπαρισμένο από το δίκτυό του και το ευρύ κοινό Community παραμένει μια από τις καλύτερες και πιο αστείες σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης. Κάθε επεισόδιο ξεχωριστό, κάθε επεισόδιο διαφορετικό, κάποιο επεισόδιο που θα σε κάνει να πονέσεις από τα γέλια. Άραγε θα δούμε 4ο κύκλο; Τι θα λέει για το ανθρώπινο είδος η τυχόν ακύρωσή την στιγμή που μπορεί το Whitney να παίρνει 2η σεζόν; Δεν θα μας αξίζει πυρηνικός όλεθρος;
Δυο Απογοητεύσεις
Ο χαρακτήρας του John Goodman μας άφησε και το Treme έχασε το κέντρο βάρους του. Μια σεζόν που το πιο ενδιαφέρον της κομμάτι διαδραματιζόταν στην Νέα Υόρκη, που πούλησε τους χαρακτήρες της και παραέδωσε σημασία σε μια διαμάχη για την Jazz μουσική που δεν με ενδιαφέρει καθόλου μα καθόλου. Και να σκεφτεί κανείς πως πέρυσι την έβαλα στο top10 μου.
Το Boardwalk Empire μου άρεσε αλλά δεν ήταν κι από τις αγαπημένες μου σειρές. Στον πρώτο κύκλο είχε αρκετό ενδιαφέρον, δομούσε καλά τους χαρακτήρες και φαινόταν να ήξερε που πήγαινε. Ο δεύτερος όσο περνούσαν τα επεισόδια γινόταν όλο και πιο καταστροφικός. Προς το τέλος έγιναν και μαθεύτηκαν πράγματα τα οποία δεν ξέρω αν εξυπηρετούσαν κάτι εκτός του φτηνού σοκ και της εύκολης εύρεσης θεμάτων για τα ΜΜΕ.
Ξέχασα κάποιες;
Σίγουρα. Θα μπορούσα να χωρέσω στις "καλές", σειρές όπως το Good Wife, το Castle, το Spartacus: Gods of the Arena. Ή να κάτσω να θάψω σχεδόν όλες τις φετινές του CW. Ή να θάψω και το How I Met Your Mother. Ή ακόμα να μιλήσω για το The Increasingly Poor Decisions of Todd Margaret που είναι καλύτερο απ'ότι φαινόταν και λειτουργεί πιο καλά σαν γέφυρα με το Arrested Development απ'όσο λειτούργησε το Running Wilde. Μα έτσι δεν θα τέλειωνα αυτό το ποστ ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου