Πολύ υλικό για μελέτη αυτήν την βδομάδα.
Ξεκινώ με το πολύ-αναμενόμενο Batman - The Return Of Bruce Wayne #1. Στα συγγραφικά καθήκοντα όπως αναμενόταν βρίσκεται ο Grant Morrison ενώ στο σκίτσο ο Chris Sprouse συνοδευόμενος από τον Karl Story τον μόνιμο συνεργάτη του. Ο Bruce λοιπόν βρίσκεται χαμένος στο παρελθόν, στην προϊστορική εποχή και δεν είναι σίγουρο πως έχει τα λογικά του σώα. Λίγο πριν εξαφανιστεί και βρεθεί σε μελλοντική εποχή, δωράκι μάλλον του Omega Sanction του Darkseid, καταφέρνει να πιάσει φιλίες με μια πρωτόγονη φυλή, να δείξει τι σημαίνει τρόμος σε μια αντίπαλη φυλή και να "φτιάξει" έναν προϊστορικό Robin. Όχι κι άσχημα! Ο Sprouse, στην πρώτη του συνεργασία με τον Morrison τα καταφέρνει καλά και να ταιριάξει το στυλ του με τα μηνύματα που θέλει να μεταδώσει ο πρώτος.
Το Unwritten #13 κάθε άλλο παρά γρουσούζικο είναι. Έχουμε επαναφορά στην κυρίως ιστορία μετά από ένα τεύχος που ενώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί filler σε κάνει να εύχεσαι να ήταν όλα τα fillers έτσι. Στο 13ο τεύχος λοιπόν έχουμε να κάνουμε με την επικείμενη έκδοση του νέου βιβλίου της σειράς του Tommy Taylor. O πραγματικός Tommy ελπίζει πως αυτό το γεγονός θα είναι μια καλή ευκαιρία για να συναντήσει τον πατέρα του και να του ζητήσει εξηγήσεις. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως το βιβλίο είναι πλαστό, μια προσπάθεια της εκδοτικής εταιρείας να αρμέξει το franchise και πως οι αντίπαλοί του, περιμένοντας μια αντίδραση σαν αυτή που έχει του στήνουν παγίδα.
Τέλος και για το Sword με το 24ο τεύχος. Ο Justin λοιπόν που ήταν ο Phaistos στην πραγματικότητα διηγείται την ιστορία του στην Dara και συμπληρώνει τα περισσότερα κενά που θα μπορούσαν να έχουν μείνει. Ήταν κακός άνθρωπος, ή κακός ημίθεος στην περίπτωσή μας αλλά η τιμωρία του από τον πατέρα της Dara και ο χρόνος τελικά τον άλλαξα. Πολύ συγκινητικές οι τελευταίες σελίδες, κλείνουν την σειρά με όμορφο αν και στενάχωρο τρόπο.
Το Fables #95 πάλι ξεφεύγει από την κυρίως ιστορία αν και αυτήν την φορά όχι τόσο πολύ ενώ παράλληλα υπάρχει μια λογική συνέχεια και μια σύνδεση. Η εμφάνιση του πνεύματος της μητέρας της Rose Red συνοδεύεται σε αυτό το τεύχος με μια ιστορία από το παρελθόν τους που φαντάζομαι έχει απώτερο σκοπό την τόνωση του ηθικού της δεύτερης. Κάπως έτσι έχουμε την διήγηση ενός ακόμα παραμυθιού, διασκεδαστικού μπορώ να πω, με τις μικρές Snow και Rose, Χιονούλα και Ροδούλα μάλλον στα ελληνικά να έχουν διάφορες περιπέτειες με έναν νάνο που ψάχνει θησαυρούς. Καθάρματα οι νάνοι πάντως!
Στο B.P.R.D.- King of Fear #5 έχουμε να κάνουμε με ένα τεύχος που θυμίζει επεισόδιο Lost. Εξηγούμαι: Μοιάζει σαν ο λόγος ύπαρξής του να είναι το να βάλει τα κομμάτια στην σκακιέρα για να συμβεί κάτι το συνταρακτικό στην επόμενη σειρά. Έτσι βλέπουμε πως μετά από τον τόσο χαμό στα προηγούμενα τεύχη αποφασίζουν επιτέλους να δώσουν παραπάνω αρμοδιότητες και πόρους στην B.P.R.D., εμφανίζονται μερικοί μυστήριοι και σκοτεινοί τύποι και τέλος η Liz φαίνεται να έχει χάσει τις δυνάμεις της. Τίποτα σπουδαίο πάλι αλλά γενικά εντάξει.
Με το Greek Street #11 απ'ότι φαίνεται τελειώνει το storyline που βασίζεται στον Οιδίποδα. Ένα storyline το οποίο ενώ έχει αιμομιξία, φαντάσματα, φονικά, αυτοκτονίες και πολλούς και διάφορους αντιπαθείς και τερατώδης χαρακτήρες και παρ'όλα αυτά αυτά καταφέρνει να φαίνεται τρελό αριστούργημα μπροστά σε ελληνικές προσπάθειες για κάτι extreme. Σκεφτείτε μόνο το τελευταίο σήριαλ του Παπακαλιάτη και κάνετε σύγκριση. Μπορείτε; Δεν μπορείτε.
To Batman #699 ήταν αρκετά καλό με καλύτερο σημείο του το artwork του Guillem March. Μακάρι να τον κρατήσουν στον τίτλο, φέρνει φρεσκάδα. To Doc Savage #2 ωχριά μπροστά στο First Wave #2. Αν κάποιος θέλει οπωσδήποτε να διαβάσει για αυτούς τους ήρωες προτιμά με κλειστά τα μάτια τον δεύτερο τίτλο που είναι πραγματικά καλός και έχει τον Azzarello σε φόρμα.
Το Astonishing X-Men - Xenogenesis #1 είναι πολύ καλό. Φταίει που ο Ellis αποφάσισε να γράψει καλύτερα; Φταίει το πάρα πολύ κακό artwork του χαμαιλέοντα Kaare Andrews; Δεν ξέρω. Αξίζει πάντως να ασχοληθεί κανείς μαζί του ακόμη και αν του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με την Marvel που βρήκε να αρμέξει τον κόσμο με την Astonishing τώρα σειρά. Ενδιαφέρον και το Ultimate Comics Spider-Man #10 με την Kitty να τα παίρνει στο κρανίο! Κακό το Siege #4. Ε, εκεί δεν περίμενα και τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου