Τώρα θα μου πείτε τι κάθεσαι και συγκρίνεις. Κι εγώ θα πω κάτι έπρεπε να γράψω σε αυτό το blog που το έχω ψιλοεγκαταλείψει και έγραφα πιο συχνά αν είναι δυνατόν όταν ήμουν στον τιμημένο και ένδοξο ΕΣ! Και με έπιασε η πρεμούρα γιατί βλέπω πολλά δάκρυα για το τέλος του Astonishing αλλά όχι για τους σωστούς λόγους, δηλαδή που φεύγει ο Whedon από την σειρά στην οποία έβαλε μια προσωπική σφραγίδα αλλά επειδή λέει η Κίττυ θυσιάστηκε. Ε, σόρι αλλά με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται καν νεκρανάσταση όπως στην Buffy πχ, αρκεί μόνο ψυχολογική υποστήριξη όταν την σώσουνε. Έκανε και μεγάλη χάρη στην Μάρβελ o Whedon. Όχι τίποτα άλλο, η νεκρανάσταση έχει γίνει κάτι σαν κλισέ σε αυτό το σύμπαν. Ούτε ο Μπάκι δεν μένει νεκρός.
Έχουμε λοιπόν από την μια το Αll Star Superman, όπου ο Μorisson παρέα με τον Frank Quitely δίνουν την καλύτερη απεικόνιση του Superman από την εποχή...Μάλλον την καλύτερη γενικά.Μόνο ο Alan Moore με τον ανθυπο-Superman Supreme κατάφερε κατι τόσο καλό. Και φυσικά έχουμε τον επικείμενο θάνατο του ήρωα, όχι από τα χέρια μια δευτεράντζας με το όνομα Doomsday αλλά από τον πάντα αγαπητά μισητό Lex Luthor. Η μεγάλη πλάκα όμως είναι πως ίσως και να τα καταφέρει να τον σκοτώσει καθώς δεν είναι κόμικ το οποίο ανήκει στο κανονικό σύμπαν της DC...
Από την άλλη πλησιάζουμε στον επίλογο της διαδρομής του Morisson σαν βασικού συγγραφέα του ενός από τους δυο κλασσικούς τίτλους με πρωταγωνιστή τον Batman. Οι παραπάνω από νοσταλγικές και φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες όσο πλησιάζει το τέλος αρχίζουν να αλλάζουν νόημα. Ο Batman φαίνεται να την έχει πιο δύσκολα από ποτέ και αν δεν ήταν ο πλέον δημοφιλής χαρακτήρας της DC και δεν έβγαζε και ταινία θα λέγαμε πως δύσκολα θα ξεφύγει του θεριστή. Είδαμε πολλά και παρανοϊκά και άκρως απειλητικά όσο έκατσε ο Morisson στον τίτλο. Είδαμε τον γιο του Batman, ένα καθαρματάκι με το όνομα Damian, σκηνές από ένα εφιαλτικό μέλλον, παλιούς φίλους και εχθρούς ειδωμένους από ένα άλλο πρίσμα και τέλος μια κατάσταση στην οποία φαινομενικά ο Batman για πολύ καιρό μετά δεν έχει τον πρώτο λόγο. Είδαμε την αμφιβολία! Μπρρρ...Zur En Arrh!
Αλλά ας μην γίνω τόσο κακούλης στο Giant Astonishing Xmen... Ήταν πραγματικά πολύ καλό. Απλώς εχώ μια μικρή παύλα τεράστια αδυναμία στον Bats και το All Star Supes μάλλον έπαιζε από την αρχή χωρίς αντίπαλο. Τώρα η μεγάλη απορία μου είναι η εξής: στην συνέχεια του Astonishing από τον Warren Ellis θα δούμε τον καλό Ellis του Planetary και του Nextwave ή τον κακό Ellis του Ultimate FF κτλ; Πάντως το hype της περιόδου Whedon δεν θα υπάρχει.
2 σχόλια:
Τα διάβασα όλα τους την περασμένη εβδομάδα και μάλιστα χωρίς να είμαι τακτικός αναγνώστης της DC, μόνο ότι πιάσει το μάτι μου και μοιάζει ενδιαφέρον ρίχνω μια ματιά.
Το All Star Superman είναι πραγματικά πολύ καλό και μου διέγειρε το ενδιαφέρον για έναν χαρακτήρα που πάντα έβρισκα αδιάφορο, φταίει όμως το take του Morrisson στο σύμπαν του Superman παρά το σύμπαν αυτό καθαυτό. Κάποια τευχη όπως πχ με τον Bizzaro World ήταν κλασσική Μορισονιανή παράνοια, όμως τα 2-3 πιο τελευταία τεύχη είναι αριστουργηματικά!
Έριξα μια ματιά και στα δυο πρωτα τευχη του Batman R.I.P. αλλά μη έχοντας διαβάσει το υπόλοιπο run δεν ακταλαβαίνω και πολλά (κι αυτή η βρώμα η DC δεν είναι και new-user friendly ρε γαμωτο!)
Το Αstonishing έκλεισε ιδανικά, με τις τελευταίες ιστορίες δεν ήταν τοσο το θέμα τους που τις έκανε καλές αλλά το storytelling του Whedon...και ήταν μια ευχαριστη εκπληξη που η Kitty δεν πέθανε τελικά, έτσι με το να "θυσιάζεται σώζοντας ολομόναχη όλο τον πλανήτη ενώ οι πιο δυνατοί ήρωες της Marvel παρακολουθούν ανήμποροι" αλλά και χωρίς να πεθαίνει είχαμε τα pet themes του Whedon ολόκληρα και τους πολέμιους του χορτάτους!
Για μένα είχε και μεγάλη πλάκα η χρήση του κλασσικού κλισέ του Whedon "όποιος βρίσκει κάποια ευτυχία παθαίνει κάτι κακό."
Πάντως όσον αφορά τον Batman πράγματι η ιστορία δεν δείχνει την αξία της αν δεν υπάρχει η "προεργασία" σε όλο το run του Μοrisson. Kαι χαίρομαι γι'αυτό. Επειδή οι ελλειπτική γραφή των πρώτων τευχών βρίσκει τελικά την εξήγησή της.
Μακάρι να είχε και καλύτερους σχεδιαστές. Ο Τony Daniel φαίνεται δυστυχώς λίγος. Μου θυμίζει την περίπτωση των New Xmen που τα τεύχη με τον Quitely έδιναν το κάτι παραπάνω.
Δημοσίευση σχολίου